پرستاران را فقیر جلوه ندهید
به گزارش «سپیدآنلاین» منوچهر یگانه طی یادداشتی که برای «سپیدآنلاین» ارسال شد، ضمن اشاره به دستاوردهای سازمان نظام پرستاری در دوره‌های گذشته و برشمردن نمونه‌هایی از آن در استان گیلان، شاخص مهمی را که منجر به حصول این نتایج شد، «پیگیری امور در کمال ادب و نزاکت» دانسته و تصریح کرده است: «اما زبان ادب در این دوره نظام پرستاری متاسفانه تغییر کرده و احترام و ادب از جامعه پرستاری گویا در حال کوچ کردن است.» وی افزوده است: «اکنون مسئولان نظام پرستاری به راحتی به خود اجازه می‌دهند که به معاون وزیر بهداشت (هر که باشد) توهین کنند. کسی که از قشر خود ما پرستاران است. گویا نمی‌دانند چگونه حرمت زحمات کسانی که برای تشکیل سازمان نظام پرستاری خون دل خورده‌اند را حفظ کنند.»
عضو هیئت علمی دانشگاه رشت در ادامه یادداشت خود نوشته است: «متاسفانه بعضی‌ها با استفاده از تفکر احساسی و تهییج جوانان پرستار و از طرفی با شعار زیبای عدالت‌خواهی به دنبال ایجاد دعوا و جنجال هستند و این شعار را چماقی کرده‌اند بر سر خودی و ناخودی. گویی با تمام زمین و زمان دعوا دارند، پزشکان را دشمن خونی تلقی می‌کنند و وزیر و وزرا را ظالمین روی زمین. معاون وزیر بهداشت به گفته این آقایان معاون پزشکان شده و به جای تدبیر و برنامه‌ریزی و ارتقاء پرستاری، گویی هدف اولیه سازمان نظام پرستاری این شده که فقط اعلام کنند ما بی‌پولیم و فقط هم برای پول کار می‌کنیم.»
یگانه در بخش دیگری از دست‌نوشته خود اضافه کرده است: «وقت آن رسیده که قدری به خود بیاییم. این قدر پرستاران را بی بضاعت و فقیر جلوه ندهید.» وی در ادامه آورده است: «به جای بد و بیراه گفتن به همنوعان خود و دیگران بیایید از عقل و منطق استفاده کنیم و این اتحاد از دست رفته را احیا کنیم زیرا هرچه بدین منوال ادامه یابد، سرانجام آتش، شعله‌ورتر شده و دامن این گروه زحمتکش را خواهد گرفت. این آتش، تر و خشک را با هم می‌سوزاند. پس تحمل پیشه فرمایید و دست در دست همه گروه‌ها راه منطقی و مستند عقل و درایت را برای برون رفت از این وضعیت اتخاذ کنید.»
عضو هیئت‌مدیره نظام پرستاری گیلان در پایان خاطرنشان کرده است: «از روی احساسات سخن گفتن و جریحه‌دار کردن روح و روان دیگران و سنگ زدن بر دستاوردهای گذشته، حاصلی جز به انزوا کشاندن پرستاری ندارد. پرستاران خیلی بزرگوارتر از آنند که خواسته‌های آنان را فقط به مطالبات مالی تقلیل دهیم.»
