روزنامه سپید | اخبار 6 | 30 مهر 1396 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d57559
بیماری عروق کرونر عارضه‌ای است که فرد را در معرض بروز سکته قلبی و سایر بیماری‌های قلبی قرار می‌دهد. در بیماران مبتلا به این بیماری، رگ‌هایی که وظیفه خونرسانی را به ماهیچه‌های قلبی برعهده دارند، توسط لخته و رسوبات چربی تنگ و مسدود می‌شوند. این بیماری با نام تصلب شرایین نیز شناخته می‌شود.
علایم بیماری عروق کرونر
بسیاری از بیماران دچار این عارضه هیچگونه علامتی ندارند. در حقیقت ممکن است سکته قلبی اولین نشانه بالینی این بیماری در فرد باشد، بنابراین بسیار مهم است که بتوانید نشانه‌های سکته قلبی را تشخیص دهید. نشانه‌های زیر جزء نشانه‌های سکته قلبی به شمار می‌آیند:
درد، احساس فشار یا ناراحتی در قسمت میانی یا چپ قفسه سینه، تنگی نفس، تهوع، استفراغ، سوزش سردل یا باد گلو کردن، عرق کردن یا پوست سرد مرطوب (عرق سرد)، ضربان قلب سریع یا نامنظم و احساس سبکی سر یا سرگیجه.
اگر این نشانه‌ها بیش از 10 به طول بی‌انجامند یا مرتب تکرار شده و سپس متوقف شوند، بلافاصله با اورژانس تماس گرفته و درخواست یک آمبولانس کنید. سعی نکنید که شخصا به بیمارستان بروید. برخی از بیماران دچار بیماری عروق کرونر ممکن است بدون اینکه دچار حمله قلبی شده باشند نیز درد سینه داشته باشند. در این دسته از بیماران درد سینه بیشتر در زمان فعالیت بدنی مانند قدم زدن، از پله‌ها بالا رفتن و... ایجاد می‌شود اما اگر شما از این دسته افراد هستید، باید بدانید که در صورت پیدایش دردی جدید و متفاوت با دردهایی که معمولا تجربه می‌کردید، باید سریعا به پزشک مراجعه کنید.
آیا آزمایشی برای تشخیص این بیماری وجود دارد؟
بله. اگر پزشک شما شک به وجود این بیماری داشته باشد، ممکن است آزمایش خون و یا برخی از بررسی‌های زیر را درخواست کند:
نوار قلب یا الکتروکاردیوگرام (EKG یا ECG): این آزمون فعالیت الکتریکی قلب شما را نشان می‌دهد.
تست ورزش یا آزمون استرس: در زمان این آزمون از شما خواسته می‌شود در حالیکه نوار قلب از شما گرفته می‌شود، روی یک نوار نقاله (تردمیل) راه بروید. در زمان فعالیت بدنی، کار قلب افزایش یافته و نیاز این عضو به خون بیشتر می‌شود. این آزمون به پزشکان کمک می‌کند تا از رسیدن خون کافی به قلب در زمان فعالیت مطمئن شوند. در صورتیکه به هر علت شما توانایی راه رفتن یا دویدن را نداشته باشید، از برخی داروها برای شبیه‌سازی حالت ورزش و بالا بردن ضربان قلب کمک گرفته می‌شود.
اکوکاردیوگرافی: در این روش از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از قلب در زمان تپیدن استفاده می‌شود.
آنژیوگرافی عروق کرونر یا کاتتریزاسیون قلبی: در این آزمون پزشکان لوله باریک توخالی‌ای را از طریق رگ‌های بزرگ ران یا بازو به سمت قلب رانده و پس از وارد شدن کاتتر به قلب، ماده‌ای که در برابر اشعه ایکس کدر دیده شده و اصطلاحا ماده حاجب نامیده می‌شود، درون قلب و رگ‌های کرونر ریخته می‌شود. با عکس‌برداری با اشعه ایکس تصویر عروق کرونر مشخص شده و هرگونه تنگی یا انسداد در مسیر آنها مشخص می‌شود.
