«مرگ‌را‌تجربه‌کرده‌ام‌و‌تجربه زیبایی بود،به من اجازه داد که بین بازگشتن و ماندن انتخاب کنم و اکنون خوشحالم که آن روز، بازگشتن را انتخاب کردم. انسان با هدف برای رسیدن به مقام شامخ انسانی و خدایی‌شدن آفریده شده است، بنابراین همواره باید شایسته منِ خدایی رفتار کرد.این روزها بسیار با نگاه بصیرت، به خود نگاه می‌کنم، اینکه از کودکی تاکنون درس‌خوانده، تلاش کرده و دیروز و امروز را سپری کرده‌ام، با چه هدفی بوده است؛ هدف از این بازی به‌دنیا آمدن و مردن چیست. بدن یک قفس و قالب است که بنیان انسان را شکل می‌دهد و دست‌وپا، کلیه، کبد، ریه و دیگر اجزا برای حفظ پدیده‌ای درون این قفس است. همه کوشش‌های ما در زندگی، راست می‌گوییم، دروغ می‌گوییم، خوراک می‌خوریم و دیگر موارد، برای این قفس است اما گاه این قفس پا را از گلیم خویش فراتر می‌نهد. من، قسمتی از خداست و وقتی این قالب و قفس را به زیر خاک می‌رود، من به مبدا خلقت خود بازمی‌گردد. هرچه می‌گذرد مغز بشر بزرگ‌تر و قدرتش در زوایای زندگی بیشتر می‌شود. سعی کنید با این من که از خداست، آنگونه که حق آن است، رفتار کنید.