روزنامه سپید | اخبار 9 | 05 مرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d39576
حسین سهیلی‌زاده این روزها مجموعه تلویزیونی پریا را روی آنتن دارد این مجموعه در 40 قسمتِ 40 دقیقه‌ای از یکشنبه 20 تیر از شبکه سه سیما به نمایش درمی‌آید.
این سریال که به قلم سعید فرهادی نگاشته شده است به موضوع ایدز می‌پردازد . لادن مستوفی، امیرحسین آرمان، محمود پاک‌نیت، افسانه بایگان، امیررضا دلاوری، کمند امیرسلیمانی، عمار تفتی، رامتین خداپناهی،محمدهادی قمیشی و ساغر شکوری در این مجموعه نقش‌آفرینی می‌کنند.
«پریا» محصول گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما است که با مشارکت دفتر ارتقای سلامت وزارت بهداشت و موسسه فرهنگی هنری«آوای هنر سلامت» تولیدشده است. با حسین سهیلی‌زاده درباره چرایی انتخاب موضوع ایدز برای سریال اخیرش و حساسیت‌های پرداخت به همچین موضوعی به گفتگو نشسته‌ایم:
سپید:چه شد تصمیم گرفتید این سریال را بسازید؟
پیشنهاد اولیه از طرف آقای عفیفه بود. طرحی داشتند درباره ایدز که آقای فرهادی آن را نوشته بودند و یکی دو سالی را روی این طرح وقت گذاشته بودند .ولی هنوز از طرف سازمان به نتیجه نرسیده بودند. اما سال گذشته تلاش‌ها به نتیجه رسیده بود.. طرح را برای من فرستادند. من خواندم. چند قسمت ابتدایی هم آماده بود. دیدم بسیار طرح جذاب و آموزنده‌ای است. این شد که تصمیم گرفتم کارکنم.
سپید:سختی‌های کار با چنین موضوعی آن‌هم با محدودیت‌های تلویزیون چیست؟ البته شما باسابقه طولانی سریال‌سازی در تلویزیون با این محدودیت‌ها آشنایی کامل دارید.چه کردید تا به آنچه در واقعیت وجود دارد نزدیک شوید؟
بزرگ‌ترین خطری که مجموعه پریا را تهدید می‌کرد که هنوز هم نمی‌دانیم از این خطر عبور کرده‌ایم یا خیر تلخی موضوع بود. چون تا وقتی قصه ما به مرحله ایدز نرسد نمی‌دانیم واکنش بیننده چیست.همه ما می‌دانیم که تا اسم ایدز می‌آید همه گارد می‌گیرند و عقب‌نشینی می‌کنند. در جامعه دافعه عجیبی نسبت به این بیماری وجود دارد. در آثار نمایشی هم قطعا به دلیل تلخی موضوع ممکن است کار یکجاهایی سیاه شود. باید قبول کنیم مردم یک مقدار به این موضوع دافعه دارند. حساسیتم روی این نکته خیلی زیاد بود. تلاش من و نویسنده کار این بود که بار دراماتیک کار را بالاتر ببریم تا جذابیت‌های دراماتیک بتواند روی تلخی قصه ما سرپوش بگذارد تمام تلاش ما این بود که این کار را انجام دهیم. امیدواریم به‌سلامت از آن عبور کرده باشیم.
سپید:در چندقسمتی که پخش‌شده تلاش محسوسی در اجرا و فیلم‌نامه وجود داشته که شخصیت‌ها خاکستری باشند و مقصر یک نفر نباشد کاری که کمتر در تلویزیون انجام می‌شود.
نکته‌ای که در جامعه ما یا در آثار هنری خیلی مهم است زیاد بودن سیاه وسفیدی کاراکترهاست. تلاش من و نویسنده این بوده است که تا آنجایی که می‌توانیم ماجرای آدم‌ها را واقعی بگیریم. هر انسانی چه خوب چه بد به‌هرحال خصوصیت‌های مثبت و منفی دارد. رفتارهایی که انجام می‌دهد تبعات مثبت و منفی دارد.مثلا حسین آقا در شرایط خودش فکر می‌کند کار درستی انجام می‌دهد شاید هم کار درستی می‌کند یکجاهایی دلش برای پسرش می‌سوزد و یک حرکت‌هایی انجام می‌دهد. ولی تبعات این رفتار ممکن است مثبت یا منفی باشد. ما شخصیت‌ها را خاکستری گرفتیم چون در جامعه اصولا آدم‌ها خاکستری هستند. ما مثبت مطلق یا منفی مطلق خیلی کم داریم. اغلب آدم‌ها رفتاری انجام می‌دهند که در باور و فرهنگشان است و فکر می‌کنند این کار درست است حالا این کار ممکن است درست یا غلط باشد و تبعاتش برای آدم‌های مختلف متنوع باشد.
