روزنامه سپید | اخبار 11 | 18 بهمن 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d49931
برای سال‌ها فوتوکوآگولیشن با لیرز حرارتی درمان انتخابی مبتلایان به تخریب وابسته به سن ماکولا از نوع مرطوب محسوب می‌شد. در این روش، لیزر مستقیما برای تخریب نئووسکولاریزیشن کوروئیدال به کار می‌رود. متاسفانه در این روش میزان عود بیماری بالاست. استراتژی‌های مختلفی برای مدیریت درمان تخریب وابسته به سن ماکولا مطرح شده‌اند؛ از جمله فوتوکوآگولیشن با لیزر برای تخریب وابسته به سن ماکولا نئووسکولار، جراحی ساب ماکولار، پرتودرمانی موضعی، تزریق استروئید در داخل زجاجیه (به‌دلیل ویژگی‌های آنتی آنژیوژنیک) و حرارت درمانی از خلال مردمک‌ها. این تدابیر به‌دلیل عدم اثربخشی و همراه بودنشان با عوارض جانبی شدید، توسط درمان‌های اخیر کنار زده شده‌اند.
درمان فوتودینامیک، از ویژگی‌های منحصر به‌فرد عروق نئووسکولار زیرشبکیه سود جسته و بر این اساس استوار است که بافت نئووسکولار، از عروق خونی طبیعی متفاوت‌اند. در روش درمانی فوتودینامیک که ترکیب داروها و لیزر است، ترکیب ورتپورفین حساس به نور که در بافت هدف تجمع می‌یابد، به درون یک ورید محیطی تزریق شده و با طول موج خاصی از نور لیزر برانگیخته می‌شود. ورتپورفین فعال شده، باعث تشکیل رادیکال‌های آزاد و انعقاد عروق زیرشبکیه نشت‌دهنده مسبب آسیب سلولی می‌شود.
برای تجویز، ورتپورفین باید با 7 میلی‌لیتر آب مقطر استریل برای تزریق آماده شود و محلول 5/7 میلی‌لیتری حاوی 2 میلی‌گرم در لیتر را ایجاد کند. محلول ویزودین باید قبل از تزریق با دکستروز 5 درصد رقیق شود.
براساس نقش آنژیوژنیک فاکتور رشد اپیتلیال عروقی در نئووسکولاریزیشن، مهار فاکتور رشد اپیتلیال عروقی به یکی از درمان‌های موفق تخریب وابسته به سن ماکولا نئووسکولار تبدیل شده است. بهبود بینایی به دنبال تجویز بواسیزوماب، رانیبیزوماب و آفلیبرسپت داخل زجاجیه‌ای در این بیماران مشاهده شده است.
منبع: US.Pharmacist
