دارودرمانی لیکن پلانوپیلاریس

روزنامه سپید   |   اخبار 12   |   18 آبان 1395   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d45610

       برای رفع خارش و سوزش، درمان علامتی با لوسیون‌های کورتیکواستروئیدی موثر است. استفاده از پماد کورتیکواستروئیدی قوی به مدت 12 هفته، جلوی پیشرفت بیماری را می‌گیرد ولی ممکن است آتروفی شدید پوستی ایجاد کند. تزریق کورتیکواستروییدها در کانون‌های التهاب فعال، جلوی ریزش موها در آن نقاط را می‌گیرد. تزریق در فواصل 8-6 هفته با غلظت 10 میلی‌گرم در لیتر انجام می‌شود.

       اکثر بیماران نیاز به درمان سیستمیک دارند. معمولا هیدروکسی کلروکین خط اول درمان است. این دارو ظرف 6-3 ماه اثر می‌کند. دوز مناسب 5/7 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. عوارض احتمالی هیدروکسی کلروکین عبارتند از درد شکم، بی‌اشتهایی، ‌هایپرپیگمانتاسیون پوست، تغییرات خونی و رتینوپاتی.

       در فرد مبتلا به لیکن پلانوپیلاریس اگر بیماری به سرعت پیشرونده و به شدت علامت‌دار باشد، کورتیکو استدوئید خوراکی با دوز 25- 40 میلی‌گرم در روز به مدت 4-2 ماه تجویز می‌شود. برای بیمارانی که نمی‌توانند کورتون را تحمل کنند، سیکلوسپورین تجویز می‌شود.

       گزارش‌هایی از موثر بودن داکسی‌سایکلین (100 میلی‌گرم 2 بار در روز) و مایکوفنولات (500 میلی‌گرم روزانه تا یک ماه و سپس 1 گرم 2 بار در روز به مدت 5 ماه) در لیکن پلانوپیلاریس وجود دارد.

       مطالعات جدید روی موش‌ها نشان داده که اختلال در عملکرد غدد سباسه، منجر به آلوپسی سیکاتریسیل اولیه می‌شود. موش‌های مبتلا به درمان با داروهایی که آگونیست رسپتور گاما PPAR هستند پاسخ مناسب داده‌اند.

منبع:PRNewswire