روزنامه سپید | اخبار 10 | 18 مرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d40334
ورزشکاران ایرانی در روز اول بازی‌های المپیک 2016 ریودوژانیرو، دور از انتظار ظاهر شدند. الهه احمدی که یکی از شانس‌های مدال کاروان بود، مقام ششمی دوره قبل را تکرار کرد. نجمه خدمتی، دیگر نماینده تیراندازی در تفنگ بادی 10 متر در مرحله مقدماتی یازدهم شد و به فینال نرسید. نیما عالمیان که در مقدماتی پینگ‌پنگ رقیب آمریکایی‌اش را شکست داده و به جدول اصلی رسیده بود، دیروز صبح شکست خورد و حذف شد. ندا شهسواری و نوشاد عالمیان دیگر نماینده‌های ایران در این رشته هم نتوانستند به برد برسند و خیلی زود از بازی‌ها خداحافظی کردند. در دوچرخه‌سواری استقامت جاده قادر میزبانی، آروین گودرزی و میرصمد پورسیدی به خط پایان نرسیدند. در قایقرانی، مهسا جاور تنها قایقران ایران در ریو، با اختلاف دو ثانیه به فینال نرسید. او دیروز منتظر بود تا در شانس مجدد بتواند فینالیست شود.
بعد از این نتایج شکست‌ها، گلایه‌ها شروع شد. بعد از باخت الهه احمدی، تیراندازی که در لندن ششم شده بود و قبل از بازی‌ها در رنک اول جهان هم قرار گرفته بود، انتظار می‌رفت این بار در ریو اولین مدال تاریخ ورزش زنان ایران را بگیرد اما او با این که عملکرد خوبی داشت، به مدال نرسید. بعد از شکست او مصطفی احمدی، پدر الهه که از کارشناسان تیراندازی است، مسئولان فدراسیون و مربی تیم ملی را مقصر معرفی کرد. او به ایسنا گفته است: «الهه باید بهتر از این‌ها نتیجه می‌گرفت. البته با تمریناتی که تیراندازان داشته‌اند همین به فینال رسیدن هم جای شکر دارد. تمرینات در حدی بد بود که نباید از ما نماینده‌ای به فینال راه پیدا می‌کرد. فینال المپیک جای مربیان است. مربی است که باید فشار و استرس ورزشکار را کم کند. جسم تیرانداز در مسابقه است، اما نمی‌تواند روح و فکرش را متمرکز کند. من نمی‌دانم لازلو چه کار می‌کرد که دختر من با این همه استرس در فینال شلیک کرد. حضور لازلو در تیم ملی ضربه زیادی به الهه زد. مشکل از لازلو مربی تیم ملی است که در این مدت الهه را نابود کرد. الهه اگر خودش تمرین می‌کرد شاید حالا اولین مدال‌آور المپیک در زنان بود.»
احمدی از برنامه‌های فدراسیون هم ایراد گرفته است: « تیراندازان نزدیک به 50 روز در هانوفر تمرین داشتند که اصلا نیازی نبود. این همه مدت الهه را از فرزند و خانواده دور کردند و او از نظر روانی به هم ریخته شد. تیراندازی در رشته تفنگ فقط نیاز به ساچمه دارد. وقتی در ایران هم ساچمه خوب است و هم سالن استاندارد داریم پس چه نیازی است که به هانوفر بروند. به جای این که تیراندازان را 50 روز به هانوفر ببرند، باید در مسابقات شرکت می‌کردند. باید مسابقات سه تا چهار روزه را برای تیراندازان در نظر می‌گرفتند، در شرایط مسابقه قرار گرفتن است که ورزشکار را آماده می‌کند. بسیاری از سفرها به رویدادهای جهانی و تورنمنت‌ها لغو شد و دلیل این مسئله را مشکلات مالی می‌دانستند، اما به یک باره 50 روز در هانوفر می‌مانند و کلی پول هزینه می‌کنند.»
