روزنامه سپید | اخبار 8 | 27 مهر 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d44297
توانبخشی بیماری‌های مغز و اعصاب به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. یکی سکته‌های مغزی و عصبی و دیگری هم ضایعات نخاعی. ضایعات نخاعی در اثر آسیب، صدمه، تصادف، افتادن از ارتفاع و به طور کلی تروما به وجود می‌آید. در برخی موارد هم ضایعات نخاعی به عنوان عارضه‌ای از بیماری‌های پیشین به وجود می‌آید که خود برای درمان نیاز به توانبخشی دارد. برخی از جراحی‌ها هم به گونه‌ای است که بیمار برای مداوای کامل به توانبخشی احتیاج دارد. البته بیماری‌های عصبی دیگری هم داریم که فرد را به لحاظ حرکتی ناتوان می‌کنند، اما این دو دسته از بیماری‌ها بسیار شایع‌تر هستند. در مورد ضایعات نخاعی، ناتوانی‌ها اغلب حرکتی هستند و بیمار نیاز به تمرین‌های فیزیکی دارد اما در توانبخشی سکته‌های مغزی، بیمار علاوه بر ناتوانی‌های حرکتی با اختلالات خلقی، کلامی و گفتاری هم مواجه است که خود نیاز به کاردرمانی‌های متفاوتی دارد.
اما مهم‌ترین چیزی که می‌تواند به بیمار کمک کند، دستگاه‌های پیشرفته و به روز نیست بلکه درمانگران و نوع تمریناتی که آنها به بیمار می‌دهند، اهمیت بسیار دارد. به همین علت می‌توان گفت دستگاه‌ها نقش ثانویه دارند. برخی دستگاه‌های رباتیک وجود دارند که برای درمان برخی بیماری‌ها نقش اصلی را ایفا می‌کند اما به صورت کلی باید اشاره کرد این دست درمانگر، مهارت و دانش او است که می‌تواند در توانبخشی بیمار تاثیر اساسی داشته باشد. همین موضوع باعث می‌شود بیمار بتواند به سرعت به حداقل استقلال در فعالیت‌های روزمره خود برسد و توانایی‌های گذشته خودش را بازیابد.
در توانبخشی بیماران به صورت عمومی سه فاز داریم: فاز حاد، تحت حاد و طولانی مدت. بیشتر تمرکز ما روی فاز تحت حاد است که بیمار طی سه تا چهار هفته هر روز سه تا چهار ساعت تحت درمان توانبخشی قرار می‌گیرد. این دوره درمان شامل کاردرمانی، گفتاردرمانی، ویزیت پزشک و آموزش به خود بیمار و خانواده‌اش است. شرایط برخی از بیماران هم به گونه‌ای است که نیاز دارند تا در بیمارستان بستری شوند تا پزشک روزانه آنها را ویزیت کند و عده‌ای هم تنها لازم است به روزانه یا هفتگی و گاه ماهانه به کلینیک‌های توانبخشی مراجعه کرده تا تمرین‌های لازم را دریافت کنند. به طور کل با توجه به نوع بیماری و برنامه‌ای که پزشک توانبخش به بیمار می‌دهد، دو تا سه هفته پس از وقوع حادثه، توانبخشی تحت حاد شروع می‌شود تا وضعیت‌اش به ثبات برسد. در این توانبخشی‌ها هدف اولیه ما این است که بیمار حداقل توانمندی‌های خودش را مجدداً به دست آورد تا برای انجام کارهای روزمره به دیگران احتیاجی نداشته باشد. بعد از این مرحله بازیابی تمام توانمندی‌های بیمار مورد نظر قرار می‌گیرد.
