روزنامه سپید | اخبار 11 | 11 آذر 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d32520
توی مطب نشسته‌اید و بیمار به اتاقتان می‌آید، چهره‌ای زار و نزار دارد و این‌طور که از صحبت‌هایش برمی‌آید 2 روزی می‌شود که درست نخوابیده، می‌خواهد داستان طولانی این 2 روز را با جزئیات فراوان برایتان تعریف کند. در همین هنگام است که در اتاق باز می‌شود و منشی‌تان به درون اتاق می‌آید و دفترچه بیمه‌ای را به شما می‌دهد تا نسخه مریضی دیگر را بنویسید. در همین لحظه‌هاست که تلفن زنگ می‌خورد و یکی از همکارانتان که با او رودربایستی دارید پشت خط است. چه می‌کنید؟
موقعیتی شبیه به این مثال آخر، وضعیت سختی است. شما هر راهی را انتخاب کنید یک نفر از دست شما ناراحت می‌شود. به هر حال بیمار به ملاقات شما آمده و حق طبیعی‌اش است که درباره جزئیات بیماری‌اش با شما صحبت کند. از طرف دیگر آن همکار رودربایستی‌دار پشت خط را چطور می‌شود، راضی نگه داشت؟ درباره داستان دفترچه بیمه هم می‌شود چنین وضعیتی را متصور شد. یک نفر خارج از اتاق باعث شده است تا تمرکز شما از روی بیمار برداشته شود یا دست‌کم او چنین احساسی پیدا می‌کند. حالا هرچقدر هم که بخواهید این سرشلوغی را از ذهن او پاک کنید و نشان دهید که به حرف‌هایش توجه می‌کنید، دیگر فایده‌ای ندارد و تیر خلاص را زده‌اید، اما معنای این جملات این نیست که مثل مجسمه‌ای خشک جلوی بیمار بنشینید و در مقابل هر جمله‌ای که به زبان می‌آورد، سر تکان‌دهید. گاهی اوقات باید در ارتباط با بیمار از فرصت‌های لحظه‌ای استفاده کرد برای نمونه اگر در راهروی بیمارستان سروصدای فراوانی پیچیده است، می‌توانید از او اجازه بگیرید و سپس در را ببندید. این رفتار نشانه‌ای از احترام به طرف مقابل حساب می‌شود. طرف مقابلی که به هر حال 2 روز است نخوابیده یا وضعیت جسمانی مناسبی ندارد. پیشنهاد ما این است؛ اگر متوجه شدید که دیگر علائم و نشانه‌های بیماری را به زبان نمی‌آورد و درباره سکوت‌خانه در شب صحبت می‌کند، وقتش رسیده که صحبت‌هایش را قطع کنید و سوال‌های مرتبط بپرسید.
بگذارید دوباره به ابتدای متن برگردیم. به زمانی که همکار رودربایستی‌دارتان تماس گرفته است. قانون کلی در این باره حکم می‌کند؛ وقتی که بیمار در اتاقتان نشسته است، به تلفن همراهتان یا تلفن دفتر پاسخ ندهید. بیمار خسته از بیماری هیچ علاقه‌ای به شنیدن مکالمه‌های خصوصی شما ندارد و توانی هم برایش نمانده است تا خودش را روی صندلی نگه دارد. منشی مطب می‌تواند توضیح دهد که الان در حال معاینه بیمار هستید و اگر کار واجبی است پس از بیرون‌آمدن همین مریض از اتاق دوباره با او تماس می‌گیرید. مطمئن باشید دلیلی که برای همکارتان می‌آورید، احترام شما را پیش او دوچندان می‌کند. برای بیماران نیز صبر کردن در اتاق انتظار مفهومی به مراتب محترمانه‌تر از دست به سینه نشستن روبروی شما دارد، اما اگر دنبال حکم کلی می‌گردید، بگذارید تکلیف را مشخص کنیم؛ مثل قانون حق‌تقدم همیشگی در میدان‌ها، در مطب و اتاق پزشک در بیمارستان که موقعیت اورژانسی کم پیش می‌آید، همیشه حق تقدم با بیماری است که روبروی شما نشسته است.
نگار مفید
