روزنامه سپید | اخبار 11 | 28 فروردین 1396 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d52141
یک مطالعه ایالتی در آمریکا نشان داده است که در مقایسه با گذشته، تعداد کمتری از مبتلایان به کرون در آمریکا نیاز به بستری بیمارستانی پیدا میکنند. بیماری کرون، اختلال التهابی مزمن روده است که اغلب نیاز به جراحی دارد. میزان موارد بستری مرتبط با بیماری کرون در خلال سالهای 2003 تا 2013 میلادی تقریبا ثابت بوده است اما مطالعهای که اطلاعات مربوط به سال 1998 تا 2004 میلادی را جمعآوری کرده است، کاهش 4 درصدی در این آمار را پیشنهاد میدهد. در سال 1998، گروه داروهای بیولوژیک جدیدی برای این بیماران وارد بازارهای مصرف شد؛ آدالیموماب (Adalimumab)، اینفلیکسیماب (Infliximab)، سرتولیزوماب (Certolizumab) و اوستکینوماب (Ustekinumab) از آن جملهاند. داروهای بیولوژیک، در کنترل التهاب ناشی از بیماری کرون موثرند. دکتر آن ویتون، اپیدمیولوژیست بخش بهداشت عمومی مرکز پیشگیری و کنترل بیماریهای آمریکا میگوید: «ما مسیر درستی را در جهت متوقف ساختن این بیماری در پیش گرفتهایم.»
بیماری کرون مانند یک بیماری خودایمنی عمل کرده و سیستم ایمنی بدن را علیه دستگاه گوارش فرد تحریک میکند. در سال 2009 میلادی، در حدود 565 هزار آمریکایی به این بیماری مبتلا بودهاند. مبتلایان به کرون معمولا از حملات اسپورادیک اسهال یا درد شکمی رنج میبرند اما التهاب روده آنها سالها پابرجاست و آسیب جدی به رودهها میزند. دکتر جیمز ماریون، متخصص بیماریهای گوارش مرکز سلامت مونت سینای میگوید: «مبتلایان به کرون اغلب نیازمند جراحی برای برطرف کردن انسداد روده یا برداشتن بخشهای آسیبدیده روده هستند. این دلیل اصلی نیاز به بستری در این گروه از بیماران است. داروهای بیولوژیک جدید، سیگنالهایی را بلوک میکنند که موجب تحریک سلولهای ایمنی به حمله به روده میشوند. مطالعات نشان داده که مبتلایان به کرون فواید بسیاری از داروهای بیولوژیک میبرند. قبل از ورود به بازار داروهای هدفمند سیستم ایمنی، متخصصان مجبور بودند که از استروئیدها برای کنترل التهاب در مبتلایان به کرون استفاده کنند اما بیتردید عوارض مصرف طولانیمدت استروئیدها قابل چشمپوشی نیست. این گروه دارویی حتی احتمال نیاز بیمار به جراحی را افزایش میدهند اما داروهای بیولوژیک این شانس را به پزشک میدهند که بر بیماری کرون غلبه کند و انسداد روده یا پیشرفت آن را به تعویق بیندازد.
دکتر ماریون میگوید: «ما زودتر میتوانیم التهاب را کنترل کنیم. اگر تا 3 ماه پس از تشخیص برای بیماری درمان مناسب شروع شود، به احتمال زیاد از عوارض این بیماری جلوگیری میشود. البته داروهای متاثرکننده سیستم ایمنی، بیخطر نیستند اما این خطر در مقایسه با خطر التهاب کنترل نشده هیچ است.»
متاسفانه، داروهای مذکور بسیار گرانقیمت هستند و سالانه بین 60 هزار تا 100 هزار دلار هزینه دارند. پزشکان امیدوارند که داروهای مشابه با قیمتهای قابلقبولتر هر چه سریعتر وارد بازارهای دارویی جهان شوند. ماریون میگوید: «این داروها برای کنترل بیماری ضروری هستند. همچنین، اطلاع بیمار از عوامل شعلهورکننده بیماری نظیر سیگار و استرس باید به او تذکر داده شود.»
منبع: PRNewswire