چاپ خبر
پیرامون مصاحبه اخیر ریاست محترم انجمن پزشکان عمومی
روزنامه سپید   |   اخبار 5   |   13 مهر 1395   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d43740

       در مصاحبه‌ای که با رئیس محترم انجمن پزشکان عمومی صورت گرفته و همچنین در سایر مصاحبه‌های ‌ایشان با اصحاب رسانه یا اشارات اخیر همکاران ‌ایشان در فضای مجازی یا جراید پزشکی چندین مغالطه دیده می‌شود که برای بنده عجیب و تا حد زیادی سردرگم‌کننده است، لذا بی‌جهت ندیدیم که ‌این موارد را در میان بگذاریم.

       اول- چگونه می‌توان پی برد دوستانی که ‌ایشان در پی دفاع از آنها هستند، پزشک عمومی هستند؟ در تابلو و سرنسخه و ابزار تبلیغاتی‌شان که نشانی از پزشک عمومی بودن‌ این افراد دیده نمی‌شود و اگر ‌ایشان انجام خدمات توسط‌ این دوستان را قانونی می‌دانند، چگونه است که ‌این دوستان از درج عناوین قانونی‌شان شانه خالی می‌کنند؟ قوانین سازمان نظام پزشکی در خصوص تابلوها واضح و روشن است ولی متاسفانه برخی همکاران هستند که بلافاصله بعد از ورود به عرصه زیبایی، عناوین تابلوها را تغییر داده و روی ‌این قانون‌گریزی مصر هستند. به همین دلیل است که مهم‌ترین درخواست انجمن متخصصین پوست بازگشت همه همکاران به اجرای قانون صریح نظام پزشکی و مصوبه وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در مورد التزام به کوریکولوم آموزشی رشته‌های مختلف است و بنده تصور می‌کنم ‌این اجرا و التزام به قانون، در حیطه اختیارات ‌ایشان و همکاران محترمشان باشد.

       دوم- به گفته ‌ایشان و همکارانشان، دوره زیبایی یا استتیک به متخصصین پوست و جراحان ترمیمی آموزش داده نمی‌شود، لذا موضوع استتیک متولی خاصی در کشور ندارد. حال سوال ‌این است: اگر در کشوری با ‌این سطح بالای آموزشی، به بالاترین سطوح پزشکان متخصص و فوق‌تخصص، ‌این مباحث آموزش داده نمی‌شود، پس همکاران ‌ایشان با چه جرات یا جسارتی وارد‌ این عرصه شده‌اند؟

       سوم- اگر همکاران‌ ایشان می‌فرمایند کار متخصصین پوست صرفا درمان بیماری است و ‌این دوستان استتیک کار (شما بخوانید ارائه‌دهنده خدمات زیبایی) هستند، پس چرا قبل از واژه زیبایی در تابلو و سرنسخه مربوطه از عنوان پوست و مو استفاده می‌کنند و صرفا خودشان را محدود به نوشتن واژه «زیبایی» نمی‌کنند؟

       چهارم- ‌ایشان در مصاحبه اخیر اشاره به «انجام خدمات برای توازن ظاهری و تعادل روانی داوطلبین از طریق درمان‌های غیرتهاجمی یا کم‌تهاجمی» می‌کنند. ‌آیا انجام بلفاروپلاستی، لیپوساکشن، لیزرهای پرتوان و کاشت مو (که بنا بر حکم دیوان عدالت اداری پزشکان عمومی از انجام آن منع شده‌اند) و... مصداق درمان‌های غیرتهاجمی یا کم تهاجمی هستند؟

       پنجم-‌ایشان اشاره می‌کنند: «در اصل متولیان تعیین حدود صلاحیت حرفه‌ای سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت هستند». اگر ‌این استدلال درست باشد، پس چرا در زمانی که وزارتخانه طی بخشنامه‌های متعدد و با اشاره به کوریکولوم‌های آموزشی، انجام خدماتی که مدنظر ‌ایشان است را برای همکارانشان ممنوع و خارج از صلاحیت پزشکان عمومی دانست، با لابی‌گری از اجرایی شدن‌ این بخشنامه‌ها جلوگیری کردند؟ در جایی از وزارت بهداشت به‌عنوان تعیین‌کننده حدود صلاحیت نام می‌برند و در جای دیگر عنوان می‌کنند: «طبیعی است که وزارت بهداشت به لحاظ ساختاری و بنا به پارادایمی که از قبل شکل گرفته است با تبعیت از بوردهای تخصصی سعی می‌کند که به ‌این ‌گونه مسائل پاسخ دهد؛ در حالی که بوردهای تخصصی کارکردی متفاوت دارند.» بالاخره نظر وزارتخانه را به‌عنوان مرجع تعیین صلاحیت می‌پذیرند یا خیر؟

