تولید هیدروژل‌های هوشمند دارورسان
به گزارش سپیدآنلاین به نقل از مرکز اطلاع‌رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری، ناصر ارسلانی مجری پروژه "تهیه و مطالعه هیدروژل‌ها و فروژل‌های هوشمند با استفاده از امواج مایکروویو در شرایط بدون حلال" که با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران انجام شده، درباره این طرح اظهار کرد: «هدف از انجام این طرح، تهیه هیدروژل‌های هوشمندی بود که رهش کنترل شده دارو را دارند؛ در واقع با ورود مواد نانو مغناطیسی به درون هیدروژل‌ها آنها را نانوکامپوزیت کردیم و سپس رهش دارو توسط آنها مورد مطالعه قرار گرفت.»
ارسلانی افزود: «هیدروژل‌هایی که در مقیاس آزمایشگاهی با استفاده از روش گرین در این پروژه تهیه شد، به منظور کنترل التهاب معده مورد بررسی قرار گرفت؛ اما می‌توان هرگونه داروی دیگری را استفاده کرد. در واقع این هیدروژل‌ها و فروژل‌ها پتانسیل بالایی جهت جذب محلول‌های بیولوژیکی و دارویی بمنظور استفاده در سیستم‌های دارورسانی دارند.»
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تصریح کرد: «هیدروژل‌ها شبکه‌های پلیمری سه‌بعدی هیدروفیل و آبدوست پلیمری هستند که قادرند توسط برقراری پیوندهای شیمیایی (پیوندهای کووالانسی)، پیوندهای فیزیکی (پیوندهای هیدروژنی، نیروهای الکتروستاتیکی و تجمع آبگریزی) و همچنین از طریق به دام انداختن در حفره‌های شبکه سه‌بعدی، بعضا تا چندین برابر حجم و وزن خود آب و مایعات بیولوژیکی را جذب کنند. به علت ماهیت آبدوستی زنجیرهای پلیمری، شبکه هیدروژل قادر است آب را به خود جذب کرده و متورم شود بدون اینکه حل شود و یا ساختار شیمیایی آن تغییر کند.»
وی با بیان اینکه در دو دهه اخیر توسعه هیدروژل‌هایی که نسبت به شرایط محیطی پاسخگو بوده و ساختار و خواص آنها در برابر عوامل محیطی تغییر می‌کند، مورد توجه قرار گرفته است، افزود: «این هیدروژل‌هایی "هوشمند"، "حساس به محرک‌ها" و "پاسخگو به محرک‌ها" خوانده می‌شوند. از این میان پلیمرهای حساس به دما و حساس به pH اهمیت فراوانی پیدا کرده‌اند. همچنین بعضی از این هیدروژل‌ها به دلیل دارا بودن مواد مغناطیسی در ساختار سه‌بعدی خود (اصطلاحا فروژل نامیده می‌شوند)، ویژگی‌های ساختاری منحصر بفردی کسب کرده نسبت به وجود یا نبود میدان مغناطیسی رفتار متفاوتی از خود نشان می‌دهند.»
ارسلانی عنوان کرد: «هریک از هیدروژل‌ها و فروژل‌های بدست آمده با نسبت‌های مختلف از کراسلینکر (1درصد و 2درصد مجموع مولی‌مونومرها) و با بکارگیری امواج مایکروویو در دو زمان تابشی مختلف (5 و 30 دقیقه)، نسبت به تغییرات pH محیط رفتار تورمی متفاوتی از خود نشان دادند، همچنین میزان پاسخگویی فروژل‌های بدست آمده به میدان خارجی با تغییر مقدار نانوذرات مغناطیسی وارد شده به شبکه پلیمری تغییر کرد.»
