سلامت

به گزارش سپید به نقل از وبدا، مریم حضرتی با اشاره به تغییرات ایجاد شده در الگوی بیماری‌ها و افزایش جمعیت سالمندی به آماری از میزان سالمندان در دنیا اشاره کرد و‌گفت: «آمار سالمندان در جهان در سال 2000 حدود 600 میلیون بود و در سال 2025 به یک میلیارد و 200 میلیون نفر و در سال 2050 جمعیت سالمندان به2 میلیارد نفر خواهد رسید.»

وی گفت: «روند رو به تزاید افراد مبتلا به بیماری‌های غیرواگیر و مزمن، پیشرفت‌های ایجاد شده در زمینه درمان بیماری‌ها و افزایش بقای بیماران در سال‌های اخیر باعث گردیده که نیازهای سلامت افراد، خانواده‌ها و جوامع مختلف دستخوش تغییر شود. کاهش تمایل افراد به بستری در بیمارستان‌ها از یک سو و هزینه‌های بالای مراقبت از افراد مبتلا به مشکلات مزمن در موسسات، از سوی دیگر، نظام‌های سلامت را به سمت بیمارستان زدایی سوق داده و بر نقش افراد و خانواده آن‌ها به عنوان مراقبین غیر رسمی در ارائه مراقبت در منزل تاکید می‌شود.»

 وی افزود: «افزایش تقاضا و هزینه‌های مراقبتی برای ارائه مراقبت و ترویج سیاست‌های سرپایی و مراقبت جامعه نگر، تقاضا برای مراقبت‌های غیر رسمی در آینده را دو چندان خواهد لذا به منظور ارائه مراقبت‌های مناسب، توانمندسازی افراد، امری ضروری تلقی می‌شود. از این رو به منظور توانمندسازی افراد جهت خودمراقبتی یا مراقبت از اعضای خانواده، از شیوه‌های مختلفی استفاده می‌شود. امروزه سلامت دیجیتال به یکی از جنبه‌های مهم در ارتقای سلامت افراد تبدیل شده و در این راستا، Mobile Health باعث شده تا افراد، صرف‌نظر از مرزهای جغرافیایی، محدودیت‌های فردی و موانع سازمانی، به مراقبت‌های بهینه دسترسی داشته باشند که یکی از مهم‌ترین اهداف پوشش همگانی سلامت است.»

حضرتی ادامه داد: «بیشترین کاربرد این تکنولوژی در پرستاری، مربوط به مراقبت در منزل است که امکان تشخیص، درمان و آموزش به افراد و مشاوره را نیز فراهم کرده و شرایط ارسال برنامه‌های آموزشی را برای افراد ایجاد می‌کند و با بکارگیری این شیوه، ضمن صرفه جویی در وقت و هزینه افراد، مراجعات به بخش اورژانس کاهش یافته و کیفیت زندگی و رضایت بیماران و خانواده آنان به علت دسترسی به اطلاعات ضروری و حیاتی در مواقع لزوم افزایش می‌یابد. همچنین، یکی از ساده ترین کاربردهای آن، تریاژ بیماران سالمند است که مانع از اقامت طولانی مدت آن‌ها در بیمارستان می شود.»

معاون پرستاری وزارت بهداشت عنوان کرد: «مطالعات نشان داده که این تکنولوژی مدت اقامت برخی از بیماران مبتلا به اختلالات مزمن تنفسی را از 10 روز به 5 روز کاهش می‌دهد. همچنین، منجر به بهبود تبعیت از رژیم غذایی و کاهش میزان هموگلوبین گلیکوزیله در مبتلایان به دیابت نوع دوم می‌گردد و خود مدیریتی را در بیماران تسهیل می‌کند.»

 وی با اشاره به نقاط قوت و مزایای بکارگیری پرستاری الکترونیک از یک سو و توجه به اسناد بالادستی شامل بیانیه گام دوم انقلاب و تعبیر آن در نظام سلامت به دسترسی همگانی به خدمات سلامت، توجه به هزینه اثربخشی خدمات، مدیریت ارزان سازی خدمات سلامت و همکاری بین بخشی و سیاست‌های کلی سلامت ابلاغی مقام معظم رهبری و قانونمند برنامه ششم توسعه که معاونت پرستاری را مکلف به توسعه خدمات پرستاری مبتنی بر جامعه می‌نماید، از سوی دیگر، گفت: «در این راستا برنامه‌های متعددی در این معاونت طراحی و جهت اجرا به دانشگاه‌ها ابلاغ شده که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به «طرح پرستار پیگیر»، ارائه مراقبت‌های حمایتی تسکینی و ارائه مراقبت‌های پرستاری در منزل و ارائه مراقبت طولانی مدت (LTC)هاسپیس اشاره کرد.»

وی افزود: «در «طرح پرستار پیگیر» که با هدف ارتقای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به بیماری‌های غیرواگیر و مزمن انجام می‌شود، بیمار پس از ترخیص از بیمارستان در فواصل زمانی از پیش تعیین شده بسته به وضعیت و شرایط بیمار تا یکسال توسط پرستار از طریق تلفن یا سایر انواع مدیا پیگیری شده و وضعیت تبعیت از درمان، خودمراقبتی و نیازهای آموزشی وی مورد پایش و ارزیابی قرار می‌گیرد. بر این اساس، بیماران در شرایط خاص، بر اساس وضعیت خود از طریق تلفن، تریاژ شده و تا حد امکان، بدون نیاز به مراجعه حضوری به بیمارستان‌ها یا مراکز درمانی، مورد مراقبت قرار می‌گیرند. اتصال به سیستم HIS  از مزایای این طرح است و هم اکنون طرح پرستار پیگیر در چند دانشگاه کشور به صورت آزمایشی در حال انجام است و امید است هر چه سریع‌تر به عنوان یک طرح ملی در کشور اجرایی شود.»

حضرتی تصریح کرد: «در برنامه مراقبت در منزل نیز بسیاری از بیمارانی که بسته به تمایل خود، دریافت مراقبت در منزل را به بستری در بیمارستان ترجیح می‌دهند، بسیاری از مشاوره‌ها، پیگیری و پاسخ به نیازهای مراقبتی از طریق تماس‌های تلفنی یا اینترنتی صورت می‌گیرد. از آن جا که پاندمی کووید19 باعث محدودیت جهت ویزیت‌های حضوری از یک سو و توصیه به ماندن در منزل و عدم مراجعه به مراکز درمانی برای افراد آسیب پذیر از سوی دیگر شده، ارائه این مراقبت‌ها در منزل با اقبال عمومی مواجه شد به گونه‌ای که بر اساس گزارش‌های واصله، در سال 1399، حدودا 70 هزار بیمار مبتلا به کووید19، توسط 561 مرکز فعال مراقبت پرستاری در منزل مورد مراقبت قرار گرفتند.»

معاون پرستاری وزارت بهداشت در پایان گفت: «این تکنولوژی در پاسخ به نیاز به تغییر عرصه‌های ارائه مراقبت از بیمارستان به جامعه و منزل و در راستای هدف پوشش همگانی سلامت، صرف نظر از بُعد زمانی و مکانی، به ارائه خدمات به افراد پرداخته، هزینه‌های مراقبت و طول مدت اقامت در بیمارستان را کاهش می‌دهد. ضمن اینکه با توانمندسازی افراد منجر به افزایش خود مدیریتی شده و فرصتی را برای استمرار و بهبود فرایند مراقبت فراهم می‌کند.»