گفته می‌شود اوایل قرن بیستم، هنگامی که یک دکتر مشهور رنگ لباسش را از سفید به سبز تغییر داد (چرا که تصور می‌کرد این رنگ برای چشمان جراح راحت‌تر است)، رنگ سبز میان جراحان رایج شد، اما رنگ سبز ممکن است واقعا به دکترها کمک کند تا در اتاق عمل بهتر ببینند، زیرا رنگ متضاد یا مکمل رنگ قرمز روی چرخه رنگ است. نگاه کردن به رنگ آبی یا سبز می‌تواند حساسیت دید دکتر به اشیای قرمز از جمله احشای خون‌آلود را تقویت کند. اگر جراح پیوسته به چیزی خیره شود که به رنگ قرمز یا صورتی باشد، مغزش حساسیتش را نسبت به این رنگ از دست می‌دهد.

      پیام‌های مربوط به رنگ قرمز در مغز محو می‌شود و در نتیجه پزشک تفاوت‌های ظریف رنگ‌ اجزای بدن را به درستی نمی‌بیند. نگاه کردن گاه به گاه به چیزی سبزرنگ می‌تواند چشم‌ها را به تغییرات در رنگ قرمز حساس‌تر کند.

      همچنین تمرکز شدید و مداومی روی رنگ‌های قرمز ممکن است باعث توهمات بینایی سبزرنگ روی سطوح سفیدرنگ شود که حواس جراح را پرت می‌کند. این شبح‌های سبزرنگ در صورتی که نگاه جراح از بافت‌های قرمز بدن به چیزی سفید رنگ مانند پارچه‌های تخت یا لباس سفید متخصص بیهوشی بیفتد، ممکن است ظاهر شوند. نور سفید حاوی همه رنگ‌های رنگین‌کمان از جمله سبز و قرمز است، اما هنگامی که دید جراح حساسیتش را به رنگ قرمز به علت خیره‌شدن طولانی از دست داده باشد، مغز پیام‌های دریافتی را به رنگ سبز تفسیر می‌کند.

منبع: LiveScience