وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
در سفر کوتاه به مازندران و هنگام بازدید از مراکز درمانی گلوگاه و بهشهر، به‌جوانی برخوردم که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بود. از او پرسیدم تصادف کرده‌ای؟ پاسخ داد: چاقو خورده‌ام! ظاهر آرامی داشت و به نظر نمی‌آمد اهل دعوا و شرارت باشد.

      وقتی تعجب مرا دید، توضیح داد: «به صورت اتفاقی در میان گروهی که با هم درگیر شده بودند گرفتار شدم، تنه‌ای خوردم و عینک از چشمم افتاد، خم شدم تا برش دارم که دردی جانم را فراگرفت، چاقویی در شکمم فرو کرده بودند و..» بی‌قراری‌های اجتماعی و نزاع‌های خیابانی موضوعی است که باید با جدیت در پی شناخت و سپس خشکاندن ریشه‌های آن باشیم.

      اینکه خشونت‌هایی از این دست، جوانان ما را دچار معلولیت کرده و راهی بیمارستان کند، مسئله‌ای تامل برانگیزتر است. به ویژه آن که اخیرا پزشکی قانونی آمار مراجعه 321 هزار مصدوم نزاع‌های خیابانی را اعلام کرده است. به نظر می‌رسد برای ایجاد نشاط اجتماعی و کاستن از خشونت و آسیب‌هایی این چنینی، باید عزمی همگانی داشت. متاسفانه آنچه که شاهدش هستیم، چندان نشانی از این اراده ندارد. به همین دلیل روز به روز شاهد فراگیرتر شدن آسیب‌های اجتماعی هستیم که خود به منزله فاصله گرفتن از آرمان‌های انقلاب است... موضوعی که بر غصه‌های‌مان نیز می‌افزاید.
منبع: ایسناگرام وزیر