روزنامه سپید | اخبار 11 | 27 فروردین 1396 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d52058
داروی پگلوتیکاز، آنزیمی است که اسید اوریک را به آلانتونین تبدیل می‌کند (یک متابولیت پورین). در نتیجه، موجب کاهش سطوح اسید اوریک سرم می‌شود. پگلوتیکاز به صورت دوبار در هفته به صورت اینفیوژن وریدی 8 میلی‌گرم در 250 میلی‌لیتر نرمال سالین یا نیمه نرمال سالین و طی 120 دقیقه تجویز می‌شود تا خطر بروز عوارضی نظیر خارش، قرمزی، تنفس بریده‌بریده و کهیر به حداقل برسد. یک مطالعه نشان داده که 26 درصد از این بیماران اشکالی از واکنش‌های مرتبط با اینفیوژن نظیر آنافیلاکسی شدید را تجربه می‌کنند. همچنین، آنتی‌بادی‌های ضد پگلوتیکاز ممکن است شکل بگیرند که مرتبط هستند با افزایش خطر واکنش‌های تزریق. بنابراین توصیه می‌شود که بیماران پیش از درمان، یک آنتی‌هیستامین و کورتیکواستروئید دریافت کنند. پگلوتیکاز توصیه می‌شود برای تجویز در بیمارانی که علائم بالینی شدید نقرس را دارند ولی نتوانسته‌اند با حداکثر دوز مجاز مهارکننده‌های گزانتین اکسیداز و داروهای اوریکوزوریک نظیر یک ترکیب دارویی به سطح مطلوب اسید اوریک برسند.
رازبوریکاز (Rasburicase)، آنزیم اورات اکسیداز دیگری شبیه به پگلوتیکاز است. این دارو اخیرا برای هایپراوریسمی در بیماران دریافت‌کننده درمان‌های بدخیمی اندیکاسیون دارد. رازبوریکاز برای درمان نقرس به‌دلیل محدودیت مطالعات موجود اندیکاسیون تجویز ندارد.
لزینوراد (Lesinurad)، از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا در دسامبر 2015 میلادی برای درمان هایپراوریسمی راجعه تاییدیه گرفت. این دارو فقط به‌عنوان درمان اجوانت در ترکیب با یک مهارکننده گزانتین اکسیداز اندیکاسیون دارد.
منبع: US.Pharmacist
