روزنامه سپید | اخبار 8 | 22 تیر 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d38462
یکی از مولفه‌های سرمایه پایدار نیروی انسانی کارآمد است. یعنی اینکه افراد براساس استعداد بالقوه خود و یادگیری مهارت‌های اجتماعی مشغول کار شوند. در چنین شرایطی این گفته تحقق پیدا می‌کند که رضایت شغلی موجب رضایت از زندگی می‌شود. به ورودی و خروجی دانشگاه‌ها توجه کنید. آیا باهم هماهنگی دارند؟ آیا ورودی دانشگاه‌ها براساس میزان تقاضای جامعه صورت می گیرد؟ اگر چنین است، چرا این همه دانش‌آموخته بیکار وجود دارد؟ بیکاری سهم زیادی در آسیب به سلامت روان دارد. وقتی صحبت از نیروی انسانی به عنوان سرمایه اجتماعی می‌شود، این سرمایه اجتماعی باید از سلامت روان هم برخوردار باشد. ضمن اینکه اکثر بیماری‌های جسمی، ریشه در بیماری‌های روان دارد. معضلاتی که امروزه سلامت روان مردم را تهدید می‌کند، مساله معیشت و افزایش نرخ بیکاری است. اینگونه مسائل باعث شده، بسیاری از مردم، مفهوم شادی را از دست بدهند. و در واقع معنای زندگی سیر به پوچی داشته و پوچی یعنی انزوای اجتماعی، بیگانگی با خود و دیگران و دیوار کشیدن دور خود و عدم مشارکت اجتماعی فرهنگی و سیاسی. طبق آخرین تعریف سازمان جهانی بهداشت مبنی براینکه سلامت روان وضعیتی از سلامت هر فردی است که باعث تحقق استعدادهای بالقوه و توانایی کنار آمدن با تنش‌های معمول زندگی، انجام کارمهم و ثمربخش و توان مشارکت او با اجتماع می‌شود.
روانشناسان معتقد هستند که فشارهای روانی، محیطی، وضعیت اقتصادی، اجتماعی ، خانوادگی، عدم دستیابی به اهداف زندگی و فقدان انگیزه سلامت روان افراد را مورد تهاجم قرار می دهد. رشد شهرنشینی، مخصوصا مهاجرت از روستاها به شهرها و به‌تبع آن تغییر هنجارها نیز سهم زیادی در لطمه خوردن به سلامت روان دارد. اینها پدیده‌هایی هستند که مسائل عدیده‌ای از جمله مسائل روانی اجتماعی را با خود به همراه خواهند داشت. شرایط بد اقتصادی، نابرابری‌ها و هجوم اطلاعات و گسترش فناوری‌ها، گسترش دنیای مجازی فقدان برنامه‌ریزی‌های مبتنی بر سلامت خانواده و جامعه و... سلامت روانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نقش رسانه‌ها جایگاه خاص خود را سلامت روان دارد. در برنامه‌های صدا و سیما نشاط وجود ندارد. همواره اخبار جنگ، خونریزی، زلزله، آوارگی و خشونت در معرض دید است. لذا نقش رسانه در ایجاد نشاط اجتماعی پررنگ است. برنامه‌های آتی دولت تدبیر و امید جوری باشد که دست سازمان روانشناسی را برای آسیب‌شناسی و ایجاد برنامه‌هایی که به کاهش معضلات روانی در جامعه می‌انجامد، باز بگذارد.
