روزنامه سپید | اخبار 12 | 22 مهر 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d5473
ترجمه: سحر مرعشی
Drugs: شرکت خصوصی
New Have- Pharmaceutica- اعلام کرد سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) داروی دورلازا، اولین و تنها کپسول پیوسته‌رهش 24 ساعته آسپرین را به عنوان داروی خط دوم پیشگیری از سکته و حوادث حاد قلبی مانند انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) تایید کرده است. دکتر گاربل از دانشگاه جان هاپکینز در این‌باره می‌گوید: «دورلازا فرمولاسیون خاصی از آسپرین است که به عنوان درمان خط دوم پیشگیری در بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی با ریسک بالا استفاده می‌شود. تکنولوژی رهایش دارو در دورلازا به گونه‌ای طراحی شده که سطح ثابتی از داروی آنتی‌پلاکت، در طول روز برای بیمار فراهم کند. ویژگی خاص این دارو از این جهت اهمیت دارد که در بدن بیماران با ریسک بالای بیماری‌های قلبی عروقی، در طول روز نیز پلاکت‌های جدید تولید می‌شود. همچنین از آنجایی که یک شکل از دارو برای همه بیماران اثرگذار نیست، دورلازا می‌تواند به عنوان دوز جایگزین در بیمارانی که برای جلوگیری از بیماری‌های قلبی عروقی به آسپرین نیاز دارند، استفاده شود.»
پاتریک فرتو از شرکت
New Have- Industria- می‌گوید: «ما بسیار مفتخریم که توانستیم تاییدیه سازمان غذا و دارو را برای این دارو به عنوان داروی خط دوم پیشگیری از ناراحتی‌های قلبی عروقی دریافت کنیم. پس از این تلاش ما بر این راستا خواهد بود تا بتوانیم به زودی دارو را وارد بازار کنیم. ما معتقدیم دورلازا فعالیت آنتی‌پلاکتی آسپرین را در بیماران مبتلا به ناراحتی‌های قلبی عروقی بهبود می‌بخشد.»
پیش‌تر ثابت شده بود که دوز پایین آسپرین می‌تواند ریسک حوادث قلبی عروقی و مرگ و میر را در بیماران پرخطر با ناراحتی قلبی عروقی کاهش دهد. این امر به دلیل توانایی آسپرین در جلوگیری از تجمع پلاکت‌ها صورت می‌گیرد.
درحالی‌که بدن در طول روز به طور مداوم پلاکت تولید می‌کند، آسپرین‌های سنتی تنها 4 تا 6 ساعت با پیک غلظت پلاسمایی فقط 30 دقیقه در خون باقی می‌مانند. در این دارو از تکنولوژی میکروکپسول و پیوسته‌رهش استفاده شده تا آزادسازی آسپرین طولانی‌تر شود. با مصرف یک بار در روز 5/162 میلی‌گرم از داروی دورلازا، پلاکت‌ها در تمام طول روز در معرض آسپرین قرار دارند. این دارو نیز همانند آسپرین، خطر خون‌ریزی و زخم‌های گوارشی را افزایش داده و ممکن است برای زن باردار آسیب‌های مرگبار ایجاد کند.
موارد مصرف و منع مصرف دورلازا
موارد مصرف
در کاهش خطر مرگ و میر و سکته قلبی در بیماران مبتلا به بیماری‌های مربوط به شریان کرونری، مانند بیماران با سابقه انفارکتوس میوکارد یا آنژین ناپایدار یا آنژین مزمن پایدار
برای کاهش مرگ و میر و کاهش خطرعود سکته، در افرادی که دارای سابقه سکته یا حمله قلبی بوده‌اند
منع مصرف
در مواردی که به شروع اثر سریع نیاز است، مانند درمان حاد انفارکتوس میوکارد، بهتر است از آسپرین معمولی استفاده شود.
موارد احتیاط مصرف
دورلازا در بیمارانی که به ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی (NSAIDs) حساسیت دارند، و در بیماران با سندرم آسم، رینیت و یا پولیپ بینی احتیاط مصرف دارد. دورلازا می‌تواند موجب خارش و کهیر، آنژیوادم و برونکواسپاسم شود.
این دارو خطر خون‌ریزی را افزایش می‌دهد. عوامل خطر برای افزایش احتمال خون‌ریزی عبارت است از مصرف داروهای دیگری که موجب خون‌ریزی می‌شود.
آسپرین می‌تواند سبب ایجاد زخم‌های گوارشی و خون‌ریزی شود. این دارو در بیماران با سابقه زخم معده منع مصرف دارد.
مصرف دورلازا در زنان باردار با خطراتی کشنده برای نوزاد همراه است. این خطرات شامل وزن کمتر هنگام تولد، افزایش خطر خون‌ریزی داخل جمجمه‌ای در نوزادان نارس و مرگ در هنگام تولد و یا کمی پس از آن است. از مصرف این دارو در سه ماهه سوم بارداری خودداری شود.
عوارض جانبی
عوارض زیر در پی مصرف با دوزپایین آسپرین گزارش شده‌اند:
عوارض مربوط به سیستم عصبی مرکزی: آژیتاسیون، ادم مغزی، کما، گیجی، بی‌حالی، سردرد، لتارژی و تشنج
عوارض مربوط به مایعات و الکترولیت‌ها: هایپرکالمی، اسیدوز متابولیک و آلکالوز تنفسی
عوارض مربوط به سیستم گوارشی: سوهاضمه، بالارفتن آنزیم‌های کبدی، هپاتیت و سندرم ری
عوارض حسی: کاهش شنوایی و تینیتوس
عوارض کلیوی: نفریت، نکروز، دفع پروتئین و نارسایی کلیوی
تداخلات دارویی
بین مصرف دورلازا و الکل حداقل باید یک تا دو ساعت فاصله باشد. الکل موجب تداخل در فرمولاسیون آهسته‌رهش این دارو می‌شود.
مصرف همزمان دورلازا و NSAIDها، خطر خون‌ریزی و نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهد.
تجویز همزمان این دارو با مهارکننده‌های رنین ـ آنژیوتانسین (RAS) در بیماران مسن و با ناراحتی‌های کلیوی توصیه نمی‌شود، چرا که می‌تواند منجر به تشدید مشکل کلیوی شود.
سالیسیلات‌ها می‌توانند موجب جایگزینی فنی‌توئئین و والپروئیک‌اسید متصل به پروتئین شود و درنتیجه غلظت تام فنی‌توئین را کاهش و غلظت سرمی والپروئیک‌اسید را افزایش می‌دهد.
سالیسیلات می‌تواند کلیرانس کبدی متوترکسات را مهار کند که این امر منجر به مسمومیت مغز استخوان، به‌خصوص در افراد مسن یا افراد با نارسایی کلیوی می‌شود.
