سلامت

سال‌ها بود که خط تولید سافت ژل در شرکت داروسازی زکریا تبریز آن زمان و شرکت داروسازی دانای اکنون، بدون تولید بود. به همت دوستان و همکاران عزیزم در آن شرکت، به سرعت نسبت به تکمیل DMF و اخذ مجوز تولید اقدام نمودیم. اطلاع داشتیم که همکاران در شرکت دیگری (که سابقه تولید سافت ژل در آن حدود ده سال بود) در آستانه تولید این دارو هستند.
نسبت به خرید مواد اولیه اقدام نمودیم اما متاسفانه هر سه کارخانه هندی و چینی ثبت شده ماده موثره ایبوپروفن به دلیل اینکه سفارش تولیدکنندگان قدیمی ایبوپروفن ایران برای ایشان در اولویت بود (و ما را تحویل نمی‌گرفتند!!!) امکان تامین ماده مورد نظر ما را تا شش ماه بعد نداشتند. تصمیم گرفتم از تعدادی از شرکت‌های داخلی که تولید قرص ایبوپروفن داشتند در خواست خرید و یا قرض این ماده را نمایم. تیرم به سنگ خورد!! و هر شرکتی می‌شنید یک رقیب جدید وارد بازار می‌شود از کمک امتناع می‌کرد. تا این که نوبت به شادروان دکتر عقاقیری رسید. درخواستم را با ذکر جزییات به ایشان اعلام کردم. بزرگوارانه پذیرفتند و فوری میزان قابل توجهی به ما قرض دادند. ژلوفن وارد بازار شد. مطالعات بالینی متعددی را در سه دانشگاه برتر علوم پزشکی کشور انجام دادیم و برنامه متمرکزی را برای آشناسازی مخاطبان و برندسازی این دارو، اجرا نمودیم.
اولین رقیب سافت ژل ژلوفن، کمتر از چند ماه بعد از ما وارد بازار شد. اکنون پنج رقیب دیگر نیز در بازار هستند اما همچنان ژلوفن با سهم بازار حدود 70 درصد، برند پیشتاز است. هرگاه در مناسبتی ایشان را ملاقات می‌کردم مجددا از بزرگواریشان تشکر می‌کردم و ایشان در پاسخ می‌گفتند «موفق باشی جوون»
دکتر عقاقیری با کمک به رقیب جوانش درس بزرگی به من داد. اطمینان دارم که ایشان در این رابطه چیزی را از دست ندادند اما من چیزهای گران بهایی را از ایشان آموختم.
نامش در فراز و روحش غرق در رحمت باد.
حبیب رمضان‎زاده