روزنامه سپید | اخبار 10 | 07 مهر 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d37562
در سال 1265 هجری شمسی در شهرستان آمل خانواده میرزا محمدحسن بیک بندار که از سران و محترمین طایفه بندار مازندران بود، صاحب نوزاد پسری شد که نامش را عبدالله گذاشتند. عبدالله دوران کودکی و نوجوانی را در آمل گذراند و مقدمات سوادآموزی را در مکتب‌های متداول آن زمان آموخت. وی تحصیلات متوسطه را در دارالفنون به پایان برد و برای ادامه تحصیل مدرسه طب دارالفنون را انتخاب کرد.
در آن دوران یعنی در اواخر دهه 1320 و اوائل دهه 1330 قمری (1291 شمسی) که عبدالله در رشته طب دارالفنون درس می‌خواند، مدرسه طب دارالفنون که حکم دانشکده پزشکی را داشت دارای استادانی ایرانی و خارجی بود که بیشتر استادان خارجی فرانسوی بودند. از جمله استادان داخلی برجسته در این زمان می‌توان آقایان دکتر امیراعلم، معلم تشریح موضعی و تراپوتیک؛ دکتر حکیم اعظم، معلم امراض داخلی و فیزیولوژی و طب قانونی؛ دکتر لقمان الملک، معلم امراض خارجی و مجاری ادراری؛ دکتر صحت الدوله، معلم طب ایرانی؛ دکتر لسان الحکما، معلم کحالی (چشم پزشکی)؛ دکتر لقمان الدوله، معلم امراض عمومی؛ دکتر احیاءالملک، معلم حفظ الصحه؛ دکتر یونس خان، معلم مامایی و باکتریولوژی و چند معلم دیگر در رشته‌های حیوان شناسی و فیزیک و شیمی و اطفال و جراحی صغیر و... را اسم برد. عبدالله خان در سال 1294 شمسی دوره تحصیلات طب را در مدرسه مبارکه دارالفنون به اتمام رساند و موفق به اخذ دیپلم چهارخانه (اصطلاحی که آن زمان به گواهی نامه پزشکی دارالفنون اطلاق می شد) گردید. دکتر عبدالله خان احمدیه پس از فراغت از تحصیل با سمت طبیب مریضخانه احمدیه یعنی بیمارستانی که به وسیله دکتر امیراعلم تاسیس و در زمان احمد شاه قاجار افتتاح شد، مشغول به کار گشت.
از بهمن 1310 شمسی دکتر احمدیه در خیابان چراغ برق (امیرکبیر کنونی) اول پامنار مطب خود را دایر می‌کند و در اعلانی که به دو زبان فارسی و فرانسه منتشر می‌کند افتتاح مطب خود را اعلام می دارد. متن اعلامیه چنین است: «دکتر عبدالله خان طبیب جراح کحال صاحب نشان علمی و دیپلم درجه اول دکتری اکسترن انترن و طبیب مریضخانه احمدیه و معلم تاریخ طبیعی طبی در مدرسه مبارکه دارالفنون.»
دکتر احمدیه بخاطر تحقیقات باارزششان در رشته طب باستانی نائل به دریافت تقدیرنامه‌هایی از مجامع پزشکی و فرهنگی ایالات متحده آمریکا و اتحاد شوروی و پاکستان و ممالک دیگر گردید.
از ایشان دو کتاب پزشکی چاپ و منتشر شده است که اولی تحت عنوان «پژوهشی در بخشی از قانون ابن سینا درمان روماتیسم، نقرس و سیاتیک» است که به قول نویسنده کتاب پژوهشی علمی و رساله‌ای در پزشکی سنتی و گیاه‌درمانی است.
کتاب دوم ایشان در سه جلد با عنوان «راز درمان» چاپ و منتشر شده است.
در این سه جلد دکتر احمدیه آنچنان که خودشان نوشته اند «طبیب خادم طبیعت است.»در این کتاب فصلی هم با عنوان «فصلی از شیوه اخلاقی پزشک» وجود دارد که بحثی مستوفی در رعایت اخلاق پزشکی است. شیوه پزشکی دکتر احمدیه استفاده از روش‌های جدید پزشکی توام با روش‌های طب سنتی ایران بوده است و هر دو روش برای دکتر احمدیه اهمیت و جایگاه خاصی داشته است.
منبع: کتاب نخستین‌ها، نوشته استاد شمس شریعت
