روزنامه سپید | اخبار 11 | 20 دی 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d9950
تغییرات آب‌و‌هوایی تاثیرات منفی بسیاری بر کشور‌ها می‌گذارد اما خسارت کشورهای در حال توسعه بسیار بیشتر از کشورهای صنعتی است. بالا رفتن سطح آب دریا‌ها و بروز سیل‌ها بیشترین آسیب را به کشورهای در حال توسعه وارد می‌کند. از نظر تاریخی کشورهای صنعتی جهان مسئول تولید دو- سوم گازهای گلخانهای در سراسر جهان هستند. در دوران کنونی اما کشورهایی با بودجه ملی کم یا متوسط مسئول تولید بیش از نیمی از این گاز‌ها هستند. ۸۰ درصد مردمی که در پی بروز سیل آسیب‌های جدی می‌بینند در ۱۵ کشور در حال توسعه و نیمه‌صنعتی جهان زندگی می‌کنند. ناسا، سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا اعلام کرده است که از دهه ۱۹۸۹ تاکنون سطح آب دریا‌ها حدود ۲۰ سانتی‌متر بالا آمده است. محافل علمی پیش‌بینی می‌کنند که بالا آمدن سطح آب دریا‌ها تا سال ۲۱۰۰ حدود ۵/۲تا ۱۰ سانتی‌متر خواهد بود. در چنین شرایطی ۱۰ تا ۱۵ شهر بزرگ رو به رشد جهان در معرض خطر سیل قرار دارند. گرمایش زمین از راه‌های دیگری نیز به کشورهای در حال رشد آسیب می‌رساند. این گرمایش به گسترش بیماری‌ها منجر می‌شود. گفته می‌شود که به خاطر گرمایش زمین بیماری مالاریا تا سال ۲۰۳۰ فقط در قاره آفریقا ۹۰ میلیون نفر را مبتلا خواهد کرد.
گرمایش زمین همچنین بر کشاورزی تاثیر می‌گذارد که یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی کشورهای در حال رشد است. بانک جهانی برآورد کرده که حدود ۱۵ درصد محصولات کشاورزی در پی گرمایش زمین در جنوب صحرای آفریقا کاهش خواهد یافت. بانک جهانی کاهش محصولات کشاورزی در جنوب آسیا را در پی گرمایش زمین ۱۸ درصد، این کاهش را در اروپا دو درصد و در آمریکا یک درصد ارزیابی کرده است. مبارزه با تغییرات آب‌و‌هوایی مبارزه‌ای جهانی است. در چنین شرایطی کشورهای فقیر جهان بنیه مالی و همچنین فناوری لازم را در اختیار ندارند که هم تولید کربن دی اکسید در این کشور‌ها را کاهش دهند و هم در امر توسعه و مبارزه با فقر پیشرفت کنند.
نشست تغییرات اقلیمی پاریس که چندی پیش با توافق تاریخی ۱۹۵ کشور حاضر در این نشست به پایان رسید در ارتباط با کشورهای در حال توسعه تصمیم گرفته است که کشورهای پیشرفته صنعتی جهان برای رشد اقتصاد کشورهای در حال توسعه به آن‌ها کمک مالی کنند و فناوری لازم در اختیارشان بگذارند. توافق‌نامه تغییرات اقلیمی پاریس که از سال ۲۰۲۰ اعتبار دارد راهکارهایی برای کاهش تولید گازهای گلخانهای و توقف مصرف سوخت‌های فسیلی با جایگزین کردن انرژی‌های تجدیدپذیر در نظر گرفته است.
بر اساس این توافق‌نامه گرم‌تر شدن کره زمین تا سال ۲۰۵۰ میلادی باید زیر ۵/۱ تا ۲ درجه سانتیگراد باشد و تولید گازهای گلخانهای باید در نیمه دوم قرن کاهش یابد. قرار است اهداف تعیین‌شده هر پنج‌سال یک‌بار بررسی و بهینه شوند. از آن گذشته با تعیین قوانین شفاف، کشورهای جهان موظف به ارائه گزارش در مورد فعالیت‌های خود در زمینه مقابله با تغییرات اقلیمی هستند. اجرای بخشی از مفاد این توافق‌نامه برای ۱۹۵ کشور حاضر در نشست پاریس الزامی و بخش دیگری از آن داوطلبانه خواهد بود.
