روزنامه سپید | اخبار 4 | 03 شهریور 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d41472
داروسازی گستره گسترده‌ای از فعالیت‌های متنوع علمی، حرفه‌ای و صنعتی را شامل می‌شود و از این رو شاید متنوع‌ترین شاخه حوزه سلامت باشد. کارخانه‌های داروسازی از یک سو و تکاپوهای علمی و دانشگاهی از سوی دیگر طیفی وسیع و متنوع از این شاخه حوزه سلامت می‌نمایانند. این امر مستلزم ملاحظات حرفه‌ای و اخلاقی جدی است تا صیانت و حرمت حرفه‌ای را حفظ کند و تعالی آن را موجب شود. برخی از این ملاحظات در پی می‌آید.
یکم: تفکیک صنعت از حرفه داروسازی گرچه در بادی امر منطقی و موجه می‌نماید اما گاهی حرفه‌ای عمل کردن و حرفه‌گرایی را تنها به دوش داروسازان می‌گذارد و از نقش بسیار مهم اخلاق سازمانی در حوزه داروسازی غافل می‌شود.
دوم: اخلاق داروسازی فقط اخلاق داروسازان نیست. به همین دلیل با احترام به کسانی که روز داروساز را روز داروسازی نمی‌دانند، باید توجه داشت که بخشی از هویت حرفه‌ای داروسازان به دلیل پیوندی که این رشته با صنعت و کسب و کار خورده است با غیر داروسازانی که در خدمت دارو مشغولند، آمیخته شده است.
سوم: به نظر می‌رسد داروسازان بیش از پیش به عنوان عالمان فن، باید پا در عرصه ساخت و تهیه مواد اولیه دارویی بگذارند و مانع سلطه ملاحظات دلالانه در تهیه مواد اولیه دارویی شوند. حفظ و ارتقای کیفیت داروی ایرانی مستلزم لحاظ این مهم است.
چهارم: قوانین حوزه دارو باید چنان ممیزی شود که مزیت عرضه دارو چیزی فراتر و والاتر از جوایز نقدی و جنسی به داروخانه یا شرکت‌های پخش باشد.
پنجم: اخلاق در تهیه و توزیع و فروش دارو، ترمز فعالیت‌های اقتصادی مراکز عرضه دارو نیست بلکه در درازمدت مزیتی ممتاز و رقابتی خواهد بود که علاوه بر ارزش متعالی آن که کاستن از درد و رنج مردمان است، فروش و رقابت اقتصادی را تضمین می‌کند.
ششم: گفت‌وگوی مدام و سازنده میان داروسازان با سایر حرفه‌مندان حوزه سلامت به خصوص پزشکان ضرورت خدمت به بیمار است. بسته شدن باب گفت‌وگو میان داروساز و طبیب هم به ضرر پزشکان است و هم به ضرر داروسازان. قوانینی که این گفت‌وگو و مساهمت را فراهم کنند از این حیث ضروری می‌نماید.
هفتم: حرفه‌های مختلف در حوزه سلامت جزایر مستقل نیستند. نگاه سیستمی و کل نگرانه امری مهم و متاسفانه مغفول در میان حوزه سلامت است. از این رو وظیفه اخلاقی داروساز آن است که مجالی برای بداخلاقی پزشکان–با ایجاد کردن شرایط تعارض منافع- ایجاد نکند و از آن سو پزشکان نیز نباید مجال بداخلاقی داروسازان باشند.
هشتم: سالیان سال، داروخانه‌ها علاوه بر اینکه مامن دردمندان بوده‌اند، نماد حرفه‌گرایی و آبروی فضای کسب و کار در خیابان‌ها و محله‌های این دیار به شمار می‌آمده‌اند. قدر این حرمت و اعتماد را بدانیم.
نهم: ارتقا و بالندگی داروسازی در ایران در گرو رشد متوازن دانشمندان، تکنسین‌ها (کاروران)، تکنولوژیست‌ها (فناوران) و فیلسوفان و نظریه پردازان حرفه است. هر کدام از این چهار بخش که رشد متوازنی نکند، حرفه در معرض آسیب قرار خواهد گرفت.
دهم: قدمت داروسازی در ایران از دواخانه نظامی گرفته تا بزرگانی همچون عبیدی و اکبریه و فرسام و شفیعی، نمایانگر آن است که نمادهای اخلاقی ستون سترگ این حرفه بوده‌اند. نماد پردازی داروسازی، قوام و دوام اخلاق در این حوزه و حرفه است.
روز داروساز و داروسازی مبارک
حمیدرضا نمازی
عضو گروه اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