بیماری عروق کرونر چگونه درمان می‌شود؟
درمان‌های اصلی این بیماری عبارتند از:
تغییر شیوه زندگی: کارهایی هستند که با انجام آنها می‌توانید خطر بروز سکته قلبی و مرگ را در اثر این بیماری به طرز چشمگیری کاهش دهید. اگر سیگار می‌کشید، آنرا ترک کنید. به فراوانی میوه و سبزیجات و لبنیات کم‌چرب مصرف کنید اما گوشت یا غذاهای چرب را کمتر استفاده کنید.
پیاده‌روی کنید یا در اغلب روزهای هفته به نوعی فعالیت ورزشی بپردازید.
در صورتیکه چاق هستید یا اضافه‌وزن دارید، کاهش وزن خطر سکته قلبی را در شما کاهش خواهد داد.
درمان دارویی: داروها در درمان بیماری عروق کرونر از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. برخی داروها می‌توانند خطر سکته قلبی را در شما کاهش داده و بر طول عمر شما بیفزایند، اما به شرطی که آنها را به صورت منظم و مطابق دستور پزشک خود مصرف کنید. داروهایی که ممکن است پزشکتان برای شما تجویز کند، عبارتند از: داروهایی که اصطلاحا استاتین نامیده می‌شوند و کلسترول خون را پایین می آورند، داروهای پایین آورنده فشار خون، آسپیرین یا سایر داروهایی که از تشکیل لخته درون رگ‌ها پیشگیری می‌کنند، داروهایی برای درمان بیماری قند.
ممکن است برای کسانی که به دلیل ابتلا به بیماری عروق کرونر دچار درد قفسه‌سینه می‌شوند (به این نوع درد اصطلاحا آنژین صدری نیز گفته می‌شود) داروهایی برای متوقف ساختن درد تجویز شود. این دسته داروها ممکن است شامل نیترات‌ها یا مسدودکننده‌های گیرنده بتا و ... باشند. ممکن است برخی بیماران دچار بیماری عروق کرونر نیاز به اقدامات درمانی تهاجمی‌تری مانند آنژیوپلاستی یا جراحی بای‌پس داشته باشند.
آنژیوپلاستی که ممکن است با قرار دادن فنر درون رگ برای باز نگه‌داشتن آن همراه باشد، فرآیندی است که در طی آن مانند آنژیوگرافی لوله توخالی باریکی که انتهای آن مانند یک بادکنک قابلیت اتساع دارد، از طریق رگ‌های بزرگ بازو یا ران به سمت قلب و سرخرگ تنگ یا مسدود آن رانده می‌شود. با ر سیدن لوله به محل تنگی پزشک با باد کردن بالون انتهای کاتتر، انسداد موجود را برطرف می‌کند. در بیشتر اوقات فنر فلزی کوچکی که اصطلاحا استنت نامیده می‌شود نیز در محل تنگی قرار داده می‌شود تا از باز ماندن سرخرگ اطمینان بیشتری حاصل شود.
عمل جراحی بای پس عروق کرونر یا CABG: طی این جراحی پزشکان قطعه‌ای را از یکی از رگ‌های بزرگ اندام‌های دیگر بیمار مانند ورید ساق پا برداشته و به بالا و پایین محل انسداد سرخرگ کرونر پیوند می‌زنند. بدین ترتیب خون، به جای عبور از محل تنگی به راحتی از طریق مسیر جدید ایجاد شده جریان یافته و ماهیچه‌های قلب را سیراب می‌کنند.
در صورتیکه پزشک شما انجام آنژیوپلاستی یا جراحی بای‌پس را توصیه کرد، پرسش‌های زیر را با وی در میان گذارید:
انجام این فرآیندها چه نفعی برای من خواهد داشت؟ آیا بر طول عمر من خواهد افزود؟ آیا با این کار احتمال سکته قلبی را در من کمتر خواهد شد؟ آیا بعد از انجام این کار حال من بهتر خواهد شد؟ آیا انجام این فرآیندها خطری هم دارد؟ اگر این کارها را انجام ندهم، چه اتفاقی برای من خواهد افتاد؟
منبع: UpToDate
