روزنامه سپید | اخبار 11 | 28 فروردین 1396 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d52142
تنها داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان گاستروپارزی، متوکلوپراماید است که به‌عنوان درمان خط اول تجویز می‌شود. جذب گوارشی سریع و کاملی دارد، حداکثر میزان پلاسمایی آن، یک تا دو ساعت پس از مصرف ایجاد می‌شود. فراهمی زیستی‌اش 75 درصد است و حجم توزیع بسیار وسیعی دارد. از سد خونی-مغزی و جفت عبور کرده، ٨۵ درصد دفع کلیوی و ۵ درصد دفع صفراوی (دفع دوفازی) دارد. نیمه عمر نهایی این دارو، 4 تا 6 ساعت است. همچنین، متوکلوپراماید در شیر ترشح می‌شود. متوکلوپراماید باید در کمترین دوز موثره، برای یک دوره 12 هفته‌ای تجویز شود؛ زیرا فواید آن بیشتر از مضراتش هستند. اگرچه خطر تاردیودیسکینزی به میزان کمتر از 1 درصد تخمین زده شده است، اگر حرکات غیرارادی در آنان ثبت شد مصرف متوکلوپراماید را باید در بیماران قطع کرد. در مقایسه با سایر داروهای پروکینتیک، متوکلوپرامید در دوزهای چندگانه و به اشکال مختلف نظیر قرص خوراکی، قرص جویدنی، مایع و محلول تزریقی عضلانی یا وریدی موجود است. در کل شکل مایع ارجح است زیرا جذب بهتری دارد و کاهش دوز آن راحت‌تر است. دومپریدون، یک آنتاگونیست گیرنده D2 است که به‌طور رسمی در بازارهای دارویی آمریکا موجود نیست؛ اما می‌تواند توسط پزشک درمانگر برای بیمارانی که به گاستروپارزی راجعه مبتلایند طی برنامه تحقیق روی داروهای جدید درخواست شود. به نظر می‌رسد که دومپریدون به اندازه متوکلوپرامید در کاهش علائم موثر باشد؛ بدون آنکه اثرات دستگاه عصبی مرکزی را داشته باشد. الکتروکاردیوگرام پایه باید قبل از شروع دومپریدون در موارد QT طول کشیده درخواست شود. در بیمارانی که به درمان با متوکلوپراماید و دومپریدون پاسخ‌دهی درمانی نداشته‌اند، توصیه به تجویز اریترومایسین می‌شود.
منبع: PRNewswire
