چاپ خبر
بازآموزی و نوآموزی (9)
آمیبیازیس را بهتر بشناسیم
روزنامه سپید   |   اخبار 4   |   29 آذر 1393   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d6410

یکی از بیماری‏های عفونی که همواره مورد توجه طراحان سوالات عفونی پره‌انترنی، دستیاری، ارتقاء و بورد داخلی بوده، آمیبیازیس است.حتی آبسه‏های آمیبی کبدی یکی از مباحث بسیار مهم در درس جراحی است. لذا علائم، تشخیص و درمان این بیماری در زیر آورده شده است.
تعریفبه عفونت روده با انگل آنتاموبا هیستولیتیکا، آمییازیس گفته می‏شود. بیشتر عفونت‏ها بی‏علامت هستند، اما محدوده وسیعی از علائم از دیسانتری تا عفونت‏های شدید خارج روده‏ای (شامل آبسه‏های کبدی) را بوجود می‏آورد.
پاتوژنز
خوردن کیست‏های آنتاموبا هیستولیتیکا موجود در غذا یا آب آلوده به مدفوع موجب انتقال بیماری می‏شود. کیست‏ها در درون روده به تروفوزوئیت تبدیل می‏شوند. بیماری هنگامی شروع می‏شود که تروفوزوئیت‏ها به سلول‏های اپی‏تلیال کولون متصل شده و با لیز سلولی و نکروز موجب ایجاد زخم‏های فلاسک‌شکل و اسهال خونی می‏شوند (شکل‏های 1 و 2).
تظاهرات بالینی
آمیبیاز روده‏ای: بیشتر حاملین گونه‏های آنتاموبا، بی‏علامت هستند. علائم کولیت آمیبی 6-2 هفته پس از خوردن کیست انگل ایجاد می‏شود. اسهال خونی و درد قسمت تحتانی شکم شایع‌ترین علائم هستند. فقط 40 درصد بیماران تب دارند.
آبسه آمیبی کبد: شایع‌ترین تظاهر خارج روده‏ای آمیبیاز، آبسه آمیبی کبد است که میزان مرگ و میر آن 3-1 درصد است. تظاهر مشخصه آبسه کبدی شامل درد در ربع فوقانی راست شکم، تب و تندرنس کبدی است. سرعت بیماری، حاد بوده و علائم کمتر از 10 روز طول می‏کشند. یرقان غیرشایع است ولی Dullness و رال‏ها در قاعده ریه راست (ثانویه به پلورال افیوژن) شایع هستند.
آزمایش‏های تشخیصی
تشخیص آمیبیاز روده‏ای: ‌در بررسی اسهال خونی با گلبول‏های قرمز فراوان ولی بدون گلبول‏های سفید فراوان حتما باید به فکر آمیبیازیس بود، لذا باید 3 نمونه مدفوع جهت مشاهده تروفوزوئیت‏ها مورد آزمایش قرار گیرد. وجود تروفوزوئیت‏های آمیبی حاوی گلبول‏های قرمز در مدفوع اسهالی به شدت آلودگی با آنتوموبا هیستولیتیکا را مطرح می‌کند.
توجه: روش‏های ELISA بهترین روش تشخیص در مناطق آندمیک هستند.
تشخیص آبسه‏های آمیبی کبد: تشخیص آبسه‏های آمیبی کبدی براساس موارد زیر است:
مشاهده یک یا چند ضایعه فضاگیر در کبد توسط سونوگرافی یا CT-Scan. آبسه‏های آمیبی کبد اغلب به شکل بزرگ، منفرد و واقع در لوب راست کبد گزارش می‏شوند (شکل 3).
تست مثبت سرولوژی برای آنتی‏بادی‏های ضدآنتی‏ژن آنتوموبا هیستولیتیکا.
درمان آمیبیاز
تینیدازول و مترونیدازول داروهای انتخابی برای درمان کولیت آمیبی و همچنین آبسه آمیبی کبدی هستند. به عبارت دیگر، در آبسه‏های آمیبی کبد نیز در اغلب موارد درمان دارویی موثر است.
