چاپ خبر
حضور مددکار اجتماعی در مدارس برای مقابله با اعتیاد
روزنامه سپید   |   اخبار 7   |   20 بهمن 1395   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d50114

دکتر مهرداد، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه و پژوهشگر مسائل اجتماعی گفت: «فراهم آوردن امکان استفاده از مشاوره روانشناسی و مددکار اجتماعی در مدارس برای رفع مشکلات عاطفی اخلاقی و خانوادگی دانش آموزان، مسیر بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر را هموارتر می‌کند.»
به گفته او اعتیاد به‌عنوان یک آسیب اجتماعی، هیچ‌گاه به‌طور کامل ریشه‌کن نخواهد شد، اما باتدبیر، اندیشه و تلاش مخلصانه حداقل می‌توان آن را کنترل کرد.
این پژوهشگر مسائل اجتماعی ادامه داد: «اعتیاد، فقر، بیکاری، طلاق، خودکشی و موارد دیگری مثل انحرافات اجتماعی درمجموع در فهرست مشکلات اجتماعی قرار می‌گیرند و از یک ماهیت برخوردارند و به این اعتبار می‌توان گفت ارتباط مشخصی بین مجموعه مشکلات اجتماعی هم وجود دارد.»
مهرداد معتقد است که اعتیاد به مواد مخدر، علاوه بر تباه کردن زندگی فردی، آسیب‌های جبران‌ناپذیر اجتماعی مانند ضعف پایبندی به اصول اخلاقی و دینی، ارتکاب انواع انحرافات و جرائم مثل سرقت، فحشا، خشونت‌های اجتماعی و خانوادگی، تجاوز و قتل، آدم‌ربایی، افزایش شغل‌های کاذب و نامناسب، بیکاری و بی‌خانمانی و فقر را بر خانواده و جامعه و کشور تحمیل می‌کند و سلامت و امنیت اجتماعی را به‌شدت مخدوش می‌کند.
او بابیان اینکه مبارزه با اعتیاد از مسائل بسیار بنیادی کشور است، گفت: «باید به این پدیده به‌عنوان یک مسئله اجتماعی نگاه کرد و اقدامات اساسی مقابله‌ای را در سطح وسیع انجام داد. وقتی اعتیاد را به‌عنوان مسئله اجتماعی بپذیریم ناگزیر علل آن را نه لزوما در امور فردی بلکه در مجموعه‌ای از مشکلات اجتماعی جست‌وجو خواهیم کرد.»
این پژوهشگر ادامه داد: «فراهم آوردن امکان استفاده از مشاوره روانشناسی و مددکار اجتماعی در مدارس برای رفع مشکلات عاطفی اخلاقی و خانوادگی دانش آموزان، تدوین محتوای کتاب‌های درسی در راستای کمک به از بین بردن انحرافات اجتماعی و به‌ویژه اعتیاد در راستای رشد و شکوفایی استعداد انسانی نوجوانان، ارائه برنامه‌های متنوع در رابطه با مضرات مصرف مواد مخدر به‌ویژه برای نوجوانان، آموزش ارزش‌های دین مبین اسلام و هنجارهای اجتماعی و اخلاقی از طریق رسانه‌های همگانی مسیر بحث اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر را هموارتر می‌کند.»
مهرداد با اشاره به اینکه تا زمانی که درست نبینیم، درست عمل نخواهیم کرد، ادامه داد: «اگر بخواهیم با یک اراده و عزم ملی چنین انحرافاتی را از جامعه خود دور کنیم قطعا باید از راه فرهنگی وارد شویم و لذا باید از یک‌سو، گرایش به اعتیاد به مواد مخدر در ذهن تمام جوانان و نوجوانان و به‌طورکلی جامعه، امری اشتباه و غلط و انحرافی پنداشته شود و پیشگیری‌های لازم از سوی جامعه، خانواده و آموزش رسمی انجام پذیرد و از سوی دیگر فردی که به ورطه این اشتباه افتاده و این کج‌روی را مرتکب شده است، نباید از جامعه طرد شود، بلکه با بسته‌های حمایتی جامعه و دولت باید از او حمایت شود تا بتواند در محیطی امن و در کوتاه‌ترین وقت اعتیاد خود را ترک کند که در این وضعیت به‌مرور مشکلات اجتماعی و اقتصادی و فردی نیز قابل‌رفع خواهد بود.»
به گفته او برخی مشکلات اقتصادی، بیکاری و نداشتن امکانات رفاهی، شکاف عمیق بین طبقه‌ها و اقشار مختلف جامعه، در مواردی رفاه بیش‌ازاندازه معیشتی و اقتصادی در مقابل فقر و محرومیت‌های موجود در جامعه ارزش داشته شدن ثروت و آرزوهای بلند‌پروازانه و به‌دوراز ارزش‌های اصیل اخلاقی و دینی، از یک‌سو خود عاملی برای ایجاد انگیزه کسب ثروت از راه‌های غیرمجاز و غیر مشروع مانند قاچاق مواد مخدر می‌شود و از سوی دیگر، برخی افراد که نتوانسته‌اند از راه‌های مشروع و غیر مشروع کسب ثروت و منزلت کنند و به آرزوهای خود دست یابند، اغلب به یاس و سرخوردگی دچار می‌شوند و پتانسیل زیادی برای گرایش و اعتیاد به مواد مخدر دارند. مهرداد تاکید کرد که برای کاهش مصرف مواد مخدر باید با تقویت شاخص‌های اجتماعی و فرهنگی و اطلاع‌رسانی مناسب، شرایط را برای سالم‌سازی جامعه فراهم کنیم و به موازات آن مردم باید در این زمینه نقش تاریخ‌ساز خود را ایفا کنند.
این استاد دانشگاه بابیان اینکه سازمان‌های غیردولتی از اهرم‌های مهم ایفای این نقش هستند و مردم از طریق آن‌ها می‌توانند به حرکت خود انسجام و قوت بخشند، گفت: «در شرایط کنونی برای محدود کردن دامنه اعتیاد به مواد مخدر می‌توان اقداماتی مانند ایجاد کار و جذب نیروها به مراکز صنعتی و کشاورزی، ایجاد مراکز بازآموزی و اشاعه فرهنگ سالم و توضیح علل و ریشه‌های این بیماری اجتماعی، ایجاد مراکز تفریحات سالم، پرورش هنر و ادبیات، ایجاد مراکز درمانی رایگان برای ترک اعتیاد تحت مراقبت پزشکان، تامین آینده معتادانی که معالجه می‌شوند، با فراهم آوردن شرایط بازگشت آن‌ها به کار، گسترش فعالیت‌هایی در راستای امید به آینده، افزایش صبر و تحمل، فروکش کردن فرهنگ منزلت ثروت، هماهنگی نظام فرهنگی با نظام اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و غیره را انجام داد.»