روزنامه سپید | اخبار 13 | 25 خرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d34633
 آنچه در زیر میآید، نگاهی است به تفسیر تستهایی که برای عفونت حاد استفاده میشوند.
اگر تستهای دیگر هپاتیت انجام شدهاند تا تعیین شودبیمار قبلا سابقه عفونت داشته یا مبتلا شده، تفسیر آنها به شرح زیر خواهد بود:
 آنتیبادی هپاتیت A، توتال (IgM و IgG): اگر هر دو منفی باشند، عفونت هپاتیت A، چه حاد و چه مزمن وجود ندارد. اگر مثبت باشند، نشاندهنده مواجهه با هپاتیت A یا دریافت واکسن آن است. اگر شک به عفونت حاد وجود دارد، باید تست IgM انجام شود.
 آنتیبادی هسته هپاتیت B، توتال (IgM و IgG): اگر این تستها مثبت باشند، نشان از مواجهه با ویروس یا دریافت واکسن هپاتیت B است. اگر شک به عفونت حاد وجود دارد، باید تست IgM انجام شود.
 آنتیبادی سطحی هپاتیت B: اگر مثبت باشند، نشان از آن دارد که عفونت هپاتیت B برطرف شده است. بسته به دیگر نتایج تستهای هپاتیت B، نتایج منفی این تست ممکن است نشان دهد که عفونت هنوز برطرف نشده است.
 اگر فردی واکسن هپاتیت B دریافت کرده باشد، آنتیبادی سطحی هپاتیت B مثبت و تست آنتیبادی هسته هپاتیت B منفی خواهد بود.
 این احتمال وجود دارد که فردی به بیش از یک نوع ویروس هپاتیت آلوده شده باشد و یک عفونت حاد با یک ویروس هپاتیت میتواند روی عفونت مزمن با ویروس هپاتیت متفاوت دیگری سوار شود.
 در این موارد، نتایج مثبت برای بیش از یک نوع ویروس دیده میشود و تفسیر نتایج باید با احتیاط صورت گیرد.
 اگر همه تستهای ویروسی منفی باشند، شاید سطح آنتیبادی یا آنتیژن آنقدر پائین است که قابل تشخیص نیستند یا هپاتیت به دلایل دیگری غیر از عوامل ویروسی ایجاد شده، مانند الکل، داروهایی مانند استامینوفن یا اختلالات ارثی.
 همچنین عفونتهای ویروسی دیگری هم هستند که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند، مانند سیتومگالو ویروس (CMV) و ویروس اپشتاین – بار (EBV). بیماریهای اتوایمیون هم از دیگر علل احتمالیاند که باید در نظر گرفته شوند، زیرا باعث بروز هپاتیت میشوند. در این شرایط، باید تستهای بیشتری انجام شود تا علت اصلی مشخص شود.
منبع: Lab Tests Online