ایران بالاترین پوشش دهنده خدمات سلامت منطقه در سال 2023
به گزارش سپید به نقل از وبدا، محمد مهدی ناصحی با بیان این مطلب اظهار داشت: «پوشش همگانی سلامت در سال 2010 مصادف با1389 شمسی در دستور کار سازمان جهانی سلامت قرار گرفته و دارای سه بُعد پوشش جمعیت، پوشش هزینهای و پوشش خدمتی است که بُعد چهارم کیفیت هم برآن متصور است.»
وی افزود: «نقش بیمه سلامت به عنوان یکی از اصلیترین روشهای تامین مالی نظام سلامت، به طورعمده بر هر سه بُعد جمیعتی و خدمتی و علیالخصوص پوشش هزینهای یا حفاظت مالی موثر است.»
مدیرعامل سازمان بیمه سلامت با اشاره به رتبه 48 ایران در بین 111 کشور از نظر شاخص کلی پوشش همگانی سلامت در سال جاری میلادی بیان کرد: «بنابر پیشبینی سازمان جهانی بهداشت، با همین شاخص ایران در کنار دو کشور بحرین و قطر دارای بالاترین پوشش خدمات سلامت منطقه خواهد بود.»
ناصحی ادامه داد: «در بعد پوشش خدمتی و شاخص پوشش همگانی سلامت نیز ایران در رتبه 42 و در بعد پوشش هزینهای امتیاز شاخص پوشش همگانی سلامت رتبه 87 را در بین 111 کشور به خود اختصاص داده است و این موضوع بیانگر آن است که کشورما در بُعد حفاظت مالی، در مقایسه با سایر ابعاد پوشش همگانی سلامت، نیاز به توجه بسیار زیاد دارد.»
وی همچنین با اشاره به گزارش منتشره در سال 2017 که ایران را از نظر شاخص دسترسی و کیفیت به مراقبتهای سلامت با سال 1990و 2000 مقایسه کرده است از بهبود وضعیت ایران دراین شاخص گفت: «متاسفانه میزان تغییرات سالانه آن در سالهای بین 2000 تا 2016 نسبت به قبل با کاهش 2.1 درصدی مواجه شد و از آنجایی که این شاخص دسترسی و کیفیت خدمات سلامت را با هم مورد بررسی قرار میدهد ضرورت توجه به آن از اهمیت زیادی برخوردار است.»
وی با بیان اینکه هدف اصلی ما در حرکت به سوی پوشش همگانی سلامت، تلاش در پوشش حداکثری همه جانبه بوده است، خاطر نشان کرد: «پوشش هزینهای یا حفاظت مالی از مردم در برابر هزینههای دریافت خدمات سلامت بعنوان یکی از مهمترین ارکان پوشش همگانی سلامت و یکی از سه اهداف نهایی نظام سلامت ماموریتی است که در کشور برای سازمان بیمه سلامت تعریف شده است.»
مدیرعامل سازمان بیمه سلامت در بخش دیگر سخنانش با نام بردن از پوشش جمعیتی بعنوان بُعد دیگر پوشش همگانی سلامت گفت: «سه گروه جمعیتی عمده شامل بخش رسمی، بخش غیر رسمیِ غیر فقیر، نیازمند، و فقرا و نیازمندان میباشد که بخش رسمی متشکل از کارکنان حقوقبگیر و خانوادههای آنها است، ویژگی کلیدی آنها این است که وضع مالیات بر آنها از طریق مالیات بر دستمزد و یا کسر حق بیمه از دستمزد به نسبت آسان است، اما گروه دوم که بخش غیررسمیِ غیرفقیر و نیازمند هستند شامل کارگران غیرحقوقبگیر و خانوادههای آنها میباشد؛ که درآمد آنها از خط آسیبپذیری بالاتر است.»
ناصحی وضع مالیات بر درآمد ویا کسر حق بیمه این گروه را نسبت به حقوق بگیران دشوارتر دانست و گفت: «در نهایت گروه فقرا و نیازمندان که نمیتوانند از پس پرداخت هزینههای مراقبت سلامت برآیند و در صورت اجبار پرداخت مخارج هزینههای سلامت با ریسک تشدید فقر مواجه میشوند. گروه آسیبپذیر افرادی هستند که در نزدیک خط فقر قرار دارند؛ اما مخارج مراقبتهای سلامت میتواند آنها را به راحتی به پایین خط فقر بکشاند.»