حذف سلول‌های پیر از بدن موش‌ها طول عمرشان را زیاد می‌کند
به گزارش مدیکال نیوز تودی مقاله‌ای که این گروه در ژورنال Nature چاپ کردند، شرح داد که چگونه این سلول‌ها به سلامت آسیب زده و عمر را تا 35% در موش عادی کاهش می‌دهند.
آن‌ها گزارش کردند که چطور حذف سلول‌های فرسوده، بدون هیچ تاثیر مخربی تشکیل تومور را به تاخیر می‌اندازد، از بافت‌ها محافظت و عمر را طولانی می‌کند.
پیری سلولی مکانیسمی زیستی است که باعث یک توقف فوری در روند تقسیم سلول‌های آسیب‌دیده می‌شود. اضطراب به احتمال زیاد پیری را تحریک می‌کند که می‌تواند موجب عملکرد بد سلول‌ها شود. بنابراین با متوقف کردن تقسیم سلولی، مانع از رشد غیر عادی آن‌ها و تشکیل تومور می‌شود.
شاید سلول‌های سالخورده دیگر تکثیر نشوند، اما آن‌ها نمرده‌اند و ترکیباتی مانند فاکتورهای رشد و آنزیم‌ها ترشح می‌کنند که روی سلول‌های اطراف تاثیر می‌گذارند.
برخی از این مواد ترشحی، امکان دارد به سلول‌های همسایه آسیب بزنند و سبب التهاب مزمن شوند که به بیماری‌های مرتبط با سن می‌انجامد. سیستم ایمنی بدن، سلول‌های پیر را بطور منظم از بین می‌برد. اما با افزایش سن، این مکانیسم تاثیرگذاری خود را از دست داده و در طول زمان منجر به تجمع این سلول‌ها می‌شود.
مطالعات پیشین نشان داد که پیری با فرآیندهای زیستی بسیاری ارتباط دارد که بعضی از آنان خوب و بعضی بد هستند. سلول‌های پیری که همراه با سالخوردگی انباشته می‌شوند، اکثراً برای اندام‌ها و بافت‌ها مضر هستند و در نتیجه عمر را کوتاه می‌کنند.
در این تحقیق، پژوهشگران ژنی را به موش‌ها وارد کردند که با تحریک داروی 7AP2018، سلول‌های سالخورده آن‌ها را به انجام خودکشی سلولی وا‌می‌دارد. حذف سلول‌های پیر به این طریق، به معنای تاخیر در تشکیل تومور است و به کاهش زوال مرتبط با سنِ در اندام‌های مختلف می‌انجامد.
همچنین آنان دریافتند که موش‌های درمان شده 17 تا 35 درصد بیشتر از سایر موش‌ها عمر کردند، به نظر سالم‌تر بودند و التهاب کمتری در بافت‌های چربی، عضلانی و کلیه داشتند.
به گفته محققان اگر این یافته‌ها در انسان تکرار شود، آنگاه این روش نه‌تنها راهی برای طولانی‌تر کردن عمر، بلکه برای افزایش مدت عمر سالم است. از بین بردن 60 تا 70 درصد این سلول‌ها می‌تواند تاثیرات درمانی قابل‌توجهی را در پی داشته باشد.
