سلامت

یانگ کلر، استاد دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل و یکی از مولفان اصلی این تحقیق می‌گوید: «تحلیل‌های ما نشان دهنده آن است که باید پزشکان، متخصصان و سایر افرادی که در حوزه سلامت عمومی فعال هستند، اهمیت ارتباطات اجتماعی را در سلامت بلند ما به عموم منتقل کنند.»

محققان برای این تحقیق اطلاعات چهار بررسی را که از نوجوانان تا افراد مسن را در برمی‌گرفت، تجزیه‌تحلیل کردند. آن‌ها در مرحله نخست به بررسی یکپارچگی (Integration)، حمایت و فشار اجتماعی و پس از آن به شاخص‌های سلامتی همچون فشار خون، دور کمر، شاخص توده بدنی و التهاب عمومی پرداختند که به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، سرطان و سایر بیماری‌ها می‌انجامد.

محققان بر این باورند که هرچقدر افراد دارای روابط اجتماعی بیشتری در سنین جوانی باشند، در اوایل زندگی و همچنین در اواخر عمر از سلامت بهتری برخوردار خواهند بود.

کاتلین هریس، یکی دیگر از مولفان این تحقیق و استاد دانشگاه نیویورک می‌گوید: «بر اساس این یافته‌ها ما باید نوجوانان و جوانان را تشویق کنیم تا روابط اجتماعی خود را بسازند و مهارت‌های اجتماعی برای تعامل با دیگران را به اندازه تغذیه سالم و فعالیت جسمانی مهم بشمارند.»

تحقیقات پیشین نشان داده بودند که افراد مسن اگر از یک شبکه اجتماعی وسیع‌تری بهره‌مند باشند، عمر طولانی‌تر خواهند داشت. این مطالعه نشان می‌دهد که ارتباطات اجتماعی می‌تواند خطرات بهداشتی را در هر مرحله از زندگی کاهش دهد. در نوجوانان نیز، انزوای اجتماعی به‌عنوان عامل خطرسازی برای به التهاب و نیز عدم فعالیت جسمی در نظر گرفته می‌شود درحالی‌که داشتن برخورداری از شبکه اجتماعی قدرتمند از آنان در برابر چاقی شکمی حمایت می‌کند.

هریس گفت: «قوی‌ترین رابطه میان سلامت و میزان یکپارچگی افراد در شبکه‌های اجتماعی بزرگتر در شروع زندگی و پایان زندگی مشاهده می‌شود، و به آن اندازه در میانسالی اهمیت ندارد، زیرا در این هنگام کیفیت و نه کمیت روابط اجتماعی است که بیشتر اهمیت دارد.»

این مطالعه 4 ژانویه در ژورنال پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم منتشر شده است.

با اینکه این بررسی همراهی میان روابط اجتماعی قوی و سلامت بهتر را نشان می‌دهد، رابطه علت و معلولی میان این دو را ثابت نمی‌کند.