همزمان با روز جهانی معلولان
اقلام عرضه‌شده در نمایشگاه سیاری که موزه ملی علوم و فناوری ایران به مناسبت روز معلولین برپا کرده است، میان دستان گروهی از بازدیدکنندگان نابینا جابه‌جا می‌شود؛ به‌واقع فرصتی است تا اشیایی همچون آونگ‌های موجی، کره سماوی، اسطرلاب، ژیروسکوپ، اهرم مکعب محور و توپ‌های نیوتن که آن‌ها تا به امروز در کتاب‌ها خوانده و در ذهن تجسم کرده بودند، زیر انگشتانشان به تجربه لمس درآید.
نابینایان به تماشای نمایشگاه علمی نشستند
13 آذر 1396 ساعت: 18:9
13 آذر 1396 ساعت: 18:9
اقلام عرضه‌شده در نمایشگاه سیاری که موزه ملی علوم و فناوری ایران به مناسبت روز معلولین برپا کرده است، میان دستان گروهی از بازدیدکنندگان نابینا جابه‌جا می‌شود؛ به‌واقع فرصتی است تا اشیایی همچون آونگ‌های موجی، کره سماوی، اسطرلاب، ژیروسکوپ، اهرم مکعب محور و توپ‌های نیوتن که آن‌ها تا به امروز در کتاب‌ها خوانده و در ذهن تجسم کرده بودند، زیر انگشتانشان به تجربه لمس درآید.
به گزارش سپیدآنلاین، پرستو ولد خانی رئیس کتابخانه نابینایان حسینیه ارشاد که برگزاری نمایشگاه در این مکان به همت و تلاش او بوده است، با هیجان به مهمانان خوشامد می‌گوید و با سرعت میان بازدیدکنندگان در حال جنب‌وجوش است تا همه‌چیز سرجای خودش باشد؛ زمانی که به نابینایی او پی می‌برم، از این‌همه انرژی و تحرک، شگفت‌زده می‌شوم.
ولدخانی می‌گوید: «ال ها پیش به‌صورت اتفاقی از یکی از این نمایشگاه‌های سیار موزه علوم و فناوری ایران بازدید کردم و اولین بارزمانی موفق به لمس اسطرلاب شدم که تا قبل از آن در دانشگاه فقط اسم آن را شنیده بودم ؛ بسیار هیجان‌زده شدم و آن لذت به حدی عمیق بود که در طول این سال‌ها تلاش کرده‌ام احساس آن روز خود را با دیگر نابینایان به اشتراک بگذارم.»
او هدف از برپایی این نمایشگاه را آشنایی نابینایان و کم‌بینایان با دستاوردهای علمی و فناوری‌های ایران قدیم و فیزیک مکانیک ذکر می‌کند و توضیح می‌دهد: «تلاش کردیم بستری فراهم کنیم تا افرادی که دارای معلولیت هستند،در ترویج علم نادیده گرفته نشوند. برای مثال شخص من در دانشگاه بارها در فیه مافیه مولوی واژه کره سماوی را فقط شنیده بودم ولی تابه‌حال فضایی برای تجربه آن نبوده است، اکنون این فضا و مجال مهیا شده تا آن را به عینیت لمس کنم.»
بخش فیزیک مکانیک نمایشگاه برای ولدخانی جذابیت بیشتری دارد و بیشترین وقت خود را میان آونگ‌های موجی و سینوسی می‌گذراند.
او بابیان این‌که آرزو تحصیل در رشته فیزیک را داشته ولی دران موقع طبق قانون دانشجویان نابینا فقط باید در رشته‌های علوم انسانی ادامه تحصیل می‌دادند، حال آرزوهای ازدست‌رفته خود را میان آونگ‌ها جستجو می‌کند.
در همین حال، یاسر محبی کارشناس نمایشگاه موزه ملی علوم و فناوری نیز با اشتیاق برای نابینایان از تاریخ اشیای موزه و کاربردشان می‌گوید و درحالی‌که مراقب است اشیاء از دست بازدیدکنندگان نیفتد، می‌گوید: «اولین بار است که تاریخ اشیای به نمایش گذاشته‌شده در موزه را برای افرادی توضیح می‌دهم که قادر به دیدن آن نیستند و با لمس کردن و توضیحات من تلاش می‌کنند آن را در ذهن خود بازسازی کنند و این‌همه احساس خوب که نابینایان پس از لمس با این اشیا با آن روبرو می‌شوند برای من تجربه‌ای تکرار نشدنی است.»
زهرا محمدزاده شهریاری نابینای بازنشسته سازمان بهزیستی با دوست بینای خود به این نمایشگاه آمده است و زمانی که نظرش را در مورد نمایشگاه موزه ملی علوم و فناوری جویا می‌شوم، آن‌قدر دلش پر است که بی‌توجه به سوال من، سفره دلش را این‌چنین باز می‌کند: «همان‌طور که ما قادر به دیدن نیستیم دیگران هم ما را نمی‌بینند و ما اصلاً به‌حساب نمی‌آییم؛ روز معلولین به یادمی‌آورند که ما چقدر مشکل‌داریم و سپس تا روز معلول سال بعد فراموش می‌شویم.»
