تشخیص سرطان ۴ سال زودتر از شیوه‌های متعارف
به گزارش سپید، محققان می‌گویند این نوع ابزار تشخیصی زودهنگام به پزشکان در تشخیص و درمان سرطان در ابتدایی‌ترین مرحله آغاز آن کمک می‌کند. با این حال این آزمایش برای اینکه از لحاظ بالینی در دسترس قرار گیرد به بررسی‌های بیشتری نیاز دارد.
در حال حاضر تنها چند نشانگر زیستی خاص سرطان در خون وجود دارد که به پزشکان در تشخیص بیماران جدید کمک می‌کند، اما اکثر انواع سرطان‌ها فاقد هر گونه ابزار غربالگری در مراحل اولیه هستند.
بنابراین اکنون محققان زیادی برای ابداع ابزارهای ساده تشخیص سرطان بر پایه خون در حال رقابت هستند.
امیدوارکننده‌ترین نوع آزمایش خون برای تشخیص سرطان که در سال‌های اخیر ابداع شده است علائمی از DNA تومور را در گردش خون فرد جستجو می‌کند. این آزمایش جدید که PanSeer نامیده می‌شود با تشخیص الگوهای متیلاسیون DNA که مشخص شده است با جهش‌های غیرعادی موجب ابتلا به سرطان می‌شود، عمل می‌کند.
محققان برای بررسی اینکه آزمایش PanSeer چقدر بهتر از روش‌های تشخیصی متعارف می‌تواند سرطان را تشخیص دهد، مجموعه داده‌های منحصر به فرد را که به Taizhou Longitudinal Study معروف است مورد بررسی قرار دادند.
در این مجموعه داده‌ها هزار نفر برای مدت ۱۰ سال مورد پیگیری قرار گرفتند. نمونه‌های خون این افراد در این مدت مرتب جمع‌آوری شد و سلامت عمومی آنها مورد بررسی قرار گرفت.
این مجموعه داده‌ها به محققانی که آزمایش PanSeer را ابداع کرده‌اند، اجازه داد این آزمایش خون را روی نمونه‌های خون افراد، چند سال قبل از اینکه به سرطان مبتلا شوند، بررسی کنند.
نتایج این بررسی نشان داد این آزمایش ۹۱ درصد در تشخیص سرطان در فاصله زمانی یک تا چهار سال قبل از شناسایی این بیماری، موثر است. با این آزمایش خون، پنج نوع سرطان معده، مری، کولورکتال، ریه و کبد تشخیص داده شد.
محققان می‌گویند آزمایش PanSeer عوامل خطرساز را برای سرطان‌های آتی مشخص نمی‌کند، بلکه رده‌هایی از رشد سرطانی را در مراحل بسیار اولیه که فرد هنوز علامت دار نشده است، تشخیص می‌دهد.
با این حال این آزمایش هنوز محدودیت‌هایی دارد؛ برای مثال نمی‌تواند دقیقا مشخص کند که فرد ممکن است به چه نوع سرطانی مبتلا شود. این آزمایش تنها ناهنجاری‌هایی را نشان می‌دهد که به آزمایش‌های تشخیصی پیگیری نیاز دارد تا دقیقا مکانی را که سرطان در آن قرار دارد، مشخص کند.
به گزارش ایرنا، نتایج مطالعه جدید در مجله Nature Communications منتشر شده است.
