روزنامه سپید | اخبار 13 | 27 دی 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d48747
داروهای متعددی برای درمان مرحله حاد سندرم محرومیت از الکل و نیز برای درمان مرحله نگهدارنده آن پیشنهاد می‌شوند. مرحله حاد سندرم محرومیت علائم متعددی دارد که البته در همه بیماران همگی این علائم ظاهر نمی‌شوند.
نخستین دارویی که به‌عنوان خط اول درمان سندرم محرومیت معرفی شده است، آرامبخش‌های خواب‌آور به‌ویژه بنزودیازپین‌ها هستند. زنان به بنزودیازپین‌ها بیشتر پاسخ می‌دهند؛ در نتیجه ممکن است دوزاژ دارویی کمتری نیاز داشته باشند. در کل برای درمان علائم سندرم محرومیت در مقایسه با اختلالات اضطرابی، دوز بالاتری از بنزودیازپین مورد نیاز است. نارکولپتیک‌ها (هالوپریدول، کلوپرومازین، پرومازین) ممکن است در ترکیب درمانی با بنزودیازپین‌ها مفید واقع شوند. آگونیست‌های آدرنرژیک نظیر کلونیدین نیز همراه با داروهای مذکور به‌خصوص در کنترل فشارخون بالا و تاکی کاردی مفیدند.
از سوی سازمان غذا و دارویی کشور، سه دارو به‌عنوان درمان اصلی و نگهدارنده الکلیسم پیشنهاد شده‌اند: دی سولفیرام، نالترکسون و آکامپروساتAcamprosate .
داروی ناخوشایند دی سولفیرام، آنزیم آلدئید دهیدروژناز را مهار کرده و از متابولیزه شدن بیشتر استالدئید جلوگیری می‌کند. کسانی که دی سولفیرام مصرف می‌کنند اگر حتی مقدار بسیار کمی الکل بنوشند دچار واکنش‌های بسیار ناخوشایند می‌شوند. این دارو در ابتدا میزان تمایل به الکل را کاهش نمی‌دهد و تداوم پرهیز از الکل تنها پس از بروز عوارض ناخوشایند به دنبال مصرف مجدد آن حاصل می‌شود. افزایش استالدئید در بدن، باعث بروز عوارضی نظیر گرگرفتگی، تعریق، تنگی نفس، تاکی کاردی، سردرد و تهوع می‌شود.
نالترکسون دارویی است که میزان تمایل به الکل را کاهش می‌دهد. این دارو بر گیرنده‌های اپیوئیدی «مو» اثر می‌کند. الکل پپتیدهای اپیوئیدی درون‌زاد را آزاد می‌کند، بنابراین به تحریک گیرنده‌های اپیوئیدی منتهی می‌شود. نالئئترکسون احتمال عود بیماری را نیز کاهش می‌دهد؛ هرچند که مصرف آن با بروز عوارضی نظیر تهوع، دل‌پیچه، اشکریزش، بی‌قراری، درد استخوان یا مفصل و میالژی همراه است. از آنجا که احتمال دارد مصرف نالترکسون باعث آسیب سلول‌های کبدی شود، تجویز آن در مبتلایان به هپاتیت حاد و نارسایی کبدی ممنوع است. آکامپروسات در بیماران مبتلا به الکلیسم که اختلال اضطرابی دارند، سابقه خانوادگی این بیماری ندارند و سن شروع بیماری‌شان بالا بوده است گزینه بهتری است. آکامپروسات تمایل به مصرف الکل را کاهش داده و نیز توانایی مغزی را بهبود می‌بخشد. اثربخشی آکامپروسات پس از مطالعات فراوانی که بر روی این دارو توسط مراکز علمی اروپایی انجام شد، به تایید سازمان غذا و دارویی آمریکا رسید. البته امروزه اثربخشی آکامپروسات زیر سوال است و مطالعات انجام شده در ایالات متحده اثربخشی آن را تایید نکرده‌اند. شایع‌ترین عوارض ناشی از مصرف آکامپروسات عبارتند از؛ اسهال، عصبی شدن و ضعف.
به هر حال با وجود اینکه 3 داروی مذکور در درمان الکلیسم موثر شناخته شده‌اند، نباید برای برطرف کردن مشکلات رفتاری ناشی از این بیماری داروهای روان‌پزشکی را فراموش کرد.
منبع: US.Pharmacist
