روزنامه سپید | اخبار 8 | 29 تیر 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d39059
شاید به نظر بیاید که مهاجرت در زمینه رشته‌های تخصصی پرستاری مانند پرستاری در ICU بیشتر باشد، ولی مسئله اینجا است که میزان مهاجرت در میان پرستاران تخصصی و عمومی بسیار زیاد است و تفاوتی نمی‌کند. به صورت کلی در اکثر بیمارستان‌ها فشار کاری پرستاران بسیار بیشتر از پرشکان است و آنان تمام وقت با بیماران در ارتباط هستند. این در حالی است که درآمد آنان بسیار پایین است و یک پرستار بازنشسته حقوق و تسهیلات بسیار پایینی دارد. علاوه بر اینها پزشکان و بیماران هر دو با پرستاران در ارتباط هستند و پرستار باید به هر دوی آنها پاسخگو باشد. این موضوع البته جهانی است، اما مسئله اینجا است که بسیاری از پرستاران داخلی جایگاه شغلی و احترامی را که باید در جامعه برخوردار باشند ندارد و همین موضوع موجب سرخوردگی زیاد آنها می‌شود.
می‌توان گفت که تفاوت در بین پرستار تخصصی و غیرتخصصی تا حد زیادی نیست. شاید پرستاران تخصصی حقوق و مزایای بیشتری نسبت به پرستاران داخلی داشته باشند، اما برای میزان کاری هم که آنان انجام می‌دهند حقوق مناسبی نیست. تخصص آنها به شدت در بخش‌های خاص بالا می‌رود و کار ظریف‌تر و پیچیده‌تری هم می‌خواهد. به همین علت پس از اتمام شیفت شاید به شدت فشار بیشتری نسبت به باقی پرستاران و کارکنان روی دوش آنان باشد، در حالی که اختلاف حقوقی چندانی با بقیه ندارند.
چیزی که در مورد مهاجرت باید در نظر داشت تبعات فرهنگی و اجتماعی آن است. پرستاری که مهاجرت می‌کند، تنها یک فرد مهاجر نیست، بلکه یک مغز فعال و نیروی کاری است که کشور را ترک می‌کند. باید در نظر داشت که هزینه زیادی صرف شده تا این پرستار آموزش ببیند و آماده کار در جامعه شود. زمانی که این پرستار از کشور می‌رود تمام سرمایه و هزینه‌هایی را که روی او صرف شده بود هم با خودش می‌برد. وی همچنین خانواده خود را با خود به کشور خارجی می‌برد و فرزند خود را در آنجا به دنیا می‌آورد و بزرگ می‌کند. به همین علت باید در نظر گرفت که ما تنها نیروهای کار یک قشر کاری از جامعه را از دست نمی‌دهیم و چیزهای بیشتری همراه یک پرستار از کشور خارج می‌شود.
در کشورهای خارجی تسهیلات زیادی در انتظار پرستاران است. آنها آرامش روانی بیشتری دارند. علاوه بر این تنها در بیمارستان‌ها بازار کار ندارند و فرصت‌های شغلی بیشتری هست که می‌توانند در آن فعالیت کنند. از سویی ما در کشور خودمان هم به این فضاها احتیاج داریم. پرستاران در درمانگاه‌ها، منازل، دانشگاه‌ها، مدارس و محیط‌های عمومی نقش بسیار مفیدی دارند که به آن در کشور توجهی نمی‌شود.
همایون بنادرخشان
دانشجوی دکترای پرستاری