سپید:شما برای این کار مشاور پزشکی داشتید؟
بله. «دکتر صداقت» که خودشان در وزارت بهداشت یکی از مسئولین رده‌بالای رسیدگی به بیماری ایدز هستند مشاور کار ما بودند و جلسات مختلفی هم با اساتید دیگری داشتیم. «آقای دکتر ایازی» خیلی در این کار دخیل بودند. از مشاوره‌‌ها و راهنمایی‌های ایشان هم در کار استفاده‌شده است.
سپید: به نظر شما رسانه تعهدش را به سلامت جامعه ادا کرده است؟
من فکر می‌کنم اگر هم تلاشی بوده کم بوده. ما هرچقدر در این زمینه کارکنیم بازهم کم است. آن‌هم در یک جامعه نوپایی که درحال شکل گرفتن است. قطعا نیاز داریم که بیش از این تلاش کنیم. رسانه یک بخش‌هایی را پوشش داده است ولی هنوز خیلی جای کار دارد.
سپید:وظیفه چه کسی است که این برنامه‌ریزی و مدیریت را انجام دهد؟
همه باید دست‌به‌دست هم بدهند. وقتی پای سلامت مردم وسط می‌آید، «وزارت‌بهداشت»،« بهزیستی»،« آموزش‌وپرورش» و خیلی ارگان‌های دیگر به‌علاوه «صداوسیما» که منعکس‌کننده این‌هاست، باید دست‌به‌دست هم دهند اگر دردها شناسایی بشود و به صداوسیما منتقل شود، قطعا از مدیران ارشد به هنرمندان منتقل می‌شود و هنرمندان هم روی موضوعاتی که برای جامعه حاد است، کار می‌کنند.
سپید:فکر می‌کنم هنرمندان تاکنون به شکل خودجوش سراغ موضوعات این‌چنینی رفته‌اند خیلی مدیریتی روی این موضوع نشده بود.
می‌توانم کاملا حرف شما را تایید کنم. یک بخش‌هایی به‌واسطه هنرمندان خیلی خودجوش اتفاق افتاده است. خود من آثار اجتماعی زیادی دارم که به سلامت روان جامعه می‌پردازد. دلیلش هم این است که رشته تحصیلی‌ام علوم اجتماعی بوده است همیشه سعی کرده‌ام این دغدغه‌ها را با هنر تلفیق کنم و بتوانم خوراکی به جامعه بدهم که کمک‌کننده باشد.
سپید:بازخورد مخاطب با این سریال چطور بوده است؟
این ده قسمت، بازخوردهای خوبی گرفتیم، ولی انتظار من از اینجا به بعد است که داستان شکل می‌‌گیرد. این ده قسمت بیشتر به شناسایی شخصیت‌ها پرداختیم. موقعیت‌پردازی کردیم و زمینه‌هایی را ایجاد کردیم که در قسمت بعد برداشت کنیم.
انتظار دارم در ده قسمت بعد ارتباط بیشتری با مخاطب بگیریم.
سپید:فکر می‌کنید مجموعه «پریا» چقدر می‌تواند در مورد بیماری ایدز کمک‌کننده باشد؟
نکته مهمی که در سریال پریا وجود دارد، آگاهی بخشی به مخاطب است. که این بیماری چیست؟ راههای انتقالش و پیشگیری‌اش چیست؟ و اساسا با یک بیمار مبتلا به ایدز چطور باید برخورد کرد؟ چون خیلی از بیمارانی که با آن‌ها صحبت کردیم، بسیار سرخورده شده‌اند. آن‌قدرها که ما این بیماری را پیچیده کرده‌ایم این بیماری پیچیده نیست. کسی که ایدز دارد می‌تواند سال‌های سال زندگی کند و با مقداری مراقبت می‌تواند سال‌های سال زندگی کند. حتی می‌تواند بچه‌دار شود و راههای انتقالش به این سادگی نیست که با یک دست دادن و روبوسی انتقال پیدا کند. این چیزهایی است که ما در این سریال آموزش می‌دهیم.
