چاپ خبر
یادداشت میهمان
یادداشت میهمان
روزنامه سپید   |   اخبار 10   |   12 آبان 1394   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d930

فقط موسیقی ترانه را دلنشین‌ می‌کند
ترانه عموماً دارای اوزان کلاسیک است و در حال و هوای شعر کلاسیک سروده می‌شود. این ترانه‌ها به زبان محاوره نزدیک است و عموماً از فضایی عاشقانه برخوردار هستند. البته هستند کسانی که به سبک نیمایی و آزاد ترانه می‌گویند. بستگی دارد ترانه‌ها چطور اجرا شوند. اشعار اخوان و شاملو و امثال این‌ها برای خواندن سروده نشده‌اند، اما بعضی خواننده‌ها به خاطر مفهومی که در این اشعار وجود دارد، آن‌ها را می‌خوانند. اصولاً ترانه‌ها برای خواندن و اجرا کردن است. وقتی متن ترانه را می‌خوانید، چندان دلپذیر به نظر نمی‌آید. خودِ من عادت ذهنی‌ام این‌گونه نیست که بتوانم متن ترانه را بخوانم و از آن لذتی ببرم. گاه پیش می‌آید ترانه‌ای اجرا می‌شود و بسیار دلنشین می‌شود و گاه هم لذت‌بخش نیست. ترانه را تنها موسیقی است که دلنشین می‌کند. با خواندن متن ترانه بدون اجرا، حس روزمرگی و محاوره به انسان دست می‌دهد. بعضی شاعران به خاطر اوزان و رفتاری که با زبان‌دارند، ژانر ترانه را انتخاب می‌کنند، اما باید بدانند ترانه‌ها باید اجرا شوند در غیر این صورت نمی‌توانند تاثیر چندانی بر مخاطب بگذارند. نکته آخر در این زمینه اینکه برخی ترانه‌سرایان بزرگ، ترانه را شناخته و می‌دانند که چه چیزی بنویسند و چطور آن را اجرا کنند؛ اما کار جوانانی که سعی می‌کنند از آنان تقلید کنند چندان دلچسب نیست. این‌یک جور شایعه است که می‌گویند در ترانه؛ مفهوم اشعار راحت‌تر به مخاطب منتقل می‌شود.