روزنامه سپید | اخبار 11 | 25 فروردین 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d8849
مردها اغلب از طاسی وحشت دارند و راههای کمی برای رشد مجدد موها وجود دارد و حتی در برخی موارد این امر امکانپذیر نیست. حالا دانشمندان پی بردهاند، تراشیدن موها رشد آنها را تحریک میکند. این کشف دور از انتظار، راهکار جدیدی را برای بازیابی مو در موشها نشان داده است. هرچند این کار در مرحله مقدماتی است، محققان معتقدند، این راهکار به جلوگیری از ریزش مو در مردان و افراد مبتلا به آلوپسی کمک میکند.
فلیپ موری، همکار این طرح در دانشگاه داندی گفت: «این یافتهها باید در انسان تست شوند.» او گفت: «تصور اشتباهی است که فکر کنیم این روش حتما در مردان طاس جواب خواهد داد.» این بررسی نشان داد، وقتی موها با الگوی خاصی کنده میشوند، فولیکولهای زیر پوست سیگنال استرسی را ارسال میکنند که رشد بیشتر موها را باعث میشود. تراشیدن 200 مو در موش، رشد 1200 مو در ازای آن را باعث شد.
تستها نشان داد، فولیکولهای تراشیدهشده با آزاد کردن پروتئینهای التهابی پیام استرس را صادر میکنند که موجب هجوم سلولهای ایمنی به این منطقه میشود. این سلولهای ایمنی به فولیکولهای مجاور این پیغام را میدهند که زمان رشد موهای بیشتر است. موری گفت: «ما به نحوه ارتباط موها باهم در زمان استرس پی بردیم.»
این بررسی در ژورنال Cel- منتشر شد و نشان داد، الگوی تراشیدن موها نقش مهمی در قدرت فرایند رساندن پیام استرس ایفا میکند. محققان این نظریه را با تراشیدن 200 مو از پشت سر موش و با الگوهای مختلف مورد آزمایش قرار دادند. وقتی موها با الگوی تراکمی کم و از ناحیهای بیش از 6 میلیمتر کنده میشوند،هیچ مویی بازیابی نمیشود، اما تراشیدن پرتراکمتر موها و در ناحیهای حلقوی با قطر 3 تا 5 میلیمتر، موجب بازیابی 450 تا 1300 مو میشود و حتی گاهی این احیاء مو فراتر از ناحیهای که موهای آن کنده شده است، میرود.
نویسنده معتقد است، فولیکولهای مو به تنهایی به کنده شدن موها پاسخ نمیدهند و در واقع با یکدیگر ارتباط دارند و تصمیمی گروهی در رابطه با اینکه چه مقدار پاسخ ایمنی مورد نیاز است، میگیرند. وقتی فولیکولهای مو در فاصله زیادی از هم تراشیده میشوند، قادر به پیامرسانی گروهی نیستند، اما وقتی این آسیب در تراکم بیشتری به مو وارد شود، موهای بسیار قویتری احیا خواهد شد. یکی از ایرادهای وارد شده به این روش در مردان در حال طاس شدن این است که موهای آنها در فاصله زیادی از هم قرار دارند و این روش نمیتواند برای آنها جوابگو باشد.
چنگ-مینگ چوانگ، استاد پاتولوژی دانشگاه ساترنکالیفرنیا و نویسنده ارشد این بررسی گفت: «این مثال بارزی از تحقیقات پایهای است که منجر به دستاوردهایی قابل اجرا در سایر زمینهها خواهد شد.»
منبع: TheGuardian