مترونیدازول با دوز 750 میلی‏گرم، 3 بار در روز به صورت خوراکی یا وریدی و به مدت 10-5 روز تجویز می‏شود یا می‏توان از تینیدازول با دوز 2 گرم در روز همراه با غذا به مدت 3 روز استفاده کرد. تینیدازول بهتر تحمل شده و اندکی موثرتر از مترونیدازول است. جهت ریشه‏کنی عفونت داخل مجرایی همراه با این داروها باید پارومومایسین یا یدوکینول نیز تجویز شود.
اندیکاسیون‏های آسپیراسیون آبسه‏های آمیبی کبدی: در موارد زیر باید جهت درمان آبسه‏های آمیبی کبد، آسپیراسیون صورت گیرد:
افرادی که در آنها شک به آبسه پیوژنیک یا سوار شدن عفونت باکتریایی وجود دارد ولی تشخیص آنها قطعی نیست.
در بیمارانی که به تینیدازول یا مترونیدازول پاسخ نمی‏دهند (افرادی که تب یا درد شکمی آنها بعد از 4 روز درمان کماکان پایدار باقی مانده است).
در صورت وجود آبسه‏های بزرگ در لوپ چپ کبد (به علت خطر پرفوراسیون به داخل پریکارد)،
در بیمارانی که آبسه‏های بزرگ یا افزایش سرعت بالینی موجب نگرانی در مورد پارگی آنها وجود دارد.
درمان در افراد بی‏علامت: اشخاص بی‏علامت که آلودگی آنتاموبا هیستولیتیکا در آنها ثابت شده باید با پارومومایسین یا یدوکینول درمان شوند.
پیشگیری
اجتناب از خوردن غذا یا آب آلوده به مدفوع انسانی تنها راه پیشگیری از آلودگی آنتاموبا هیستولیتیکا است. درمان افراد بی‏علامت نیز میزان انتقال بیماری را کاهش می‏دهد. واکسنی برای آمیبیاز وجود ندارد.
ملاحظات
ایمنی سلولی نقش مهمی در دفاع میزبان در مقابل آمیبیاز دارد. تجویز گلوکوکورتیکوئید در مبتلایان به کولیت آمیبی موجب فرجام بسیار بدی می‏شود، به همین دلیل نباید در این بیماران گلوکوکورتیکوئید تجویز شود.
در مبتلایان به عفونت HIV، ریسک آلودگی به آنتاموبا هیستولیتکا بالا نمی‏رود و بیماری این افراد هم شدیدتر نیست.
مثال‌ 1: بیماری با تب و درد RUQ مراجعه و سابقه اسهال را در چند هفته قبل ذکر می‏کند. در سونوگرافی، آبسه منفرد در لوب راست کبد مشهود بوده و تست سرولوژی از نظر آمیب مثبت است. بیمار تحت درمان با مترونیدازول قرار می‏گیرد، ولی پس از 5 روز همچنان تب و علائم بیماری وجود دارد. مناسب‏ترین اقدام بعدی کدام است؟ (ارتقای داخلی ـ تیر 80).
انجام CT-Sca- شکم،
اضافه کردن کلیندامایسین،
آسپیراسیون آبسه تحت هدایت سونوگرافی قطع مترونیدازول و شروع کلروکین.
پاسخ: ج.
توضیح: چون علی‏‏رغم درمان دارویی با مترونیدازول بعد از گذشت 5 روز همچنان تب و علائم بالینی پایدار مانده، اندیکاسیون آسپیراسیون آبسه آمیبی کبد وجود دارد.
مثال 2: طی آزمایشات روتین در فرد جوانی کیست آمیب آنتاموبا هیستولیتیکا در آزمایش مدفوع دیده شده است. در آزمایشات مجدد وجود کیست آمیب هیستولیتیکا تایید می‏شود. بیمار هیچ علایم گوارشی ندارد. اقدام لازم کدام است؟ (ارتقای داخلی دانشگاه شیراز ـ تیر 92).
تجویز قرص مترونیدازول خوراکی،
تجویز پارومومایسین خوراکی،
تجویز مترونیدازول + یدوکینول،
نیاز به درمان ندارد.
پاسخ: ب.
توضیح: همانگونه که توضیح داده شد در افراد بی‏علامت که فقط کیست دفع می‏کنند، حتما باید درمان با پارومومایسین یا یدوکینول صورت پذیرد.
کامران احمدی