دانشجویان پزشکی پس از فارغ‌التحصیلی اجبار به گذراندن طرح دارند
به گزارش سپید، شهریار موسوی نژاد در گفت‌وگو با سازمان نظام پزشکی با بیان اینکه یکی از مولفه‌های مهم در تمام جوامع بحث عدالت است، اظهار کرد: «دانشجویان رشته پزشکی بعد از گذراندن هفت سال از بهترین سال‌های عمر خود با درس‌های بسیار سنگین، دوره کارآموزی و کارورزی طافت فرسا مجبورند برای گذراندن دوره طرح خود به مناطق محروم بورند اما دانشجویان رشته‌های غیر پزشکی پس از چهار سال وارد بازار کار شده و به راحتی می‌توانند در هر شهر و مکانی که تمایل دارند به فعالیت بپردازند.»
وی با تاکید بر این که دانشجوی پزشکی بعد از فارغ‌التحصیلی اجبار به گذراندن طرح در مناطق محروم دارد، افزود: «این اولین قسمت تبعیض‌آمیز ماجراست یعنی فردی که جزو نخبگان بوده و بسیار زحمت کشیده، حالا مجبور و محکوم به رفتن در مناطق محروم است وحق انتخاب محل کار خود را ندارد.»
وی ادامه داد: «حتی اگر بپذیریم به واسطه انتخاب حرفه پزشکی و تعهد حرفه‌ای که برای خدمت‌رسانی در این شغل وجود دارد، حضور پزشکان جوان در مناطق محروم قابل توجیه است اما عدم ارائه امکانات اولیه زندگی و یا حداقل دستمزدی که به نسبت شغل، مسئولیت اجتماعی و مدنی که در مقابل کارشان دارند به آن‌ها پرداخت می‌کنند، بسیار ناچیز است.»
رئیس نظام پزشکی ملارد با اشاره به اینکه یک پزشک جوان با سن حدود ۲۵ تا ۲۶ سال در ابتدای کار باید چندین سال از عمر خود را در شرایطی با کم‌ترین امکانات رفاهی بگذراند، تصریح کرد: «این در شرایطی است که حتی در برخی مناطق به علت بسیاری از کمبود‌ها و عدم وجود تجهیزات لازم و پاراکلینیک؛ پزشکان حتی در حیطه وظایف خود نیز قابلیت ارائه کامل خدمات درمانی را نداشته و همین قضیه باعث سرخوردگی‌ها آن‌ها می‌شود.»
موسوی نژاد تصریح کرد: «مسائل دیگری مانند خطرات ناشی از تردد در مناطق صعب‌العبور، پرداخت‌های نامنظم، پایین بودن حقوق و دستمزد به نسبت محل کار و مسئولیت، احساس تبعیض به نسبت دیگر فارغ‌التحصیلان، عدم امکان زندگی خانوادگی به علت کمبود شرایط رفاهی، هزینه‌های بالای رفت و آمد که در چند سال اخیر نیز افزایش یافته و بسیاری از مسائل دیگر عاملی جهت عدم تمایل حضور این همکاران در مناطق محروم است.»
وی خاطرنشان کرد: «این شیوه توزیع فارغ‌التحصیلان رشته‌های پزشکی نمونه بارزی از عدم دقت به عدالت توزیعی بوده و قانون خدمات خارج از مرکز یا طرح، زمانی در وزارت بهداشت مصوب شد که در ایران پزشکان خارجی حضور داشتند و به شدت از نظر تعداد پزشک کشور در مضیقه بود اما در شرایط فعلی که تعداد پزشک نسبت به سرانه جمعیت در وضعیت مناسبی از نظر استاندارد قرار دارد؛ لزوم بازنگری در این قانون وجود دارد.»
به گفته رئیس نظام پزشکی ملارد این بازنگری می‌تواند به صورت تغییر قانون برای حضور داوطلبانه جهت کسب امتیاز بیشتر و یا ایجاد امکانات رفاهی مناسب و در شان جامعه پزشکی رخ دهد.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از فارغ‌التحصیلان پزشکی و دندانپزشکی که جزو نخبگان این مملکت هستند؛ عملاً در مناطق محروم که امکانات لازم برای ارائه خدمات آنان وجود ندارد دچار سرخوردگی یا کاهش توانمندی‌های حرفه‌ای خود می‌شوند، اذعان کرد: «این امر سبب هدر رفت سرمایه‌های کشور شده و نبود عدالت در انتخاب محل کار نسبت به فارغ‌التحصیلان سایر رشته‌های غیرپزشکی که جزو حقوق اساسی هر فرد در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز ذکر شده است و عدم پاسخ به نیازهای اولیه این همکاران در مناطق محروم از نظر امنیتی، مالی و حرفه‌ای از عوامل مهم گرایش پزشکان جوان به مهاجرت شده است.»
موسوی نژاد یادآور شد: «خروج سرمایه‌های انسانی عاملی است برای هدر رفت هزینه‌های بسیار زیادی که صرف تربیت این افراد شده است.»
