روزنامه سپید | اخبار 13 | 12 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d987
نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد گروهی از مواد شیمیایی که به‌طور رایج در مواد آرایشی و دیگر محصولات مراقبت شخصی استفاده می‌شوند، می‌توانند رشد سلول‌های سرطان پستان را در دوزهایی خیلی کمتر از آنچه قبلا تصور می‌شد، تحریک کنند.
این تحقیق روی سلول‌های سرطان پستان که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند، انجام شده و مشخص نیست این مواد شیمیایی که پارابن نامیده می‌شوند، در بدن انسان هم همان اثر را دارند یا خیر. البته پیش از این در مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده شده که این مواد فعالیت هورمون استروژن را تقلید می‌کنند، بدان معنا که می‌توانند به گیرنده‌هایی در بدن باند شوند که استروژن به‌طور طبیعی به آنها متصل می‌شود. این مساله نگران کننده است، زیرا وقتی استروژن به گیرنده‌های استروژن باند می‌شود، باعث می‌شود سلول‌ها تکثیر شوند و همین امر در زنان، موجب افزایش خطر سرطان پستان می‌شود.
پارابنها انواعی از مواد نگهدارنده شیمیایی است که در طیف وسیعی از محصولات مصنوعی یافت می‌شوند، مانند شامپو، لوسیون‌های بدن و کرم‌های ضدآفتاب. همچنین مشخص شده که پارابنها می‌توانند از همان راهی که استروژن‌ها فعال می‌شوند، به کار افتند، اما مطالعات قبلی نشان‌داده‌اند که پارابنها خیلی ضعیف عمل می‌کنند. از آنجا که این مواد عملکرد ضعیفی دارند، فرض می‌شود مواد ایمنی هستند، خصوصا براساس سطحی از پارابنها که در بدن انسان یافت شده است. البته لازم به ذکر است، در مطالعات پیشین فقط به خود پارابن نگاه کرده بودند.
مشکل واقعی اینجاست، وقتی که در آزمایشگاه مطالعه می‌کنید، درواقع شما در یک زمان، یک ماده را ارزیابی کرده‌اید. اما این اصل موضوع نیست. آنچه در بدن مطالعه می‌شود، در واقع ترکیبی است از اثرات بسیاری از مواد و اجزاء.
در این مطالعه جدید که به تازگی در نشریه Environmenta- Health Perspectives منتشر شده، محققان بر اثرات پارابنها، وقتی با یک ماده اضافی دیگر ترکیب می‌شود، تمرکز داشته‌اند: نوعی از فاکتور رشد به نام هرگولین hereguli- که با رشد سلول‌های سرطان پستان هم مرتبط است.
در آزمایش‌های انجام شده، محققان به چگونگی رشد سلول‌ها، وقتی با پارابنها و هرگولین مواجه می‌شوند، توجه کرده و وضعیت آنها را با زمانی که سلول‌ها فقط با پارابنها روبرو می‌شوند، مقایسه کردند. دانشمندان دریافتند که با افزودن هرگولین، سطح پارابنها تا 100 برابر کاهش می‌یابد و سلول‌های سرطانی می‌توانند سریعتر از زمانی که بدون هرگولین هستند، تکثیر پیدا کنند.
به بیان دیگر، زمانی که هرگولین افزوده می‌شود، پارابنها در تحریک رشد سلول‌های سرطانی100 برابر بیشتر قوی می‌شوند، در مقایسه با سلول‌های سرطانی پستان که فقط با پارابنها مواجه شده‌اند. با این افزایش قدرت، پارابنها ممکن است تاثیر بر سطحی داشته باشند که در انسان‌ها دیده می‌شود.
البته هنوز محققان تاکید می‌کنند که باید مطالعات بیشتری انجام شود تا ایمنی این مواد شیمیایی مشخص و تائید شود. بررسی‌های آزمایشگاهی و مطالعات حیوانی راه‌های غیرمستقیمی برای تخمین خطرات بالقوه پارابنها هستند. همه آنچه ما می‌توانیم از این مطالعه بگوئیم، آن است که به منظور تعیین میزان ایمنی پارابنها، نیاز است نه تنها بوسیله خودشان آزموده شوند، بلکه با دیگر مواد شیمیایی که پرولیفراسیون سلولی را تحریک می‌کنند، هم آزمایش و بررسی شوند. دیگر محققان هم به نظر می‌رسد با این نظر موافق باشند. این مطالعه، مانند دیگر مقالات منتشر شده، فقط اثرات پارابنها را روی سلول‌ها نشان می‌دهند که ممکن است لزوما منعکس کننده همان سناریو در یک سیستم بیولوژیکی دست نخورده نباشد. البته مطالعات بیشتری در این زمینه نشان داده‌اند که دیگر مواد هم ممکن است بر چگونگی تاثیر پارابنها بر خطر سرطان پستان تاثیرگذار باشند. علاوه براین، این مطالعه تاکید می‌کند که باید سطح ایمن پارابن‌های مورد استفاده در محصولات آرایشی مجددا ارزیابی شوند.
به هرحال، در نهایت تحقیقات بیشتری لازم است انجام شود تا بتوان در مورد ایمنی پارابنها نتیجه‌گیری کرد.
منبع: Live Science
