روزنامه سپید | اخبار 12 | 23 خرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d33901
به دلیل نفوذ بافتی عالی و طیف فعالیت وسیع، فلوروکینولون‌ها در بیماران بزرگسال گزینه آنتی‌بیوتیکی خوبی هستند. نخستین فلوروکینولون، نالیدیکسیک اسید در سال 1964 معرفی شد و طی دو دهه اخیر برای درمان عفونت‌های مجاری ادراری در کودکان بزرگتر از سه سال مورد تایید بود؛هرچند به ندرت تجویز می‌شد. فلوروکینولون‌های پرمصرف‌تر، یعنی سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین فقط قبل از سال 2004 میلادی در کودکان برای درمان آلودگی با سیاه‌زخم تنفسی مورد تایید بود. در سال 2004 میلادی، سیپروفلوکساسین برای درمان عفونت‌های مجاری ادراری عارضه‌دار و پیلونفریت در کودکان 1 تا 17 سال تاییدیه گرفت. موکسی فلوکساسین برای تجویز در کودکان مورد تایید نیست.
فلوروکینولون‌ها به دلیل التهاب و تخریب مفاصل تحمل‌کننده وزن اثرات نامطلوبی بر تکامل غضروف حیوانات خردسال داشته است. این مشکلات مفصل اغلب غیرقابل برگشت هستند و احتمال رخ دادن آنها در کودکان، تجویز فلوروکینولون‌ها را در این گروه سنی محدود کرده است. در یک مطالعه روی کودکان، سیپروفلوکساسین در مقایسه با داروهای شاهد باعث افزایش 3/3 درصدی مشکلات عضلانی-اسکلتی طی 6 هفته درمان عفونت ادراری یا پیلونفریت عارضه‌دار شده است. آدفورین( Adefurin) و همکارانش دریافتند که افزایش 57درصدی در آرتروپاتی در کودکانی که تحت درمان با سیپروفلوکساسین قرار می‌گیرند در مقایسه با گروه شاهد وجود دارد. برخلاف مدل‌های حیوانی، نه دوز دارو و نه طول مدت مصرف هیچ کدام اثری بر میزان وقوع یا شدت آرتروپاتی ندارد. یک مطالعه در 2007 میلادی، توسط نوئل(Noel)و همکارانش نشان داده است که شیوع مشکلات عضلانی-اسکلتی در کودکان تحت درمان با لووفلوکساسین در مقایسه با کودکان تحت درمان با داروهایی از خانواده غیرفلوروکینولون‌ها در ماه دوم و دوازدهم درمان بیشتر است. این نتایج و شدت عوارض باید در هنگام انتخاب فلوروکینولون و شروع درمان در کودکان درنظر گرفته شوند. نگرانی دیگر در زمینه تجویز فلوروکینولون‌ها، افزایش خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی است.
الگوهای مقاومت نسبت به فلوروکینولون‌ها که طی 20 سال اخیر در بزرگسالان وخیم‌تر شده‌اند، ممکن است از طریق مکانیسم‌های متعددی نظیر تغییرات در آنزیم‌های هدف یا بروز پمپ‌های افلوکس رخ دهند. ساخت فلوروکینولون‌های جدیدتر نظیر موکسی فلوکساسین این توقع را ایجاد کرده است که مقاومت به باکتری‌های گرم مثبت محدود شود. هرچند، مقاومت آنتی‌بیوتیکی یک خصلت خانوادگی در میان آنتی‌بیوتیک‌هاست و ممکن است با ادامه درمان در کودکان مشکل‌آفرین شود.
فلوروکینولون‌ها با موفقیت در درمان انواع مختلف عفونت در کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله عفونت‌های مرتبط با سیستیک فیبروزیس، عفونت‌های ادراری عارضه‌دار و اوتیت مدیا. تجویز آنها در کودکان با تب نوتروپنیک یا عفونت‌های گرم منفی مقاوم به چند دارو نیز افزایش یافته است. هرچند که بیشتر مقالات طرفدار تجویز فلوروکینولون‌ها در کودکان گذشته‌نگر، کوچک و غیرمقایسه‌ای هستند. شواهد در زمینه آرتروپاتی‌های ناشی از فلوروکینولون‌ها در کودکان موجود هستند. اما هیچ موردی از تخریب غضروفی در کودکان ذکر نشده است. به علاوه، یک مطالعه گذشته‌نگر با شرکت بیش از 20 هزار کودک نشان داده است که هیچ اختلافی در شیوع اختلالات مفصلی یا تاندونی در مصرف کنندگان فلوروکینولون‌ها در مقایسه با آزیترومایسین وجود ندارد.
منبع:PRNewswire