       ششم- ‌ایشان و همکارانشان می‌فرمایند تعداد متخصصین پوست در کشور به اندازه کافی نیست و همچنین اهداف ذکر شده در کوریکولوم پوست را یکایک برمی‌شمارند و دسترسی به اهداف ذکر شده را با تعداد موجود متخصصین بعید می‌دانند. عجیب است که ‌ایشان با آنکه در جایی اشاره به تعیین حدود صلاحیت توسط وزارتخانه می‌کنند و درجایی دیگر وزارتخانه را به علت تبعیت از بوردهای تخصصی مورد انتقاد قرار می‌دهند، متخصصین پوست را به تامین اهداف کوریکولوم تصویب شده توسط هیات بوردشان و گروه‌های آموزشی مرتبط حواله می‌دهند ولی به اهداف اشاره شده در کوریکولوم پزشکان عمومی اشاره‌ای نمی‌کنند. اگر منظور از خدمت‌رسانی، درمان بیماری‌های پوستی در مناطق فاقد متخصصین پوست بوده و ‌ایشان از همکارانشان در جهت کمک به متخصصین پوست در تامین اهدافی که برشمردند مدد می‌جویند، پاسخ بفرمایند که چرا برخی از همکاران ‌ایشان از عرصه درمان بیماری‌های پوستی و غیرپوستی فرار کرده (در حالی که ‌این مناطق از کمبود شدید پزشکان عمومی به‌ویژه پزشکان شاغل در اورژانس، به‌عنوان مهم‌ترین رکن برخورد با بیمار، بیش از نبود متخصصین پوست رنج می‌برند) و وارد عرصه زیبایی شده‌اند و دغدغه برداشت موهای زاید مردمان محروم‌ این مناطق را در ذهن می‌پرورانند؟ و اگر منظور انجام خدمات زیبایی در مناطق محروم است، که به عقیده بنده حقیر باید گفت بیماران در ‌این مناطق به چیزی بیش از میکرودرم ابریژن، ژل و بوتاکس و کویتیشن و کرایولیپولیز و... یا به قول ‌ایشان درمان‌های غیرتهاجمی یا کم تهاجمی نیاز دارند.

       هفتم- ‌ایشان عقیده دارند: «حدود صلاحیت حرفه‌ای طب عمومی که طی سالیان گذشته مورد تعرض واقع شده است به موقعیت مناسب خود بازگردد و حتما از ‌این فرصت استفاده خواهیم کرد.» پرسش دیگر من ‌این است که منظور از تعرض به صلاحیت، کدام تعرض و به چه صلاحیتی است؟ اگر منظور از صلاحیت، انجام خدمات زیبایی است، که مشتاقم بدانم بر طبق قوانین موجود وزارتخانه صلاحیت مورد بحث چگونه به ‌این عزیزان واگذار شده؟ ‌ایشان که آرزوی «نظام‌مند شدن» موضوع زیبایی دارند و آن مقوله را به حوزه سلامت گره می‌زنند‌ آیا به همان اندازه تمایل به قانونمند شدن ‌این موضوع هم دارند؟ ‌آیا به نظر ‌ایشان با گره زدن مجادلات مرتبط با حوزه زیبایی به مشکلات و درخواست‌های به حق خیل عظیم پزشکان عمومی و پنهان شدن در پشت ‌این قشر از زحمت‌کشان حوزه سلامت می‌توان مقوله‌ای‌ این‌چنین را با دور زدن قوانین نظام‌مند کرد؟ در خاتمه شایان ذکر است که انجمن متخصصین پوست کشور در طی 2 سال گذشته پیش از نظام‌مند کردن، خواهان قانونمند کردن‌ این مقوله است و امیدوار است تا با ‌ایجاد یک تعامل سازنده، حوزه سلامت کشور از نتایج ‌این تعامل بهرمند شود. من‌ا... توفیق...
دکتر صادق هاشمی نسب،عضو شاخه مازندران انجمن متخصصین پوست