روزنامه سپید | اخبار 12 | 28 تیر 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d38936
داروهای شیمی‌درمانی، آنتی‌کوآگولانت‌ها، نیتروفورانتوئین، سیرولیموس و جفیتینیب ممکن است موجب هموراژی آلوئولار شوند. هموراژی آلوئولار خود را با تنفس بریده‌بریده، سرفه و هموپتزی نشان می‌دهد. علائم پنومونی ناشی از برونشیولیت اوبلیتران عبارتند از سرفه، تب، تنگی‌نفس و ارتشاح سلولی در برخی مناطق. داروهایی که مسبب پنومونی ناشی از برونشیولیت اوبلیتران شناخته شده‌اند عبارتند از اسبوتولول، آمیودارون، آمفوتریسینB، بلئومایسین، کاربامازپین، سفالوسپورین‌ها، سیکلوفسفاماید، دوکسوروبیسین، املاح طلا، اینترفرون آلفا و بتا، متوترکسات، نیتروفورانتوئین، پنی‌سیلامین، فنی‌توئین، سولفاسالازین، تیکلوپیدین و تتراسایکلین.
واکنش‌های ائوزینوفیلی همراه با ارتشاح ریوی می‌تواند به دنبال مصرف نیتروفورانتوئین، متوترکسات، سولفونامیدها، تتراسایکلین، کلرپروپاماید، فنی‌توئین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و ایمیپرامین رخ دهد. علائم آن عبارتند از تب، سرفه غیرپروداکتیو، تنگی‌نفس و سیانوز.
داروها می‌توانند از طریق تضعیف تنفسی یا بلاک عصبی-عضلانی موجب‌هایپرونتیلاسیون شوند. داروهایی نظیر الکل، نارکوتیک‌ها، سداتیوها و هیپنوتیک‌ها از آن جمله‌اند. آمینوگلیکوزیدها، کلیندامایسین، پلی‌میکسین و بلوک‌کننده‌های عصبی-عضلانی، ممکن است موجب اختلال عملکرد عضلات تنفسی شوند.
نشانگان ریوی-کلیوی، معمولا پس از درمان طولانی‌مدت با پنی‌سیلامین رخ می‌دهد و به صورت تنگی‌نفس پیشرونده با شروع حاد و سریع، هماچوری، هموپتزی و درد پلورتیک قفسه‌سینه بروز می‌کند.
منبع:US.Pharmacist
