طبق قانون سازمان غذا و داروی آمریکا، در برگه اطلاعات دارویی ذکر شده که بیماران مصرف کننده داروهای افزایش دهنده خطر خون ریزی باید اگر علائم خونریزی را دیدند، بلافاصله با درمانگر خود تماس بگیرند. علائم و نشانه‌های خونریزی مینور (خفیف) عبارتند از خونریزی از لثه، خونریزی گاه و بی‌گاه از بینی، زود کبود شدن پوست یا خونریزی که توقف آن به طول بینجامد. علائم و نشانه‌های خونریزی ماژور عبارتند از ادرار یا مدفوع قهوه‌ای تیره یا قرمز رنگ، خونریزی طول کشیده بیش از 10 دقیقه، کبودی‌های بزرگ و غیرمنتظره، گیجی و خواب‌آلودگی، احساس ضعف و بی‌حالی، جریان خونریزی ماهانه شدید و خونریزی از واژن. آموزش در زمینه کاهش خطر خونریزی عبارت است از توصیه به پرهیز از تجویز همزمان داروهایی که با آنتی کوآگولانت‌ها و سایر داروهای با پتانسیل خونریزی تداخل دارند. در سطح جامعه مصرف داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بسیار بالاست. زیرا این داروها می‌توانند در صورت لزوم به‌طور غیرنسخه‌ای برای کنترل درد مصرف شوند. در صورت نیاز به ضددرد، استامینوفن با حداکثر دوز 2 گرم در روز می‌تواند کمک‌کننده باشد. آسپیرین باید فقط در صورتی مصرف شود که تجویز شده باشد. مصرف مهارکننده‌های پمپ پروتون باید برای بیمارانی در نظر گرفته شود که در معرض خطر خونریزی گوارشی قرار دارند. به بیمار تذکر دهید که در صورت فراموش کردن مصرف یک دوز دارو، در نوبت بعدی دوز دو برابر مصرف نکنند. هر صدمه یا آسیب باید در بیمارانی که مصرف‌کننده داروهای با پتانسیل خونریزی هستند مورد توجه قرار گیرد. اپیزودهای شدید یا ناگهانی سردرد، گیجی و ضعف می‌توانند هشدار باشند. سایر علائم اورژانس که مرتبط هستند با خونریزی یا سکته عبارتند از درد غیرمعمول یا تورم و مشکلات دید، تکلم یا لنگش. در دستورالعمل‌های تغذیه‌ای، پرهیزهای غذایی خاصی برای بیماران دریافت‌کننده وارفارین توصیه شده است. تغییرات ناگهانی در رژیم غذایی شامل مصرف زیاد سبزیجات برگ سبز یا سایر غذاهای حاوی ویتامینK بالا، موجب انعقاد خون، INR پایین و افزایش خطر خونریزی می‌شود.