BRCA1 و BRCA2 ژن‌های انسانی هستند که پروتئین‌های مهارکننده تومور ایجاد می‌کنند و این پروتئین‌ها به ترمیم DNA آسیب‌دیده کمک می‌کنند، و بنابراین نقشی در حفظ پایداری ماده ژنتیکی سلول دارند. هنگامی که هر یک از این ژن‌ها جهش پیدا می‌کند، یا تغییر می‌یابد، محصول پروتئینی آن یا ساخته نمی‌شود یا کارکردش را به درستی انجام نمی‌دهد و ممکن است آسیب DNA به درستی‌ترمیم نشود. در نتیجه، سلول‌ها با احتمال بیشتری دچار تغییرات ژنتیکی می‌شوند که ممکن است به سرطان منجر شود. جهش‌های خاص به‌ارث‌رسیده در BRCA1 و BRCA2 خطر سرطان‌های پستان و تخمدان را افزایش می‌دهند و با افزایش خطر چندین نوع دیگر سرطان هم همراهی دارند. جهش‌های BRCA1 و BRCA2 روی هم مسئول 20 تا 25 درصد از سرطان‌های وراثتی پستان و حدود 5 تا 10 درصد از همه سرطان‌های پستان هستند. به علاوه جهش‌های BRCA1 و BRCA2 مسئول حدود 15 درصد از همه سرطان‌های تخمدان هستند. سرطان‌های پستان و تخمدان که با جهش‌های BRCA1 و BRCA2 همراهی دارند، معمولا در سنین پایین‌تر از انواع غیروراثتی بروز می‌کنند.
 

تبی که نظـام بهداشتی هنـد رابـه چـالـش کشیـد
       نظام بهداشتی هند درحالی‌که دهلی دستخوش بدترین شیوع تب دنگی در 5 سال گذشته در کانون توجه‌ها قرار گرفته است رسانه‌های ملی این کشور گزارش‌ها و تصویرهایی از بیمارستان‌های دولتی مملو از بیماران، بیمارانی که روی یک تخت خوابیده‌اند و بیمارستان‌های خصوصی که از ارائه مراقبت پزشکی خودداری می‌کنند، منتشر کرده‌اند. پاسخ دولت، سفارش دادن تخت‌های بیشتر در بیمارستان‌های دولتی، کاستن از مبلغ پرداختی بیماران برای مراقبت درمانی، لغو کردن مرخصی‌های پزشکان و مجازات کردن بیمارستان‌های خصوصی بوده است که از پذیرش بیماران خودداری می‌کنند.

      وزیر بهداشت هند گزارش کرد که حدود 21هزار مورد تب دنگی تا هفته دوم سپتامبر 2015 در این کشور رخ داده است که بیش از دو برابر شمارش گزارش شده در مدت مشابه در سال 2014 است. موارد این بیماری منتقل‌شونده به‌وسیله پشه، عموما در ماه اکتبر پس از فصل باران‌های موسمی اوج می‌گیرد، اما اوج‌گیری امسال در شمار موارد بیماری احتمالا به علت افزایش قابل‌توجه ریزش باران است که باعث ایجاد شرایط مطلوب برای زادوولد پشه Aedes aegypti، ناقل اصلی این بیماری است؛ اما شبکه ضعیف پایش هند احتمالا باعث می‌شود شمار بسیار زیادی از موارد بیماری گزارش نشود- یک بررسی تخمین می‌زند که شمار موارد تب دنگی ممکن است 282 برابر بیشتر از موارد رسمی گزارش شده باشد. پاسخ هند به این وضعیت حاد اضطراری بهداشت عمومی بیانگر نظام مراقبت بهداشتی است که به‌طور مزمن دچار کمبود اعتبارات و فقدان نظارت قانونی است و زیربناهایش هم ناکافی است. رسانه‌ها در 12 ماه گذشته یک رسوایی مربوط به عقیم‌سازی که باعث مرگ 16 زن شد، کاهش بودجه که کنترل ایدز و سل را تهدید می‌کند و انجام بد عملیات پیمانکاری را گزارش کردند. لنست در ماه اوت توجه‌ها را به وضعیت بسیار بد خدمات بهداشت روستایی در این کشور جلب کرد. دولت‌های پی‌درپی اصلاحات بهداشتی را وعده داده‌اند، اما در همان زمان بودجه‌های بسیاری از برنامه‌های بهداشتی را کاهش داده‌اند. هند با وجود برخی از پیشرفت‌ها در مراقبت بهداشتی، فقط یک تا دودرصد از تولید ناخالص داخلی‌اش را برای سلامت صرف می‌کند که یکی از کمترین میزان‌ها در جهان است. مجموع مقالاتی در لنست در سال 2011 خواستار به اجرا درآمدن خدمات بهداشتی همگانی در هند شد. مباحثات اخیر درباره اینکه باید برای خدمات بهداشتی اتکای بیشتری به بخش خصوصی کرد، عمیقا نگران‌کننده است و بیانگر شکاف عقیدتی در دولت هند دراین‌باره است.

منبع: Lancet