روزنامه سپید | اخبار 8 | 30 مهر 1396 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d57565
براساس توصیههای جدیدی که به تازگی کالج روماتولوژی آمریکا (ACR) و انجمن جراحان هیپ و زانوی آمریکا (AAHKS) منتشر کردهاند، خطر عفونت مفصل، به دنبال جراحیهای جایگزینی مفاصل هیپ و زانو، میتواند با مدیریت دقیق داروهای آنتیروماتوئید در طول پروسه قبل، حین و پس از جراحی، به حداقل میزان خود برسد. این گایدلاین برای نخستین بار، منعکس کننده توصیههای مشترک روماتولوژیستها و جراحان اورتوپدی است که با همکاری مشترک هم آن را منتشر کردهاند.
یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه، Brya- D. Springer، میگوید: «عفونت اطراف مفصل مصنوعی یکی از شایعترین دلایل برای شکست جایگزینی مفصل هیپ و زانو بهشمار میرود. از آنجا که عفونتهای اطراف مفصل مصنوعی با موربیدیتی و مورتالیتی بالایی همراه هستند، به نظر میرسد نیاز مبرمی به روزآمد کردن توصیههای مدیریت در قبل، حین و پس از جراحی وجود داشته که بتوانند پیامدهای بهتری را برای بیماران مبتلا به آرتریت رقن بزنند.»
این گایدلاین، در برگیرنده 8 توصیه کلی است، در زمینه اینکه چه زمانی داروهایی را که اغلب برای درمان بیماریهای التهابی روماتیک (مانند آرتریت روماتوئید، اسپوندیلوآرتریت و لوپوس اریتماتوز سیستمیک) تجویز میشوند، ادامه دهند، قطع کنند و دوباره تجویز آنها را از سر بگیرند. همچنین توصیههایی در مورد دوز مطلوب و بهینه گلوکورتیکوئیدها، قبل، حین و پس از جراحی آمده است.
توصیههای کلیدی
آنچه در زیر میآید، نگاهی است به توصیههایی که برای کاهش خطر عفونت منتشر شدهاند:
1) پیش از جراحی، در بیماران مبتلا به آرتریت التهابی، درمان با عوامل بیولوژیکی را قطع کنید.
2) داروی بیولوژیک توفاسیتینیب tofacitinib را به مدت حداقل 7 روز پیش از جراحی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، اسپوندیلوآرتریت و آرتریت ایدیوپاتیک جوانان، قطع کنید.
3) داروی ریتوکسیماب rituximab و بلیموماب belimumab را در همه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک که تحت آرتروپلاستی قرار میگیرند، قطع کنید.
علاوه بر اینکه در مدیریت این بیماران باید از نظرات متخصصین روماتولوژی و اورتوپدی بهره گرفت، پانلی با حضور بیمار باید تشکیل شود تا این اطمینان حاصل شود که گایدلاینها بهطور مناسبی نگرانیها و ترجیحات بیمار را در نظر گرفته و به آنها پاسخ میدهند.
به اعتقاد محققان، یک پیام بسیار واضح از این پانل آن است که اگر بیمار واقعا مایل به مقابله با عفونت باشد، آیا این موضوع به معنی کاهش احتمال عفونتها و دیگر عوارض است؟ این پانل همچنین متذکر میشود که این ترجیح میتواند در بیماران مبتلا به لوپوس متفاوت باشد، زیرا شعلهور شدن بیماری به معنای التهاب ارگانهاست و خطر بیشتری را برای سلامت بیماران رقم خواهد زد، نسبت به زمانی که به دلیل ادامه دادن به مصرف داروها، در معرض ابتلا به عفونت قرار میگیرند.
این گایدلاین با استفاده از متودولوژی Grading of Recommendations Assessment, Developmenand Evaluatio- یا GRADE به نگارش درآمده که در آن از 4 استاندارد سختگیرانه برای قضاوت در مورد کیفیت منابع و شواهد موجود استفاده شده و قدرتهای مختلفی را به توصیهها منسوب میکند. به دلیل اطلاعات کمی در این حوزه وجود دارد، بسیاری از توصیهها، به طبقه توصیههای با قدرت کم تا متوسط جای گرفتند.
منبع: Medica- Xpress