روزنامه سپید | اخبار 8 | 15 مهر 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d4618
عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تهران
در گذشته علم بیومکانیک در کشورما، مصرف کننده سایر کشورها بوده و به سمت استفاده از اجناس آلمانی و آمریکایی و... تمایل زیادی وجود داشت. در مبحث ساخت تجهیزات پزشکی اطمینان زیادی به خود نداشتیم و از طرف دیگر دانش فنی آن در ایران وجود نداشت. بنابراین کاری که ما کردیم، این بود که هر کدام از تجهیزاتی که بیماران نیاز دارند را سفارشی‌سازی می‌کنیم.
علم بیومکانیک در ایران علمی نوپا است. بنابراین باید روی آن بیشتر کار شود. سعی ما براین است که به سمتی برویم که جواب سوالات بیشتری را پیدا کرده و دانش خود را تکمیل کنیم. لازمه این امر نیز این است که جراحان ارتوپد به بیومکانیک‌ها اعتماد داشته باشند. زمانی‌که در کنگره ارتوپدی شرکت می‌کنم، هدفی جز فهمیدن زبان جراحان ارتوپدی ندارم. از سوی دیگر نیز جراحان ارتوپدی هم باید به بیومکانیک‌ها اعتماد کرده و مابین این دو قشر زبان مشترکی به وجود بیاید. لازم است تا آنها نیازهای خود را به ما بگویند، تا ما نیز توانمندی‌های خود را ارائه دهیم. ممکن است، در اتاق عمل مشکلی برای جراح به وجود بیاید، اما بیومکانیک‌ها از آن بی اطلاع باشند. ازاین‌رو یک فصل مشترک نیاز داریم. صبر و شکیبایی دراین مقوله نیاز است. چراکه در زمینه ارتوپدی، دستیاران به خارج از کشور رفته و حامل دانش روز به کشور برگشته‌اند. بنابراین به بلوغ بیشتری رسیده است. اما بیومکانیکی که در کشور آمریکا است، به درد پزشکی که در ایران بیمار خود را جراحی می‌کند، نمی‌خورد. بیومکانیک و پزشک باید نزدیک به هم به ارائه خدمت بپردازند.
ساخت و ارائه تجهیزات ارتوپدی مطابق با نیازهای ایرانی است. درحال حاضر ما می‌گوییم یا می خواهیم باهم پولدار شویم، هیچ اشکالی هم ندارد. مثلا یک نوآوری را باهم ایجاد کنیم که بازار آن در ایران بوده و براساس نیازهای ایرانی باشد، آن را فروخته و باهم به ایجاد درآمد بپردازیم. در دنیای ایده‌آل اگر به فردی نفع می‌رسانیم، باید خودمان هم منتفع شویم. چنانچه به جامعه نفع بزرگی می‌رسد، باید بخش مهمی از آن به فردی برسد که سود رسانده است. یا چنانچه می‌خواهیم، ابعاد مالی را فاکتور بگیریم، باید نیازهای واقعی تعیین گردد. مثلا شیوع یک عارضه خاص در منطقه‌ای بیشتر است. بنابراین نمی‌توان پروتزی را که با استفاده از اصول آلمانی یا آمریکایی ساخته شده، برای افراد آن منطقه به کار برد باید نیازشناسی صورت گیرد تا امکانات برحسب آنها تجهیز شود. یک بیومکانیک آلمانی پروتز را بر اساس فیزیولوژی و نیازشناسی ایرانی طراحی نمی‌کند. بنابراین این یک ایراد است. باید حداقل با علم دانسته از ابزارآلات خارجی استفاده کرد. درغیراین‌صورت بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و با صرف هزینه، بازهم گرفتار عوارض بعد از عمل می‌شود. دراین میان یک فرد کم‌توان تبدیل به انسانی ناتوان شده است. باید این موضوع جا بیفتد که بیومکانیک‌ها محرم ارتوپدها هستند. با ایجاد ارتباط بیشتر بین آنها به بیماران خدمات بهتری ارائه می‌شود. نکته دیگری که وجود دارد، این است که عادات نشستن و حرکتی ایرانی‌ها منجر به ایجاد بسیاری از عارضه‌های ارتوپدی شده است. دو زانو و چهار زانو نشستن روی زمین، از دوران کودکی تا بزرگسالی به کمر، زانو و شکل استخوان‌ها آسیب می‌زند.
درخصوص اینکه آمار کشورها از لحاظ ابتلا به عارضه‌های ارتوپدی مشخص باشد، جواب منفی است. چراکه این آمارها تنها در کشورهای امریکا و انگلیس و استرالیا و...وجود داشته و بین آنها می‌توان مقایسه کرد. این کشورها شبکه اطلاعاتی پیوسته دارند. چنانچه بخواهیم درخصوص عادت‌ها و مقایسه آن نظر بدهیم، یک جامعه آماری نیاز داریم. آیا از فردی که در نقطه دورافتاده‌ای در شهری زندگی می‌کند، اطلاعات پزشکی داریم؟ حتی بسیاری از مردم داشتن درد را قضا وقدر دانسته و برای درمان اقدام نمی‌کنند. بنابراین شبکه اطلاعاتی ما همچنان ناقص است. همانطور فلج اطفال ریشه‌کن شد، عادات غلط حرکتی و نشستن نادرست هم می‌تواند، ریشه‌کن شود.
