امیدی برای توقف اثربخش ملانوما

روزنامه سپید   |   اخبار 11   |   10 مهر 1395   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d43444

       محققان مدرسه پزشکی دانشگاه ویرجینیا اعلام کردند داروی ضدسرطان تحقیقاتی این موسسه با کارکرد کاملا متفاوتی که دارد، نشان داده می‌تواند امیدهای قابل توجهی را برای توقف ملانوما و احتمالا دیگر اشکال سرطان برانگیزد. این یافته‌ها همچنین حاکی از آن هستند که داروی مذکور ممکن است علیه انواعی از ملانوما که به درمان‌های دیگر مقاومت نشان می‌دهند، موثر باشد.

       داروی تحقیقاتی دانشگاه ویرجینیا با نام pevonedistaدر بیماران آزمایش شده است. دانشمندان تا به امروز دقیقا نمی‌دانستند این دارو چگونه سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، اما مشخص شده بود که بسیاری از پروتئین‌های مختلف سلولار را، اگر نه هزاران پروتئین که صدها مورد را خاموش می‌کند. حال محققان به سرپرستی تارک عباس از دپارتمان رادیاسیون انکولوژی مرکز تحقیقات UVA، به تازگی نشان دادند که این دارو روی پروتئین خاصی عمل می‌کند که ملانوما و دیگر سرطان‌ها با اتکا به آن، با سرعتی زیاد و اثراتی مرگبار، تزاید پیدا می‌کنند. آنها می‌گویند شاید با از کار انداختن این عنصر ضروری در گسترش سرطان‌ها، پزشکان بتوانند ملانوما و دیگر فرم‌های بیماری را متوقف کنند.

       دکتر عباس می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم این همان چیزی است که با مقدار رونوشتی که باید سلول‌های سرطانی داشته باشند، به مقابله برمی‌خیزد. سلول‌های سرطانی با سرعت و روش کنترل نشده‌ای تقسیم می‌شوند و سلول‌هایی که سریع‌تر و بیشتر تزاید می‌یابند، تحت استرس زیاد تقسیم شدن قرار می‌گیرند، بنابراین این سلول‌ها نیاز دارند تا روشی را بیابند که با استرس به مقابله برخیزند.»

       پروتئین اساسی که به‌وسیله داروی تحقیقاتی pevonedistaبلوکه می‌شود، توسط ژن CDT2 تولید می‌شود و برای بقای سلول‌های سرطانی بدخیم حیاتی است. بدون آن، تزاید سلول‌ها متوقف شده و شروع به از بین رفتن می‌کنند. محققان از اینکه متوجه شده‌اند داروی pevonedistaچگونه کار می‌کند، بسیار خشنود هستند. آنها فکر می‌کنند نه به دلیل هدف در نظر گرفته شده که به دلیل توقف پروتیئن CDT2 کار خود را انجام می‌دهد.

       مقادیر زیادی از این پروتئین در سلول‌های ملانوما وجود دارد و بیماران با سطح بالایی از آن، احتمال کمتری برای زنده ماندن و بقای بیشتر دارند. این تومورها و نه لزوما فقط ملانوما، به این پروتئین معتاد هستند! همین امر آنها را به دارو بسیار حساس می‌کند. در حقیقت، محققان نشان داده‌اند سلول‌های ملانومایی که با سطح بالایی از بروز CDT2 همراه هستند، بیشتر به داروی تحقیقاتی pevonedistaحساسیت نشان می‌دهند. سطوح بالای پروتئین CDT2 در بسیاری دیگر از تومورها نیز یافت شده، از جمله تومورهای مغز، پستان و کبد. شاید روزی بتوان با اندازه‌گیری سطح این پروتئین در بیماران، راهی برای تعیین پیش‌آگهی این بیماری پیدا کرد.

       ایمنی و اثربخشی داروی تحقیقاتی pevonedistaدر بیماران هنوز در دست بررسی است و هنوز برای درمان بیماران در دسترس قرار نگرفته است اما دکتر عباس که در آزمایش‌های بالینی این دارو شرکت ندارد، به نتایج آن بسیار امیدوار است: «ما امید زیادی داریم که داروی تحقیقاتی pevonedistaتاثیر قابل توجهی بر ملانوما به‌طور کلی داشته باشد. در واقع، داروی تحقیقاتی روی همه انواع ملانوما تاثیر زیادی دارد، از جمله مواردی که داروی اثربخش برایشان وجود ندارد. ما در این مطالعات نشان داده‌ایم که pevonedistaمی‌تواند روی ملانومای مقاوم به درمان، که چالشی بزرگ برای درمان ملانوما است، هم موثر باشد. اگر سازمان غذا و داروی آمریکا این دارو را تائید کند، می‌تواند به درمان خط دوم بالقوه برای بیمارانی تبدیل شود که درمان‌های اولیه در آنها شکست خورده است.

منبع: Medpage Today