روزنامه سپید | اخبار 9 | 03 شهریور 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d41497
نشست تخصصی با موضوع اوتیسم با حضور احسان کرمی مجری، اشکان خطیبی سفیر انجمن اوتیسم ایران، سیروس رنجبر کارگردان فیلم سینمایی مادر پاییزی، سعیده صالح غفاری مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران، دکتر میترا حکیم شوشتری و فرهاد نجفی کارگردان، در سالن شماره ۲ پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.سفیر انجمن اوتسیم ایران گفت: «دولت بودجه‌ای را برای حمایت از انجمن‌های آگاهی‌دهنده به مردم درباره بیماری‌ها اختصاص دهد . در ابتدای این نشست، رنجبر در پاسخ به سوال احسان کرمی درباره انتخاب سوژه اوتیسم برای فیلم سینمایی مادر پاییزی گفت: «سوژه اصلی این فیلم، به خاطر وجود نوجوانی در همسایگی ما با مشکلات و دغدغه‌های اوتیسم بود. البته این فیلم ۵ سال پیش‌ساخته شد و خوشحالم که در جشنواره سلامت برای نخستین بار نمایش داده شد. »وی افزود: «من فیلم‌سازی آکادمیک هستم و در دانشگاه آموختم درباره سوژه فیلم آن‌قدر تحقیق و پژوهش انجام دهم تا در همان حوزه کارشناس شوم و بعد فیلمی را برای ساخت کلید بزنم.» این فیلم‌ساز ادامه داد: «درباره اوتیسم تحقیقات و مطالعات بسیار زیادی داشتم، حتی جالب است بدانید که نظریه‌ای درباره بیماران اوتیسم هم ارائه کردم.» رنجبر با اشاره به اینکه کودکان و افراد دارای اوتیسم ما را به فکر فرومی‌برند، اظهار کرد: «اینکه در کشور ما اوتیسم را بیماری می‌دانند آسیب‌زننده است. اوتیسم بیماری نیست بلکه یک توانایی است فقط باید به نیمه‌پر لیوان نگاه کنیم.
تا سال ۹۵ اگر مردم اوتیسم را یک بیماری می‌دانستند از این به بعد باید به این نتیجه برسیم که اوتیسم بیماری نیست.» در ادامه این نشست سعیده صالح غفاری بابیان اینکه زمانی که فعالیت در انجمن اوتیسم ایران را شروع کردیم، افراد کمی از این بیماری اطلاعات داشتند، گفت: «خوشحالم که با فعالیت‌های انجمن و گروه‌های مختلف مردم نسبت به قبل درباره اوتیسم آگاه‌تر شده‌اند اما این میزان کافی نیست و باید آگاهی‌های بیشتری را به خانواده‌ها و مردم بدهیم.» وی بابیان اینکه یکی سری از سازمان‌ها حمایت خوبی از افراد اوتیسمی انجام داده‌اند، اظهار کرد: «بستر عمومی جامعه ما باید آمادگی رابطه اجتماعی با افراد دارای اوتیسم را داشته باشند.اشکان خطیبی دیگر سخنران این نشست بود که گفت: «مردم ایران دغدغه‌های روزانه زیادی دارند و گاهی در میان این دغدغه‌ها باید موضوع مهمی را با صدای بلند به آن‌ها بگویی تا میان این‌همه سروصدا، صدای شمارا بشنوند. وی با اشاره به اینکه تا جایی که بتوانیم باید با صدای بلند به مردم درباره اوتیسم اطلاعات و آگاهی بدهیم، افزود: «به درست یا به‌غلط آدم‌های شناخته‌شده و معروف، تریبون‌هایی دارند که ممکن است افراد عادی نداشته باشند. حالا که آدم‌هایی شبیه من تریبون داریم، باید برای دیگران تلاش کنیم. یکی از این تلاش‌ها می‌تواند این باشد که من به‌عنوان سفیر انجمن اوتیسم ایران با صدای بلند از افراد و ارگان‌هایی مانند دولت که می‌توانند کاری انجام دهند بخواهم تا درمیان تمام بودجه‌های موجه و غیرموجهی که تصویب می‌شود، بودجه‌ای برای تمام انجمن‌هایی که تلاش می‌کنند تا به مردم آگاهی دهند، اختصاص دهند. در ادامه این نشست مادری که دارای فرزند ۲۸ ساله اوتیسمی است از فعالیت انجمن‌هایی مانند اوتیسم به جهت آگاهی دادن به مردم ابراز خوشحالی کرد و گفت: «28 سال پیش من تمام این شهر را طی می‌کردم تا بتوانم اطلاعاتی از اوتیسم کسب کنم و متاسفانه در آن سال‌ها به‌جز چند دکتر هیچ‌کس اطلاعی درباره این بیماری نداشت. دکتر حکیم شوشتری نیز در این نشست با اشاره به اینکه اوتیسم کاملا بامغز و ژنتیک مرتبط است، اظهار کرد: متاسفانه دوسوم افراد دارای اوتیسم برخلاف تصور همگان دارای کم توانایی ذهنی هستند. آن‌قدر افراد اوتیسم باهم متفاوت هستند که هیچ دو فرد اوتیسمی ای را پیدا نمی‌کنید که شبیه به یکدیگر باشند. وی افزود: در حال حاضر می‌توان افراد اوتیسم را زیر یک‌سالگی هم شناخت و فقط باید اطلاعات و آگاهی کافی به خانواده‌ها داده شود تا در مواجهه با کودک دارای اوتیسم خود بهترین اقدامات را انجام دهند. نجفی بابیان اینکه سعی کردم از تریبونی که در دست دارم برای آگاهی دادن به مردم درباره اوتیسم استفاده کنم، گفت: «یک سری مدارس برای افراد دارای اوتیسم وجود دارد تا آن‌ها را از دیگر بچه‌ها جدا کند و تا جایی که من می‌دانم این بدترین اشتباه برای افراد دارای اوتیسم است که از جامعه دور شود. باید از رسانه برای آگاهی دادن به عموم جامعه استفاده کنیم تا مسئولین نیز فعالیت‌های بیشتری برای افراد دارای اوتیسم انجام دهند.» در انتهای این نشست یک فرد دارای اوتیسم به نام تورج سهرابی در جملاتی کوتاه گفت: «من تایپیست انجمن اوتیسم ایران هستم. دولت باید از افراد اوتیسمی و خانواده‌های آنان حمایت کند.بیمه باید خانواده‌های اوتیسمی را تحت پوشش قرار دهد. خانواده‌ها تلاش کنند تا فرزندان اوتیسمی آنان برای جامعه مفید باشند. درنهایت نیز آرزوی سلامتی و موفقیت برای تمام بچه‌های اوتیسمی ایران می‌کنم.»
