روزنامه سپید | اخبار 11 | 15 آذر 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d46863
محققان آلمانی در آخرین بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که در بیماران مبتلا به پمفیگوئید بولوس، سطوح سرمی اتوآنتی‌بادی‌های IgE علیه BP180، با فعالیت بیماری همخوانی قابل توجهی دارد.
براساس نتایج به دست آمده از مدل‌های موشی و بررسی‌های آزمایشگاهی، محققان پیشنهاد می‌کنند که anti-BP180 IgE ممکن است پتانسیل بیماری‌زایی در پمفیگوئید بولوس داشته باشد. در این مطالعه، شانزدهمین دامنه غیرکلاژنی BP180 یا BP180 NC16A به عنوان منطقه immunodominanآن شناسایی شده است.
تیم تحقیقاتی مذکور IgE سرمی anti-BP180 NC16A را در 2/40 درصد از بیماران مبتلا به پمفیگوئید بولوس تشخیص داده‌اند. این سطوح ارتباط قابل توجه مرزی را با فعالیت بیماری، براساس شاخص فعالیت پمفیگوئید بولوس، نشان داد.
فعالیت بیماری در هر فرد در طول زمان همچنین با سطوح IgE سرمی
anti-BP180 NC16A همسویی مثبت دارد. هیچ ارتباط معنیداری میان آنتی‌بادی‌های BP180 NC16A IgE در گردش با ضایعات کهیری یا اریتماتوز یا با حضور تاول‌های ضایعات دیده نشد. وجود آنتی‌بادی‌های
IgG anti-BP180 NC16A به‌طور معنیداری با رخداد اروزیون‌ها و تاول‌ها مرتبط است، اما این ارتباط معنی‌دار با ضایعات کهیری یا اریتماتوز دیده نشد.
محققان می‌گویند ردیابی anti-BP180 IgE سرم اهمیت تشخیصی ندارد. در حقیقت، گنجاندن nti-BP180 IgE در یک آزمون ایمونوسوربنت متصل به آنزیم
IgG anti-BP180، حساسیت تشخیصی را فقط 2/2 درصد افزایش می‌دهد.
این مطالعه مشاهده‌ای که نشان داد آنتی‌بادی‌های IgG anti-BP180 با رخداد تاول‌ها و اروزیون‌ها مرتبط هستند، باعث ترغیب به انجام مطالعات بیشتر در زمینه بررسی ارتباط واکنش‌پذیری اتوآنتی‌بادی‌های خوب با خصوصیات بالینی پمفیگوئید بولوس می‌شود. البته یکی از نگرانی‌ها در این زمینه، دشواری در ایجاد یک سیستم الایزای دقیق است تا بتواند سطوح بسیار اندک IgE را در سرم شناسایی و ردیابی کند.
منبع: Medica- News Today
