داروهای ضدروماتیسم و مدیریت عوارض

روزنامه سپید   |   اخبار 8   |   08 خرداد 1396   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d54021

هدف اصلی درمان روماتیسم مفصلی، کم کردن فعالیت بیماری و به دنبال آن، کاهش تخریب مفاصل است. این هدف با کمک گرفتن از داروهای ضدروماتیسم تعدیل‌کننده بیماری که مسیر بیماری را تا حدودی تغییر می‌دهند انجام می‌شود. این داروها موجب کاهش علایم بیماری شده، همچنین تا حدودی تخریب مفصلی را کند می‌کنند. این داروها با تاثیر روی واکنش‌های شیمیایی بدن موجب مهار روند التهاب در مفاصل می‌شوند. مهم‌ترین این داروها عبارتند از متوترکسات، سولفاسالازین، طلا، پنی‌سیلامین، لفلونومید، هیدروکی کلروکین، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین.
معمولا حداقل 2 قلم از این داروها به طور همزمان تجویز می‌شوند که در اغلب موارد، متوترکسات یکی از آنها است. تاثیر این داروها روی درد و تورم سریع نیست و گاه برای شروع تاثیر این داروها باید به مدت چند هفته و یا حتی چند ماه مصرف شوند.
برای مانیتور کردن بیماری معمولا از آزمایش CRP (پروتئین راکتیو C) استفاده می‌شود. با شروع تاثیر داروها و کاهش التهاب، سطح CRP در خون کاهش پیدا می‌کند. پس از کنترل شدن بیماری با دارو، معمولا درمان دارویی باید تا آخر عمر بیمار ادامه یابد. البته می‌توان پس از مدتی مقدار مصرف دارو را کاهش دهد. همچنین، در مورد برخی از عوارض جانبی مصرف این داروها نظیر آسیب کبدی یا کاهش سلول های خونساز باید آگاه بود. بنابراین مانیتورینگ بیمار ضروری است تا چنانچه عارضه ای بروز کند، قبل از تشدید تشخیص داده و نسبت به تعویض دارو اقدام شود.
PRNewswire