شهریاری ادامه می‌دهد: «مشکلات نابینایان به‌عنوان بخشی از معلولین در فضاهای شهری فراوان است و همین‌که نابینایان با این شرایط قادر به نفس کشیدن هستند باید مدال دریافت کنند؛ به‌واقع همان‌طور که همانند بقیه شهروندان مالیات پرداخت می‌کنیم، نمی‌خواهیم خانه‌نشین باشیم و دوست داریم در میان شهر در کنار بقیه شهروندان زندگی کنیم ولی ظاهراً شهر به ما تعلق ندارد.»
شهریاری می‌افزاید: «موانعی که برای جلوگیری از تردد موتورسیکلت‌ها گذاشته‌شده است بارها پاهایم را زخمی کرده و عصایم را شکسته است؛ برای سوارشدن به وسایل نقلیه عمومی با شرایط سختی روبرو می‌شویم و صندلی‌های مربوط به معلولین در اتوبوس و مترو همیشه توسط غیر معلول‌ها اشغال‌شده است.»
با شنیدن درد دل‌های این نابینا به یاد می‌آورم که در بسیاری از کشورها، مناسب‌سازی طراحی شهری برای حرکت معلولان،در قانون ثبت‌شده است و هم‌اکنون اتوبوس‌رانی کشورهای پیشرفته مجهز به سکوی محرک برای تردد معلولین به‌وسیله
صندلی چرخ‌دار است؛ ازجمله ایستگاه قطار برلین بسیاری از معیارهای مربوط به امکانات برای انتقال افراد معلول را تامین کرده و حدود 30 آسانسور با صدا و سنگفرش ویژه دران نصب‌شده است.
ذهن خود را به نمایشگاه برمی‌گردانم و به سراغ صالح فرامرزی رئیس نمایشگاه سیار موزه ملی علوم و فناوری می‌روم که از تلاش‌ها برای آماده‌سازی حضور معلولین در نمایشگاه سخن گفت و اظهار کرد: «موزه ملی علوم و فناوری ایران با همکاری کتابخانه حسینیه ارشاد و باهدف گرامیداشت روز جهانی معلولین، نمایشگاهی سیار از آثار تعاملی و قابل‌لمس را برای نابینایان برگزار کرده است که شامل دو بخش علوم و فناوری‌های قدیم ایران و بخش فیزیک است.»
او افزود: «در این نمایشگاه تلاش کردیم آثاری ارائه کنیم که به‌صورت کنش و واکنش بین مخاطب و اثر رفت‌وآمد ایجاد کند و نابینایان با لمس اشیاء قادر به درک نزدیکی از اثر باشند و برقراری ارتباط نزدیک و دوسویه آموزشی با قشر معلول و نابینای جامعه و نیز ایجاد بستر لازم جهت تجربههای مفید و به‌یادماندنی حاصل شود.»
نمایشگاه سیار موزه علم و فناوری ایران که همزمان با روز جهانی معلولین (3 دسامبر مصادف با 12 آذر) آغاز شد.
با توجه به نیاز روحی و روانی معلولین برای حضور در موزه‌ها و نمایشگاه‌ها، همکاری همه‌جانبه مسئولان ضرورت دارد تا فضای شهری بر اساس نیازهای متفاوت معلولین بصری، حرکتی و شنوایی مناسب‌سازی شود تا آن‌ها هم قادر شوند سهم متناسبی از درخت فرهنگی کشور بچینند.
ولدخانی می‌گوید: «ال ها پیش به‌صورت اتفاقی از یکی از این نمایشگاه‌های سیار موزه علوم و فناوری ایران بازدید کردم و اولین بارزمانی موفق به لمس اسطرلاب شدم که تا قبل از آن در دانشگاه فقط اسم آن را شنیده بودم ؛ بسیار هیجان‌زده شدم و آن لذت به حدی عمیق بود که در طول این سال‌ها تلاش کرده‌ام احساس آن روز خود را با دیگر نابینایان به اشتراک بگذارم.»
او هدف از برپایی این نمایشگاه را آشنایی نابینایان و کم‌بینایان با دستاوردهای علمی و فناوری‌های ایران قدیم و فیزیک مکانیک ذکر می‌کند و توضیح می‌دهد: «تلاش کردیم بستری فراهم کنیم تا افرادی که دارای معلولیت هستند،در ترویج علم نادیده گرفته نشوند. برای مثال شخص من در دانشگاه بارها در فیه مافیه مولوی واژه کره سماوی را فقط شنیده بودم ولی تابه‌حال فضایی برای تجربه آن نبوده است، اکنون این فضا و مجال مهیا شده تا آن را به عینیت لمس کنم.»
بخش فیزیک مکانیک نمایشگاه برای ولدخانی جذابیت بیشتری دارد و بیشترین وقت خود را میان آونگ‌های موجی و سینوسی می‌گذراند.
