روزنامه سپید | اخبار 8 | 25 مهر 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d5594
فوق تخصص پلاستیک صورت و دبیر روابط بین‌الملل انجمن راینولوژی
چه آماری از میزان جراحی‌های پلاستیکی که در کشور در حال انجام است، داریم؟
متاسفانه یکی از اشکالاتی که در کشور وجود دارد، کمبود مطالعات اپیدمیولوژیک در کشور است. بدین معنی که ما نمی‌دانیم در سال چه تعداد عمل جراحی زیبایی انجام می‌شود. اما در باقی کشورهای دنیا تمامی اینها به شکل مشخص و علمی ثبت می‌شود و مشخص است. من تنها می‌توانم بگویم متخصصین راینولوژی نسبت به همکاران خود در سطح جهان از جایگاه بسیار خوبی برخوردار هستند، اما نمی‌توان به صورت دقیق گفت در طیف کیفیت کجا قرار داریم. زمانی هم که صحبت از اعمال جراحی پلاستیک به میان می‌آید، اولین چیزی که به دهن خطور می‌کند، زیبایی است. در صورتی که زیبایی تنها یکی از اهداف جراحی‌های پلاستیک است و نه تمام آن. افرادی که در حوادث مختلف دچار سوختگی‌هایی در ناحیه صورت می‌شوند و یا دچار تصادفات ماشینی شده‌اند، همگی برای بازیافتن صورت خود به جراحی پلاستیک احتیاج دارند. بسیاری هم برای بیماری‌های مادرزادی که در صورت خود دارند ، پس از جراحی‌های پلاستیک می‌توانند با آرامش و اعتماد به نفس کامل در جامعه حضور داشته باشند. با تمام اینها جایگاه بسیار خوبی در دنیا به دست آورده‌ایم که حاصل تلاش‌هایی بوده است که در سال‌های گذشته داشته‌ایم. دلیل این ادعا خودم را هم تعداد بسیار بالای بیمارانی می‌دانم که هر ساله از کشورهای مختلف برای جراحی‌های پلاستیک به ایران می‌آیند.
این جایگاه بالا در منطقه تاثیری روی میزان تعرفه‌ها دارد؟
در رابطه با تعرفه‌ها ما معتقدیم به هر حال رقمی برای تعرفه باید وجود داشته باشد. اما زمانی که گفته می‌شود میزان تعرفه‌ها باید به واقعیت نزدیک شود به این معنی نیست که به مردم فشار بیاید. در صورتی که سیستم‌های درمانی و حمایتی باید وجود داشته باشد. پیشنهاد من هم همیشه این بوده است که رابطه پزشک و بیمار قطع شود. مسئله دیگری که وجود دارد این است که تا چه اندازه ما می‌توانیم معیارهایی در نظر داشته باشیم که با آنها بتوان روی جراحی‌های زیبایی تعرفه گذاشت. مشخص شدن این معیارها دشوار است و ما هنوز در ابتدای راه هستیم. با این همه بزرگ‌ترین خواسته ما این است که بیمه‌ها با ما همکاری کنند. تا اسم جراحی پلاستیک به میان می‌آید بیمه آن را به علت غیرضروری بودن و زیبایی، پوشش نمی‌دهد. در صورتی که زیبایی گاهی ضرورت پیدا می‌کنند. فردی که تصادف کرده و بینی‌اش کج شده است و هم به لحاظ عملکرد و هم به لحاظ ظاهر مشکل دارد، به راحتی نمی‌تواند مانند گذشته در جامعه رفت و آمد داشته باشد و همین چهره، بسیاری از عوارض اجتماعی و روانی برای فرد ایجاد می‌کند. این موراد با فردی که تنها یک پل کوچک روی بینی خود دارد، متفاوت است و نمی‌توان با اسم زیبایی از پوشش بیمه‌ای آن صرف نظر کرد.
پیشنهاد شما برای حل این مسئله چیست؟
پیشنهاد ما این است که بیمه، بیمارانی که عمل جراحی برای آنان جنبه درمانی دارد، پرداخت کند و باقی مواردی که تنها حالت زیبایی دارد، به عهده خود بیمار بگذارد. در بیمه‌ها قطعاً پزشکانی فعالیت می‌کنند که بسیاری از این موارد را می‌توانند تشخیص دهند. هرچند وجود متخصص از حوزه مورد نظر در بیمه می‌تواند به بهبود کیفیت خدمات کمک کند. پزشکی که در بیمه فعالیت می‌کند و در زمینه راینولوژی پرونده بیماران را بررسی می‌کند، بهتر است خودش متخصص راینولوژی باشد تا بهترین قضاوت را در زمینه پرونده‌های بیماران داشته باشد. بسیاری از افرادی که به عنوان کارشناس بیمه در بیمارستان فعالیت دارند، در حوزه درمان تخصصی ندارند و تصمیم‌گیری که به عهده آنهاست بسیار دشوار است. در نهایت هم باید گفت درِ انجمن ما به روی بیمه‌ها باز است و ما مایل هستیم با آنها همکاری کنیم. اما به شرطی که این مذاکره واقعاً با دید باز صورت بگیرد. چرا که ما می‌خواهیم این مسائل حل شوند و این کار تنها با همکاری دو طرف ممکن می‌شود.