او درباره اشک‌های دخترش در ریو هم صحبت کرده است: «مدیریت ضعیف باعث می‌شود که دود اشتباه‌ها به چشم ورزشکاران برود. ما دو نماینده در تفنگ بادی داشتیم که هر دوی آنها باید به فینال می‌رسیدند، چون شایسته مدال هستند، اما با تمریناتی که آنها داشتند همین که به فینال رسیدند جای شکرش باقی است. قطعا من و الهه از نتیجه راضی نیستیم، زیرا اگر الهه راضی بود آن طور اشک نمی‌ریخت و ناراحت نمی‌شد. اگر اوضاع تیراندازی امروز بهتر از این بود، مطمئنا دیروز الهه مدال می‌گرفت.»
یکی از ایراداتی که پدر الهه احمدی از فدراسیون و مربی گرفته، درباره تغییر اسلحه او است: «نزدیک به دو هفته مانده به المپیک بخشی از سلاح الهه را تغییر دادند که روی عملکرد او بسیار تاثیر گذار بود و تیر زدن را برایش سخت کرد. نمی‌دانم چرا لازلو تصمیم گرفت که این کار را کند. انتقاد بر او زیاد وارد است و باید از تیم ملی کنار برود. الهه در تفنگ سه وضعیت هم مسابقه نمی‌دهد. برای احمدی و خدمتی انتخابی گذاشتند، ولی برای رشته‌های دیگر مثل تفنگ مردان و تپانچه زنان این کار را نکردند، در حالی که در تفنگ مردان حسین باقری عنوان‌دار است و در تپانچه نیز الهام هریجانی بسیار با تجربه است و رنکینگ خیلی بهتری نسبت به رقیبش دارد، اما برای آنها هیچ انتخابی برگزار نکردند.»
نوشاد عالمیان: فدراسیون قبلی مدال را از من گرفت
نوشاد عالمیان که دوره قبل در بازی‌های لندن، یکی از ستاره‌های کاروان ایران لقب گرفته بود، این بار خیلی خوب نبود. او در گفت‌وگوهای که بعد از بازی‌ها داشت، از روسای قبلی فدراسیون پینگ‌پنگ گلایه کرد: «زمانی که من در رده ۴۰ دنیا و ۴ امیدهای جهان قرار داشتم و تمام قهرمانان را شکست می‌دادم، رهایم کردند و هیچ‌کس به من توجهی نکرد. اردو و تورنمنتی وجود نداشت. البته الان خدا را شکر فدراسیون کار می‌کند اما فدراسیون قبلی که نمی‌خواهم اسمی از آنها بیاورم واقعا به پینگ‌پنگ ایران ضرر زدند. مردم شاید فکر کنند که من دارم الان از روی عصبانیت حرف می‌زنم اما این طور نیست. من واقعا حقیقت را می‌گویم. هیچ کجا چنین صحبت‌هایی را مطرح نکردم و همیشه این حرف‌ها را در دلم نگه داشتم. واقعا اشتباه کردم و باید این حرف‌ها را زودتر بیان می‌کردم شاید به من رسیدگی می‌شد. من الان باید برای مدال می‌جنگیدم اما شرایط این طور نشد و باز هم می‌گویم حرف‌هایی که می‌گویم از روی عصبانیت نیست. با این حال آینده را خوب می‌بینم.» نظر بعضی‌ها این بود که عالمیان در بازی با حریف اسلووانی اشتباهات زیادی داشته است: «باختم و دلیل خاصی نداشت. بازی کردیم و حریف اسلوونیایی‌ام خوب بود و من بازی را واگذار کردم. یک بار توپ من به لبه میز خورد اما داور ندید و زمانی هم که وقت استراحت گرفتم اعلام کرد که من با او هماهنگ نکردم. البته مشکل خاصی نبود من در کل تلاشم را کردم و فقط به جو سالن عادت نداشتم و تنها در ست آخر توانستم خوب بازی کنم.»