او بابیان این‌که آرزو تحصیل در رشته فیزیک را داشته ولی دران موقع طبق قانون دانشجویان نابینا فقط باید در رشته‌های علوم انسانی ادامه تحصیل می‌دادند، حال آرزوهای ازدست‌رفته خود را میان آونگ‌ها جستجو می‌کند.
در همین حال، یاسر محبی کارشناس نمایشگاه موزه ملی علوم و فناوری نیز با اشتیاق برای نابینایان از تاریخ اشیای موزه و کاربردشان می‌گوید و درحالی‌که مراقب است اشیاء از دست بازدیدکنندگان نیفتد، می‌گوید: «اولین بار است که تاریخ اشیای به نمایش گذاشته‌شده در موزه را برای افرادی توضیح می‌دهم که قادر به دیدن آن نیستند و با لمس کردن و توضیحات من تلاش می‌کنند آن را در ذهن خود بازسازی کنند و این‌همه احساس خوب که نابینایان پس از لمس با این اشیا با آن روبرو می‌شوند برای من تجربه‌ای تکرار نشدنی است.»
زهرا محمدزاده شهریاری نابینای بازنشسته سازمان بهزیستی با دوست بینای خود به این نمایشگاه آمده است و زمانی که نظرش را در مورد نمایشگاه موزه ملی علوم و فناوری جویا می‌شوم، آن‌قدر دلش پر است که بی‌توجه به سوال من، سفره دلش را این‌چنین باز می‌کند: «همان‌طور که ما قادر به دیدن نیستیم دیگران هم ما را نمی‌بینند و ما اصلاً به‌حساب نمی‌آییم؛ روز معلولین به یادمی‌آورند که ما چقدر مشکل‌داریم و سپس تا روز معلول سال بعد فراموش می‌شویم.»
شهریاری ادامه می‌دهد: «مشکلات نابینایان به‌عنوان بخشی از معلولین در فضاهای شهری فراوان است و همین‌که نابینایان با این شرایط قادر به نفس کشیدن هستند باید مدال دریافت کنند؛ به‌واقع همان‌طور که همانند بقیه شهروندان مالیات پرداخت می‌کنیم، نمی‌خواهیم خانه‌نشین باشیم و دوست داریم در میان شهر در کنار بقیه شهروندان زندگی کنیم ولی ظاهراً شهر به ما تعلق ندارد.»
شهریاری می‌افزاید: «موانعی که برای جلوگیری از تردد موتورسیکلت‌ها گذاشته‌شده است بارها پاهایم را زخمی کرده و عصایم را شکسته است؛ برای سوارشدن به وسایل نقلیه عمومی با شرایط سختی روبرو می‌شویم و صندلی‌های مربوط به معلولین در اتوبوس و مترو همیشه توسط غیر معلول‌ها اشغال‌شده است.»
با شنیدن درد دل‌های این نابینا به یاد می‌آورم که در بسیاری از کشورها، مناسب‌سازی طراحی شهری برای حرکت معلولان،در قانون ثبت‌شده است و هم‌اکنون اتوبوس‌رانی کشورهای پیشرفته مجهز به سکوی محرک برای تردد معلولین به‌وسیله
صندلی چرخ‌دار است؛ ازجمله ایستگاه قطار برلین بسیاری از معیارهای مربوط به امکانات برای انتقال افراد معلول را تامین کرده و حدود 30 آسانسور با صدا و سنگفرش ویژه دران نصب‌شده است.
ذهن خود را به نمایشگاه برمی‌گردانم و به سراغ صالح فرامرزی رئیس نمایشگاه سیار موزه ملی علوم و فناوری می‌روم که از تلاش‌ها برای آماده‌سازی حضور معلولین در نمایشگاه سخن گفت و اظهار کرد: «موزه ملی علوم و فناوری ایران با همکاری کتابخانه حسینیه ارشاد و باهدف گرامیداشت روز جهانی معلولین، نمایشگاهی سیار از آثار تعاملی و قابل‌لمس را برای نابینایان برگزار کرده است که شامل دو بخش علوم و فناوری‌های قدیم ایران و بخش فیزیک است.»
او افزود: «در این نمایشگاه تلاش کردیم آثاری ارائه کنیم که به‌صورت کنش و واکنش بین مخاطب و اثر رفت‌وآمد ایجاد کند و نابینایان با لمس اشیاء قادر به درک نزدیکی از اثر باشند و برقراری ارتباط نزدیک و دوسویه آموزشی با قشر معلول و نابینای جامعه و نیز ایجاد بستر لازم جهت تجربههای مفید و به‌یادماندنی حاصل شود.»
نمایشگاه سیار موزه علم و فناوری ایران که همزمان با روز جهانی معلولین (3 دسامبر مصادف با 12 آذر) آغاز شد.
با توجه به نیاز روحی و روانی معلولین برای حضور در موزه‌ها و نمایشگاه‌ها، همکاری همه‌جانبه مسئولان ضرورت دارد تا فضای شهری بر اساس نیازهای متفاوت معلولین بصری، حرکتی و شنوایی مناسب‌سازی شود تا آن‌ها هم قادر شوند سهم متناسبی از درخت فرهنگی کشور بچینند.
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد