روزنامه سپید | اخبار 16 | 02 دی 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d47884
«آرزو دارم بتوانم خانه‌ای به نام داوود رشیدی بنا کنم تا هم‌محلی برای نمایش یادگاری‌های او باشد و هم‌جایی برای اجرای تئاتر.»احترام برومند که هفته قبل در داوری یکی از بخش‌های جشنواره تئاتر کودک و نوجوان‌همدان حضور داشت به ایسنا گفت: «کاش پول‌دار بودم تا وسط شهر خانه‌ای به اسم داود رشیدی می‌خریدم.»برومند با خواندن این بیت شعر که «این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست روزی رخش ببینم و تسلیم وی کنم» گفت:«من هیچ‌وقت در عمرم مثل چند وقت گذشته، آرزو نمی‌کردم که‌ای کاش پول زیاد داشتم، ولی الآن مدتی است که با خودم می‌گویم کاش پولی داشتم تا در وسط شهر خانه‌ای قدیمی می‌خریدم به اسم داوود رشیدی که هم یک سالن تئاتر در آن درست می‌کردم و هم هر چه مربوط به آقای رشیدی بود را آنجا می‌گذاشتم. این‌طوری مردم هم تئاتر می‌دیدند و هم آن وسایل دیده می‌شد.»همسر زنده‌یاد داوود رشیدی در ادامه گفت:« با آقای شفیعی مدیرکل هنرهای نمایشی که صحبت می‌کردم گفتند، ساختمانی برای موزه آماده می‌کنند و فکر می‌کنم اگر این اتفاق بیفتد به‌طور طبیعی آقای والی و آقای رشیدی سهم خودشان را در این موزه خواهند داشت، چون در موزه سینما به نظر می‌رسد هر کس که زرنگ‌تر بوده زودتر توانسته کاری برای خود کند، آن‌قدر که حتی محلی در این موزه به خواننده‌ای که اتفاقاً موردعلاقه من هم هست اختصاص داده‌شده، ولی بعید می‌دانم عکس و پوستر چندانی از آقای رشیدی در این موزه وجود داشته باشد.»برومند گفت:« اگر مثل آقای انتظامی خانه‌ای داشتم آن را به شهرداری می‌فروختم یا خودم به‌تنهایی آن را تبدیل به موزه می‌کردم، اما الآن تمام آرزویم این شده که پولی داشتم و می‌توانستم وسط شهر خانه‌ای بخرم و حتی یک اتاق آن را برای زندگی خودم درست کنم و بقیه فضا را به نام داوود رشیدی آماده کنم چون به نظرم به خاطر کم‌لطفی زیادی که در این سال‌ها به آقای رشیدی شده باید حتماً چنین کاری انجام دهم. البته او هیچ‌وقت گله نمی‌کرد و توقعی نداشت طوری که وقتی دریکی از دوره‌های جشنواره فیلم فجر برنامه تجلیل برای داود رشیدی برگزار کردند و آقای صدر عاملی پرسید که فکر نمی‌کند خیلی دیر چنین اتفاقی افتاده است؟ گفت «دیر بهتر از هیچ‌وقت است»، آن‌هم در شرایطی که همان تجلیل هم با بی‌سلیقگی تدارک دیده شد و حتی یک کلیپ از فیلم‌های او آماده نکرده بودند.»
