روزنامه سپید | اخبار 12 | 07 شهریور 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d41760
سپید: محققان در مورد انواع مقاوم به درمان نایسریا‌گونوره‌آ و عدم پاسخ‌دهی درمانی آن به تمام خانواده‌های آنتی‌بیوتیکی نگران هستند. قبلا پنی‌سیلین به‌طور وسیعی برای درمان نایسریا‌گونوره‌آ تجویز می‌شد که به موتاسیون ژنی انجامید. در نتیجه، نایسریا‌گونوره‌آ توانست بتا لاکتاماز تولید کند. این آنزیم، مسئول شکسته‌شدن حلقه بتالاکتام پنی‌سیلین و بی‌اثر شدن پنی‌سیلین بر این باکتری است. قبلا کینولون‌ها نیز به‌عنوان یک گزینه درمانی گونوکوکی تجویز می‌شدند. در سال 2005 میلادی، رویت سوش مقاوم به کینولون‌نایسریا‌گونوره‌آ گزارش شد. به‌دلیل این مقاومت، کینولون‌ها دیگر به‌عنوان خط اول درمان با هیچ نوع عفونت گونوکوکی توصیه نمی‌شوند. درمان تک دارویی با تک دوز خوراکی 2 گرم آزیترومایسین علیه گونوره اوروژنیتال بدون عارضه موثر شناخته شده است. هر چند که به‌دلیل قابلیت نایسریا‌گونوره‌آ در مقاوم شدن به ماکرولیدها و نیز خطر بروز عوارض گوارشی بالای این رژیم، دیگر توصیه نمی‌شود. سفالوسپورین‌ها تنها خانواده دارویی است که برای درمان عفونت‌های گونوکوکی باقی می‌ماند؛ هرچند که مواردی از کاهش حساسیت نسبت به این داروها نیز گزارش شده است. از سال‌های 1930 تاکنون، گونوره نسبت به سولفونامیدها، پنی‌سیلین‌ها، تتراسایکلین‌ها، اسپکتینومایسین، کینولون‌ها، ماکرولیدها و برخی از سفالوسپورین‌ها مقاوم شده است. در 2012 میلادی، سازمان بهداشت جهانی برنامه‌ای را برای کاهش مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی علیه نایسریا‌گونوره‌آ طراحی کرد. این برنامه شامل ردیابی و درمان موثر بیماری، آموزش بیمار، بهبود قابلیت‌های آزمایشگاهی و رضایت بیمار است. به‌ویژه در شرایطی که رژیم‌های درمانی چند دارویی با دوزهای منقسم برای بیماری تجویز می‌شود، تمایل بیمار به ادامه درمان باید در نظر گرفته شود.
منبع: US.Pharmacist
